Simone Pacot

8 oktober 2014: Simone Pacot

Simone Pacot is emeritus advocate van het gerechtshof van Parijs. Samen met het team van stichting Bethesda geeft zij sinds vele jaren sessies over het doordringen van het evangelie tot in de diepste diepten van het menselijk wezen. Pacot is emeritus advocaat aan het gerechtshof van Parijs. Als adolescent voelde ze zich aangetrokken tot het christelijk geloof en liet ze zich dopen. Ze kampte met relationele problemen en een bevriend priester raadde haar aan psychotherapie te volgen. Die ervaring bracht haar tot grote inzichten zowel in haar eigen persoonlijkheid als in haar problematiek. Vanaf toen koppelde ze haar christelijk geloof aan opvattingen uit de psychotherapie. De vijf levenswetten die ze vond zijn de basis van haar gedachtegoed en kunnen ook vandaag nog een grote hulp zijn.  Simone Pacot woont in Parijs.

Gods almacht of almachtige liefde?
We leven in een wereld van krachtsverhoudingen en macht.
Aangezien we daar waarschijnlijk zelf slachtoffers van zijn,
worden we geconfronteerd met ons eigen verlangen om almachtig te zijn.
En natuurlijk zullen we ons dan een voorstelling van Gods almacht maken
naar het beeld van het verlangen naar almacht, dat de mens koestert.
Dit heeft uiteraard een diepgaande invloed op de manier
waarop we een relatie met God aangaan of juist afwijzen. (…)
 “De notie van Al- macht is dubbelzinnig,
omdat macht zowel veel goed als ook veel kwaad kan aanrichten.”*
Vertrouwen stellen in een almachtige God zonder eerst die notie uit te diepen, is een riskante zaak.
“Zeggen dat God almachtig is, betekent dat we Hem afschilderen
tegen een achtergrond van macht die zich doet gelden door overheersing en vernietiging.”*
Het is verkeerd eerst te zeggen dat God almachtig is
en daar naderhand aan toe te voegen, dat Hij liefde is.
“Gods almacht is de almacht van de liefde: het is de liefde die almachtig is.”*
We moeten het fundamentele verschil begrijpen tussen
“een almacht die ons liefheeft en een almachtige liefde.
Er is in God geen andere macht dan de macht van de liefde.” *
Voor deze liefde kunnen we zonder vrees onze deuren openen.
Samen met de liefde zullen dan ook het licht en de waarheid bij ons binnenkomen. (…)
Het is echter van belang, dat we de liefde van God niet gelijkstellen met affectiviteit en gevoelens. Vaak genoeg heerst hieromtrent een zekere verwarring,
omdat we heel uiteenlopende zaken met het ene woord ‘liefde’ aanduiden.
Toch is het woord ‘liefde’ de beste weergave van wat we van Gods wezen kunnen ontwaren.
Om deze liefde te omschrijven,
gebruiken de schrijvers van het Nieuwe Testament de term agapè, ‘liefde voor de ander’,
waarmee ze aangeven dat de liefde van God niet verward mag worden met gevoel.
De liefde van God is de bron van alle liefde.
Zijn liefde zal onze menselijke liefde stimuleren en omvormen,
 uitzuiveren en er richting aan geven:
onze menselijke liefde wordt geroepen om de agapè te leven,
maar behoudt daarbij al haar fysieke, lijfelijke en affectieve eigenschappen.
Het feit dat de liefde van God niet samenvalt met de menselijke liefde betekent niet,
dat zij iets afstandelijks of abstract is:
zij omringt, begeleidt en doordringt ons hart op elk moment van ons leven.
Maar meestal zijn we ons daar niet echt bewust van.
(* Citaten uit: François Varillon, Joie de croire, joie de vivre.)
Simone PACOT, Tot in onze diepste diepten. Het evangelie ter harte nemen, Carmelitana, Gent