Onderricht mei 2020
Bron: Dietrich BONHOEFFER, Navolging, Ten Have, Baarn, 1972, blz. 140 e.vv.
Reeds enkele maanden verdiep ik mij terug
in het boek Navolging van Dietrich Bonhoeffer (1906-1945).
Dit reeds voor de derde keer en daarbij geldt de wijsheid
dat, als de leerling klaar is, de meester komt.
In dit geval ben ik zover om het boek met geduld te lezen.
En nu begrijp ik beter wat Bonhoeffer wil zeggen.
Wat een waarheid schuilt er in vele bladzijden van dat boek!!
Nog altijd actueel na meer dan 80 jaar!!!!!
Zijn boek Nachfolge schreef hij vanuit een redactie van conferenties en cursussen
als directeur van het protestantse predikantenseminarie in Finkenwalde (nu Zdroje in Polen)
in de jaren 1935-1937 en het was drukklaar toen de Gestapo er in september 1937 binnenviel en het seminarie sloot,
maar het manuscript was al bij de drukker (Kaiser Verlag München)
onderricht april 2020
Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 87-95
Dit is het laatste onderricht waarvoor ik put
uit het werk van Anthony Bloom.
Voor de volgende onderrichten van april, mei en juni
zal ik mij niet baseren op één werk, maar her en der grasduinen
in boeken en artikels over het meditatieve en contemplatieve gebed.
Vanaf september 2020 volgen we dan Laurence Freeman
in zijn boek Goed werk. Hoe meditatie je persoonlijk en professioneel leven verandert.
Onderricht 3 maart 2020
Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 75-81
Bloom nodigt ons uit te werken aan een nieuw tijdsbesef
en nieuwe tijdsbeheersing, waarbij volgende oefening kan helpen.
Als we echt niets te doen hebben en ook niets zinvols gepland hebben,
dan moeten we deze momenten van stilte en leegte
niet onmiddellijk zoeken op te vullen door bv. te gaan zappen,
niet onmiddellijk ze proberen op te vullen door iets nuttigs of aangenaams…
We kunnen ze beter besteden aan gebed, reflectie, zinvolle lectuur
waarbij we ons steeds eerst aanwezig weten bij de Aanwezige,
en Zijn aanwezigheid ook in ons aanwezig weten.
Bij die momenten is het goed dit aanwezig zijn door niets te laten storen.
Maar zo’n momenten zouden we ook kunnen inbouwen
in tijden waarin we helemaal in beslag genomen zijn
door activiteiten en zaken waarvan je denkt:
dat moet ik doen, daar hangt heel wat van af,
of, God, wat is dat leuk, wat voel ik mij daar goed bij.
Het is een ernstige oefening in verstillen.
Daarnaast moeten we ons oefenen in aandacht (concentratie).
Onderricht 17 maart
Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 81-86
Dat we op zondag nu samen geen eucharistie meer mogen vieren
is jammer, maar niet dramatisch,
hoewel samenkomen wezenlijk is voor onze geloofsbeleving.
Maar daarvan zijn velen nu precies niet overtuigd..
En toch, hoe wezenlijk de zondagse eucharistieviering in een gemeenschap
voor onze geloofsbeleving is (daar ben ik wel van overtuigd),
deze geloofsbeleving staat of valt niet
met het al of niet kunnen bijwonen van een zondagsviering,
hoezeer dit gegeven ook door velen
als dé argumentatie voor ‘zondagsverzuim’ kan gebruikt worden.
Nu kunnen we ook niet samen mediteren,
hoewel ook dit van tijd tot tijd zo wezenlijk is
voor het verder gaan op onze contemplatieve weg.
En toch…..
Onderricht 18 februari
Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 71-75
PROBEREN MINDER TIJD TE VERSPILLEN
“Als je denkt aan al die tijd dat we zomaar iets zoeken om te doen, omdat we bang zijn voor de leegte en voor het alleen-zijn met onszelf, dan zul je beseffen dat er een groot aantal korte perioden zijn die tegelijkertijd zowel aan onszelf als aan God zouden kunnen toebehoren.”
De hedendaagse levenswijze van veel mensen wordt gekenmerkt door
drukte, stress, en een bepaald tijdsbesef
dat daarvan zowel gevolg als oorzaak kan zijn.
Het kan zin hebben onze levenswijze en cultuur met die van vroeger
of met die van andere culturen te vergelijken.
Als mensen dan bij dat vergelijken termen zouden willen gebruiken
als ‘gemakkelijker’ of ‘moeilijker’, dan zijn deze termen naar mijn mening
zeker af te wijzen als behorend bij
een onwaar en ondoelmatig vergelijkend denken.
Wat wel waar is, is dat het leven van mensen, en zeker ook van jongeren,
enorm gefragmenteerd is geworden, en wel in deze zin,
dat er zoveel meer mogelijkheden zijn die zich allemaal aanbieden
of allemaal aangeboden worden als ‘te doen’, als ‘niet te missen’,
zelfs al is datgene wat ‘te doen’ of ‘niet te missen’ is
verre van noodzakelijk noch voor het overleven, noch voor het echte geluk.
In dit alles speelt het denken over en het beleven en gebruik van ‘tijd’ een rol.