Tekst en onerricht 16 januari

Bron van het onderricht:
John MAIN - Morton KELSEY, The Other Side of Silence. Meditation for the Twenty-First Century
Onderricht op 16 januari 2024


Wat John Main ons hier aanreikt is de wijsheid, de ‘wetenschap’
dat we om tot eenheid met God te komen
in de diepere dimensies van ons bestaan door te dringen, anders uitgedrukt, om te verinnerlijken,
we niets hebben aan ‘logica’, in de zin van eigen ‘woorden’ (Gr. logoi’), en beelden, aan ons eigen geredeneer.
Ingaan tot de gemeenschap met God, tot de werkelijkheid van God in ons, vereist een stopzetten van het denken en spreken van de ‘logica’,
van het bewust redenerend denken en spreken van ons ‘ik’,
van leven vanuit een bewustzijn dat gevuld is met dat denken en spreken en dus met de realiteit die ik denk, benoem en uitspreek
en denkend en sprekend wil beheersen en be-grijpen.
Dezelfde wijsheid reikt Morton Kelsey aan als hij het heeft over het stappen
in de spirituele dimensie van de werkelijkheid,
een dimensie die we niet kunnen vermoeden en intreden als ons op het zichtbare en op onszelf gerichte bewustzijn niet ophoudt actief te zijn, al is het maar voor even.
Denk aan het gegeven dat als we slapen dat bewustzijn stilvalt.
En dan kan zich door beelden in dromen een andere dimensie
van ons bestaan zich openbaren: het onbewuste, het onderbewuste.

Zo kan ook in meditatie ons onbewuste en onderbewuste zich een weg banen naar het bewustzijn.
Keating schreef daarover als over het loslaten van het onbewuste, alsof het het loslaten van de hellehonden betreft.
Dit kan effectief het geval zijn
en Keating herinnerde eraan dat het goed is
de confrontatie met dat onbewuste soms niet alleen aan te gaan.
En verder, dat loslaten van alle beelden en herinneringen door onze aandacht te richten op het gebedswoord,
een vorm is van wat hij ‘goddelijke therapie’ heet, een andere dan deze die leert onder begeleiding met die beelden bewust om te gaan.
Kelsey, die net als Keating ook therapeut is,
wijst er ons echter op dat in de stilte van onze ‘logica’
ons beelden kunnen bereiken die nog dieper liggen dan ons onbewuste.
Hier is ook begeleiding noodzakelijk
alleen al om het onderscheid te kunnen maken tussen dergelijke signalen en intuïtieve beelden, signalen en boodschappen die ‘ik’-boodschappen zijn of uit ons onbewuste komen.
Trouwens het moet nogmaals duidelijk gezegd worden: als we mediteren zijn we niet uit op beelden en signalen, we zoeken geen beelden, woorden of ideeën,
en als deze komen laten we ze los als zijnde ‘ik’-signalen.
We herinneren aan de wijsheid van Keating die leert dat God de regels van de meditatie respecteert:
ook Hij zwijgt dan en bewaart de stilte.
Als Kelsey het heeft over het ingaan op en werken met beelden, dan heeft hij het over tijden buiten de meditatie,
maar ook over een bekwaamheid van een contemplatieve geest. Hoewel dagdromen iets over onze persoonlijkheid leren,
zijn dit geen beelden vanuit een spirituele dimensie, hoe vroom die beelden ook mogen zijn.
Dagdromen zijn door het ik gecreëerde beelden.
Ze zijn niet gegeven aan een open hart en een open geest.
Maar als we naast het denken ook dit creërend fantaseren van het ik stil laten worden en onze aandacht richten
op een gegeven van de werkelijkheid rondom ons, dan kan deze in ons iets bewerken, namelijk,
een openheid voor een andere dimensie van de werkelijkheid. Kunstenaars en dichters, maar ook wetenschappers, noemen dit inspiratie.

En deze inspiratie laat ervaren dat het nadenkende ik, de rede, niet de enige realiteit is die in ons aan het werk is.
En wat dan tot stand komt in mij is niet ‘van mij’ maar wel ‘door mij’. Zoals mijn liefde, als het liefde is, niet ‘van’ mij is, maar wel ‘door’ mij. Ze heeft een goddelijke bron in mij.
Datgene waardoor het transcendente zich in mij openbaart,
heeft dus niet te maken met geredeneer, met oppervlakkige intuïtie, met dagdromen en fantaseren, maar eerder met herinnering,
maar dan een niet door mij opgeroepen en gekoesterde herinnering.
Meditatie vormt een contemplatieve geest
en geeft dus ruimte in het leven aan de spirituele dimensie omdat meditatie leert de door het ik gecreëerde
beelden, woorden en herinneringen los te laten.
Ook lectio divina en contemplatieve dialoog oefenen ons daarin, omdat we bij een tekst, een beeld, een woord ‘stil-staan’, hetgeen niet hetzelfde is als nadenken over.
https://www.youtube.com/watch?v=TwjfG1jip60&ab_channel=Yiruma-Topic