Open Contemplatief Huis

Dagoverweging vrijdag 17 mei

Geef jezelf over aan de weg,en je zult thuis zijn op de weg.

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

JEZUS BEWUSTZIJN IN EN ONDER ONS. Zijn Geest in onze geest.

Als we een tijdlang gemediteerd hebben, komt er een ogenblik dat de zelfbewuste nieuwigheid ervan een beetje afslijt en het gewone ervan zichtbaar wordt. Ironisch genoeg is het precies op dit moment, waarop ons zelfbewustzijn vervaagt en de ervaring van heelheid zich gaat aandienen, dat veel mensen het opgeven. De kracht die nodig is om door te gaan en toe te laten dat het mysterie uitdijt in het centrum van ons zijn, is wat we geloof noemen.

Ter inspiratie

JE LEVEN GEVEN?
Je ‘leven geven’ is een uiting van grenzeloze en onvoorwaardelijke liefde.
Je ‘leven geven’ is niet onmiddellijk te verstaan als ‘sterven voor’
maar wel als jezelf geven in de zin van je inzetten,
je inspannen voor het leven en het geluk en welzijn van je medemens,
het schenken van je tijd en je aandacht, de inzet van je talenten.
Je ‘leven geven’ is geheel en al voor de andere leven,
waarbij het leven en het geluk van die andere de zin van je leven wordt.
Je leeft voor de andere.
Niet om voor jezelf rijkdom en prestige te verwerven,
niet om louter en zoveel mogelijk te genieten van alles en nog wat.
Je ‘leven geven’ is zoiets als jezelf wegcijferen,
maar dan wel in alle vrijheid en vreugdevol enthousiast.
Pr. Dirk Masschelein

Quote

‘Het religieuze genie van Jezus zal nooit verdwijnen’
Rik Torfs

Een ervaring

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!

Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

franciscus

paus FRANCISCUS

Het stille woord … van God.
‘In plaats van het geweld van woorden te weerspiegelen zoals de samenleving en de sociale media doen, laten we het stille woord van God cultiveren dat verlossing brengt. Het is zachtaardig en maakt geen lawaai terwijl het ons hart binnen dringt.’
Paus Franciscus

Anselm GRÜN en Meinrad DUFNER

27 december 2016

Anselm GRÜN en Meinrad DUFNER, Spiritualiteit van beneden

Spiritualiteit van beneden betekent dat we luisteren
naar Gods stem in onze gedachten en gevoelens, in onze hartstochten en behoeften. (…)
Slechts als wij daarop attent zijn,
kunnen wij het beeld dat God zich van ons gemaakt heeft ontdekken.
We moeten zelf geen waardeoordelen vellen over onze emoties en hartstochten. (…)
Veel mensen veroordelen zichzelf omdat ze negatieve gevoelens hebben,
bijv. boosheid, ergernis, naijver of lusteloosheid.
Ze proberen - dikwijls “met Gods hulp” – tegen deze gevoelens in te gaan,
om er vrij van te raken.
Spiritualiteit van beneden zou betekenen
dat ik mij verzoen met alle hartstochten, met alle emoties.
Ze zouden me allemaal tot God moeten kunnen brengen.
Voor de spiritualiteit van boven zijn de hartstochten er enkel
om beheerst en overwonnen te worden.
Het ideaal van kalmte, naastenliefde, vriendelijkheid, verlangt
dat ik toorn en woede beheers.
Maar dikwijls genoeg wil God mij iets zeggen in mijn woede
en mij wijzen op de schat die in mij verborgen ligt.

Als ik goed luister naar mijn woede zegt ze mij misschien
dat ik leef in strijd met mijn ware wezen,
dat ik mezelf de vorm niet gegund heb die God mij heeft toegewezen.
Vaak wijst de woede erop dat ik aan anderen te veel macht toeken.
Ik heb steeds maar aan de verwachtingen van anderen willen beantwoorden
en niet gelet op mijn eigen behoeften.
Ik heb niet zelf geleefd. Anderen zijn me te na gekomen.
Ze hebben mijn grenzen overschreden en mij gekwetst.
In plaats van die woede te onderdrukken, zou het beter zijn met haar in dialoog te gaan,
om zo de schat in mij te ontdekken
en het beeld te vinden dat God van mij gemaakt heeft.
De woede is de kracht om de ander die mij heeft gekwetst,
buiten mezelf te gooien en zo een gezonde afstand tot hem te scheppen.
Pas als ik de ander uit mezelf naar buiten heb gegooid,
kan ik hem ook vergeven en zo werkelijk vrij worden van zijn macht over mij. (…)
Maar er is ook een vorm van woede die mij beheerst
en waarmee ik niet in dialoog kan treden. (…)
Dan is mijn woede voor mij een richtingwijzer naar mijn relatie met God.
Ik zal mijn woede niet kwijtraken.
Maar zij zal steeds weer een aansporing voor mij zijn
mij toe te vertrouwen aan God.