Lezing en onderricht november 2024

OPEN CONTEMPLATIEF HUIS OOSTENDE
LEERHUIS VAN DE CONTEMPLATIEVE DIALOOG 2024-2025
DE KRACHT VAN DE CONTEMPLATIE - IN DE STILTE GENEZING VINDEN

De grote leermeesteres van de contemplatie is de natuur.
Met haar schoonheid en diversiteit nodigt de natuur ons uit om haar waar te nemen. Elk blad, elke vogel en elke bloem verwijzen ons door hun ‘zijn’
naar de tegenwoordigheid van God.
Heel de natuur is een lofprijzing voor de Schepper.
Zij bezit een in zichzelf rustende grote kracht
waarvan de goddelijke oorsprong streeft naar ontplooiing.
Deze goddelijke oorsprong en het verlangen naar ontplooiing typeert ook de mens.
Zo kan de natuur in de mens laten resoneren en weer toegankelijk maken wat in hem zelf aanwezig is.
Dit gebeurt echter niet automatisch
omdat de natuur zich als leermeesteres van de contemplatie niet aan de mens opdringt.

De natuur beklaagt er zich niet over wanneer iemand tijdens een wandeling niet op haar let omdat hij in gedachten verzonken blijft.
Wie echter de tijd neemt om de natuur bewust waar te nemen, ontvangt van haar geschenken, wijsheid en leven.
Deze gave om te schenken typeert de natuur zoals het leven zelf een geschenk is.
De natuur wordt pas een leermeesteres van de contemplatie wanneer we haar geschenken bewust waarnemen.
Onze vijf zintuigen helpen hierbij: horen, zien, ruiken, voelen via de huid en smaken met de tong, … .
Voor de weg van de contemplatie is het wezenlijk om aansluitend een volgende stap ter harte te nemen.
Met mijn zintuigen neem ik de natuur niet enkel waar,
maar ik voltrek met mijn aandacht ook een wending naar binnen. Ik let erop hoe, wat ik waar neem, op mij inwerkt.
“Kijk aandachtig in jezelf en laat deze plant of die steen op je inwerken. Neem waar wat er van die bloem naar je overkomt.”
Doordat ik mijn aandacht naar binnen richt, kom ik in verbinding met mijn eigen natuur. Ik zie bijvoorbeeld een klein madeliefje dat stilletjes groeit langs de kant van de weg,
en laat dat op mij inwerken.
Vervolgens let ik erop wat er in mij beweegt.
Het kan zijn dat deze kleine bloem de hoop in mij wekt,
dat God ook mijn leven tot bloei brengt en wel juist daar op de plek waar ik nu ben en los ervan of andere mensen mij zien of al dan niet bewonderen.
Dit bloempje kan mij eraan herinneren dat het volstaat om er gewoon te zijn. Zoals het madeliefje geen roos moet zijn, moet ook ik niemand anders zijn.
Deze kleine bloem kan mij zonder woorden diepe waarheden doen inzien.
Ze kunnen in mij weerklinken wanneer ik de natuur waarneem en op mij laat inwerken.
Karin SEETHALER, De kracht van de contemplatie. In de stilte genezing vinden, 2016, Berne Media-Carmelitana