Getuigenissen Abdijdagen Orval 2025

STILLE ABDIJDAGEN ORVAL mei 2025

Getuigenissen/impressies
De klanken van de prachtige inleidende muziek zijn uitgedoofd. Zonet nog liet ik mijn blik glijden over de serene gelaatsuitdrukking van de op het brandglas afgebeelde heiligenfiguren... .  Ik sluit de ogen, recht de rug en ontspan schouders en handen. Zachtjes herhaal ik mijn gebedswoord op het ritme van de ademhaling. Het repetitieve schenkt me innerlijke rust, het collectieve met de groep een sterk gevoel van samenhorigheid. Ik haal me het gebedswoord  ritmisch voor de geest en voel me langzaam maar zeker opgenomen in een groter geheel. De vraag tot Jezus om te komen, me te over-komen, is naargelang mijn persoonlijke situatie een ziels-vraag om vergeving, genade, inspiratie, inzicht. Ik mag er op vertrouwen dat Hij weet wat er achter mijn mantra leeft. Ik voel me, in al mijn kleinheid en beperkingen, in de meditatie gerustgesteld en aanvaard. Het geeft me de moed om straks opnieuw in de wereld te staan!
Tot slot: ondertussen leerde ik, met veel vallen en opstaan dat, zoals John Main het ook aan geeft, meditatie op zich geen prestatie is. Het is veeleer een kwestie van volhouden en telkens opnieuw beginnen. Deze volharding wens ik u dan ook van harte toe!

Paul R.

Aankomen in de abdij van Orval doet 'n mens iets. Je wordt aangesproken door de blik van de Moeder Gods, die met neergeslagen ogen, je nederig verwelkomt en respectvol uitnodigt. "Kom er maar bij." De speelse lach van het Kind op haar linkerarm onderschrijft de verwelkoming en uitnodiging en lijkt bezoek te waarderen. Ik ben zeker niet de enige van onze groep die bij deze eerste ontmoeting even heeft stil gestaan .
De abdijkerk en haar omgeving benoemen als een sacrale omgeving is een metaforische ontlading voor de vredige aanblik die ze uitstralen. Onder dit beeld en verbeelding zit een dynamische ruimtelijkheid van een werkplek waar voor en aan vrede gewerkt wordt. Het vredig klimaat en het innerlijk vredegevoel komt er niet uit de lucht gevallen en groeit niet aan de bomen. Toegegeven dat zij samen met het moment, einde van de lente, de serene sfeer een handje toesteken. Het is het resultaat van aangehouden arbeid van de monniken en de oprechte passanten, die er samen bidden, zich dienstbaar maken en barmhartigheid beijveren. Dan ervaar je de vrede in de stilte en in de onzichtbaarheid als een goddelijke kracht die rust brengt, heelt en inspireert en die je helderheid en inzicht geeft in het leven en in je eigen weg. De diepe emotionele resonantie van geborgenheid en samenhorigheid gevoeld tijdens het getijdengebed wordt in harmonie gebracht met de terugtrekking in de meditatie. De herhaling van het gebedswoord helpt de geest te kalmeren en innerlijke rust te vinden. De afwisseling in het samenspel van de spirituele oefeningen van de vroege morgen tot de late avond triggert de spirituele verdieping. In de hymnes van de lauden en de vespers worden deze momenten van aanvang en van afloop kleurrijk bezongen. "Ochtendgloren helderder dan alle zonnen, De Christus staat op, leeft voor God! Zijn doorstoken lichaam straalt in het licht, de vreugde van God doet heel de schepping dansen." " De paden van de dag die ten einde lopen, leiden ons naar de avondpoorten. Blijf bij ons, Heer wanneer wij alleen de nacht ingaan om er onze hoop niet te begraven."

Guy VC