Open Contemplatief Huis

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

‘‘Stilte, roerloosheid en trouw aan de eenvoud.’
Onze stilte en roerloosheid en onze trouw aan de eenvoud van de mantra dienen om ons weg te leiden van onze geïsoleerde en egocentrische visie op het leven. We komen alleen tot “zelfrealisatie” of “vervulling” in de meditatie als we niet langer zoeken of verlangen naar zelfrealisatie of vervulling. We leren alleen vreugdevol te zijn, omdat we geleerd hebben niet te bezitten of te willen bezitten. De gewone discipline van onze dagelijkse meditatie verplaatst in toenemende mate ons centrum van bewustzijn van onszelf naar het grenzeloze Mysterie van Gods liefde.

Ter inspiratie

Wat voorbij is, is voorbij.

Dat geldt voor alle gesprekken die we gevoerd hebben. We moeten niet piekerend terugblikken of we wel de juiste dingen hebben gezegd en wat voor indruk we achterlieten. Het geldt ook voor onze zonden. We moeten onszelf niet berouwvol blijven beschuldigen van wat niet goed is gegaan. Ook onze zonden zijn voorbij. We brengen ze bij God en vertrouwen erop dat Hij ze vergeeft. En dan is het goed. We moeten niet met onze fouten bezig blijven.
Anselm Grün (geïnspireerd door Abt Antonius, woestijnvader)

Quote

‘Het politiek correct denken aanvaardt geen God.’
Lieve Wouters KenL 47

Een ervaring

Stille Abdijdagen Chimay oktober 2024. Delen van een ervaring.
Zoals steeds ben ik heel blij met deze ervaring.
Eens 4 dagen me-time. Tijd om naar binnen te keren.
Tijd om alle hectiek en negativisme van het dagelijks leven en de media los te laten.
Bij het binnengaan van de abdij voel ik blijheid en dankbaarheid om er te mogen zijn. Het carpoolen en niet zelf een wagen moeten sturen ervaar ik als luxe.

franciscus

paus FRANCISCUS

‘Ik wens je een glimlach!’

Bij angst en onzekerheid hebben we elkaar nodig. Zoveel verontruste en gebroken harten snakken naar troost. Mij doet het denken aan wat Jezus zei over de Heilige Geest. Hij gebruikte niet toevallig het woord ‘Trooster’. Velen van jullie hebben zijn troost ervaren, de innerlijke vrede die ons duidelijk maakt dat we geliefd zijn, de zachte kracht waardoor we steeds moed kunnen putten, zelfs in tijden waarin we met veel moeilijkheden geconfronteerd worden. De Geest overtuigt ons ervan dat we niet alleen zijn, dat God ons steunt. Beste vrienden, wat we ontvangen hebben, moeten we als een geschenk aan anderen geven: we zijn geroepen om de troostende Geest en de nabijheid van God met anderen te delen.
Uit: ‘Ik wens je een glimlach’ van Paus Franciscus

Onderricht op 3 juni 2020

In alle religies, die op de transformatie van mens en wereld gericht zijn,
zijn het meditatieve gebed en het aandachtig verrichten van rituelen dé wegen
die de mens leiden tot dé transformerende ervaring:
de ervaring van bemind worden zonder tegenprestatie.
Deze ervaring kan men ook een ontwaken, een verlichting, een bewustwording noemen.
Het is het bewust worden van Gods aanwezigheid in ons, in ons leven,
als de meest integrale en intieme aanwezigheid in ons leven.
Dit bewust worden en bewust zijn is dé ontbrekende intimiteit
in het leven van de meeste mensen.

Eenmaal men echter tot dit ontwaken gekomen is
kan men God aanwezig weten in alle omstandigheden van het leven.
Er ontstaat een relatie van liefde
die echter niets met sentimentaliteit te maken heeft,
maar met een zich gedragen weten
en geroepen zijn tot het opnemen van verantwoordelijkheid in deze wereld.
Door dit laatste worden we gelijk aan God.
We kunnen het door op ieder moment van het leven ‘ja’ te zeggen
op de uitnodiging om ons te geven, zonder voorbehoud,
even onvoorwaardelijk zoals Gods liefde onvoorwaardelijk is.
Ondanks alles kunnen we dan rust vinden in Gods aanwezigheid.
Het genadevolle gebeuren van het ontwaken kan plaats vinden
in een zuiver bewustzijn, in een zuiver hart.
De zuivering van het hart is een genezing van het hart.
In meditatie en rituelen laten we de goddelijke therapie toe,
waardoor ons bewustzijn vrijgemaakt wordt van allerlei gedachten
die ons van de eenheid met God en met ons diepste zelf afleiden.
In meditatie leren we deze gedachten negeren,
een proces van jaren,
waarin we meer en meer overtuigd worden van het feit
dat deze gedachten geboren worden in ons on-echte ik
dat steeds opnieuw op verkeerde plaatsen en op verkeerde wegen het geluk zoekt.
Dit leerproces bevat de belangrijkste levenslessen.
In deze zin kunnen we stellen
dat we in onze dagelijkse meditatiepraktijk
iedere keer opnieuw plaatsnemen in de school van de liefde.

(Bron: Thomas KEATING, Wereld zonder einde. Reflecties op mijn leven als monnik.)

Pr. Dirk