Open Contemplatief Huis

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

‘‘Stilte, roerloosheid en trouw aan de eenvoud.’
Onze stilte en roerloosheid en onze trouw aan de eenvoud van de mantra dienen om ons weg te leiden van onze geïsoleerde en egocentrische visie op het leven. We komen alleen tot “zelfrealisatie” of “vervulling” in de meditatie als we niet langer zoeken of verlangen naar zelfrealisatie of vervulling. We leren alleen vreugdevol te zijn, omdat we geleerd hebben niet te bezitten of te willen bezitten. De gewone discipline van onze dagelijkse meditatie verplaatst in toenemende mate ons centrum van bewustzijn van onszelf naar het grenzeloze Mysterie van Gods liefde.

Ter inspiratie

Wat voorbij is, is voorbij.

Dat geldt voor alle gesprekken die we gevoerd hebben. We moeten niet piekerend terugblikken of we wel de juiste dingen hebben gezegd en wat voor indruk we achterlieten. Het geldt ook voor onze zonden. We moeten onszelf niet berouwvol blijven beschuldigen van wat niet goed is gegaan. Ook onze zonden zijn voorbij. We brengen ze bij God en vertrouwen erop dat Hij ze vergeeft. En dan is het goed. We moeten niet met onze fouten bezig blijven.
Anselm Grün (geïnspireerd door Abt Antonius, woestijnvader)

Quote

‘Het politiek correct denken aanvaardt geen God.’
Lieve Wouters KenL 47

Een ervaring

Stille Abdijdagen Chimay oktober 2024. Delen van een ervaring.
Zoals steeds ben ik heel blij met deze ervaring.
Eens 4 dagen me-time. Tijd om naar binnen te keren.
Tijd om alle hectiek en negativisme van het dagelijks leven en de media los te laten.
Bij het binnengaan van de abdij voel ik blijheid en dankbaarheid om er te mogen zijn. Het carpoolen en niet zelf een wagen moeten sturen ervaar ik als luxe.

franciscus

paus FRANCISCUS

‘Ik wens je een glimlach!’

Bij angst en onzekerheid hebben we elkaar nodig. Zoveel verontruste en gebroken harten snakken naar troost. Mij doet het denken aan wat Jezus zei over de Heilige Geest. Hij gebruikte niet toevallig het woord ‘Trooster’. Velen van jullie hebben zijn troost ervaren, de innerlijke vrede die ons duidelijk maakt dat we geliefd zijn, de zachte kracht waardoor we steeds moed kunnen putten, zelfs in tijden waarin we met veel moeilijkheden geconfronteerd worden. De Geest overtuigt ons ervan dat we niet alleen zijn, dat God ons steunt. Beste vrienden, wat we ontvangen hebben, moeten we als een geschenk aan anderen geven: we zijn geroepen om de troostende Geest en de nabijheid van God met anderen te delen.
Uit: ‘Ik wens je een glimlach’ van Paus Franciscus

Hernri Nouwen, (zie ook voorbije lezingen 2015-2016)

Henri Nouwen

28 maart 2017
Henri NOUWEN, Nederigheid en dienstbaarheid. Het neerwaartse pad van Christus

De basis van alle dienstbaarheid is de ervaring
dat God ons onbegrensd en grenzeloos aanvaardt als zijn geliefde kinderen,
een aanvaarding zo volledig, zo allesomvattend,
dat wij daardoor bevrijd worden van ons dwangmatig verlangen
om te worden gezien, geprezen en bewonderd.
Die ervaring maakt ons vrij om Christus te volgen op het pad van de dienstbaarheid.
Dit weten, dat we aanvaard worden door God, bevrijdt ons van ons behoeftige zelf
en creëert daardoor nieuwe ruimte,
waarin we belangeloos aandacht kunnen geven aan anderen.
Die nieuwe vrijheid stelt ons in staat om, vrij van dwangmatig handelen,
de wereld open en actief tegemoet te treden,
zelfs als we worden uitgelachen of afgewezen,
zelfs als onze woorden en daden uiteindelijk leiden tot onze dood.

Door een gedisciplineerd bestaan van contemplatief gebed
kunnen we langzaam maar zeker Gods oorspronkelijke liefde verwezenlijken,
de liefde die allang bestond voordat wij van onszelf konden houden
of in staat waren de liefde van een ander menselijk wezen te ontvangen. (…)
Contemplatief gebed leidt ons naar de oorspronkelijke liefde,
de liefde waardoor we ons ware zelf ontvangen.
Wij zijn niet de stemmen die op ons worden uitgebracht.
Integendeel, we zijn zoals God ons in liefde heeft gemaakt:
kinderen van het licht, kinderen van God.
Alleen een leven van voortdurende innige verbondenheid met God
kan ons ons eigen ware zelf laten zien;
alleen een dergelijk leven kan ons de vrijheid geven
om waarheidsgetrouw te leven
en niet te handelen in overeenstemming met onze behoefte om op te vallen.
Dat is lang niet gemakkelijk.
Er wordt van ons gevraagd dat we zonder ophouden een gedisciplineerd leven leiden
van afzondering, stilte en gebed.
Een dergelijke vorm van zelfbeheersing zal niet worden beloond
met de schone schijn van succes, maar met het innerlijk vuur dat ons hele wezen verlicht. Het biedt ons de mogelijkheid om vrij te zijn
en vrijuit te getuigen van Gods aanwezigheid in ons bestaan.