Getuigenissen Stille Abdijdagen Chimay 2015
Stille Abdijdagen in de abdij van Chimay
Oprecht dank voor de goede dagen in Chimay. Voor alles wat jullie doen om het ons zo
aangenaam mogelijk te maken. Ook aan priester Dirk dank. Dit jaar voelde ik mij wel echt aangesproken. Wat is bidden en wat is bidden niet.
Het lijden. "Het lijden is een weg die God opent naar ons toe. God leidt het lijden niet naar ons,
maar als het lijden komt en je neemt het op en gelovig, dan kan dat een weg zijn die God opent."
Ruth Burrows geeft diepdoorleefde gedachten door die we dagelijks kunnen gebruiken
in ons leven, ik heb er deugd aan beleefd en geniet nog na.
Michèle Beckers
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een stilte retraite,
onder de oppervlakte gebeurt zo veel....
Wanneer ik me eindelijk los maak van mijn drukke werkzaamheden en aankom bij het klooster, dan mag ik even alles loslaten. Het is thuis komen! Met al die Belgische vrienden die ik niet spreek maar waar ik heel betekenisvol mee communiceer vorm ik binnen een paar uur weer een eenheid.
We gaan voor hetzelfde doel : stil zijn zodat we God aan het woord kunnen laten komen. En dat gebeurt! Ik heb ervaren dat ik altijd krijg wat ik nodig heb. Opmerkingen uit de prachtige conferenties van Pr Dirk, een boek dat ik zie en voor mij geschreven lijkt te zijn, een strofe uit het koorgebed dat precies aansluit bij het proces waar ik in zit....
Ook al heb ik dit vaak ervaren, het blijft heel wonderlijk!
Je weet in feite, God is er altijd, die laat ons nooit los, wij zijn zelf degenen die het laten afweten.
Wanneer je in de atmosfeer van het klooster, in Orval of in Chimay thuiskomt, te midden van de prachtige natuur, samen met tochtgenoten, luisterend naar de enerzijds luchtige anderzijds zeer wijze conferenties van Pr Dirk, deelnemend aan de getijden, dan moet je toch echt wel heel stil worden als je gaat mediteren?
Mijn dank is altijd weer groot naar Hubert en zijn crew, die alles tot in de puntjes verzorgen, Pr Dirk die ons in alle eenvoud, grote wijsheid bij brengt, de broeders die aan zo'n grote groep mensen gastvrijheid bieden en al die mede pelgrims die ik iedere keer weer ontmoet op mijn levenspad. Gods wegen zijn toch wonderlijk! Met veel dank en genegenheid, Maria Scholts
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ontwapenen doorheen en tijdens de stilte. Een Chimay, stille abdijdagen, ervaring.
Ik zei ooit tegen iemand die voor iets moeilijks stond : “ik zal voor je duimen”, en ik kreeg prompt als antwoord: “ik heb liever dat je voor me bidt, dat is zoveel méér”. Die reactie wekte toen mijn verwondering, ik voelde in die persoon dat gebed voor haar een diepe werkelijkheid is, de werkelijkheid van haar leven. Dat brengt me erbij dat het mij altijd verwonderd heeft dat God er is én dat je een relatie met God kan hebben. Later kwam daar dan voor mij bij: dat God me graag ziet. Iets waar ik het moeilijk mee had en dat me tegelijkertijd nooit losgelaten heeft. In de voorbije stille abdijdagen vond ik opnieuw de bevestiging dat bij het bidden, bij het in relatie treden met God, dààr alles begint: met het bewustzijn dat God er is én dat God me graag ziet, onvoorwaardelijk. Zoals die vrouw toen op mijn uitspraak reageerde, zo is het inderdaad: als er iéts is dat je niet wil laten toedekken, dan is het wel dàt. Die werkelijkheid: God die er is, die van ons houdt, en van wiens liefde niets ons kan scheiden. Een werkelijkheid waar ik het nog altijd moeilijk mee kan hebben als het concreet wordt, want ik word niet graag “ontwapend”. De conferenties van Priester Dirk toonden me echter dat bidden niet gaat om ‘greep krijgen op’, maar wel om: openkomen, ontvangen, ontwaken … En, daarmee verbonden, ook om: loslaten, tijd maken voor God. Stille tijd waaraan ik trouw wil zijn. Zoals ik al schreef: ik “ontwapen” niet graag, maar toch wil ik me toevertrouwen aan Gods liefde, met vallen en opstaan. Wakker en ontvankelijk zijn voor Gods aanwezigheid in mezelf en in anderen en me niet laten afschrikken door wat die liefde in mij kan teweegbrengen. Jan
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bedankt voor de weeral fantastische stille abdij dagen in Chimay.
We hebben genoten van de verhelderende conferenties van priester Dirk maar zitten nog met een bedenking ‘alles wat je langs mij aan de Vader vraagt, zult ge verkrijgen ‘ terwijl we hoorden dat een ‘vraaggebed’ niet meer aan de orde is. Bij gelegenheid vragen we hem wat uitleg. Wij liggen er zeker niet wakker van en onze vrienden waren zeer geïnteresseerd ons verhaal te horen.
Een dikke merci.
Groetjes
Ivo en Jacqueline
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hier volgt een korte getuigenis over de Stiltedagen in Chimay. Ik heb getracht onze ervaring een beetje op mijn manier te verwoorden. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is...
"De Stiltedagen in de abdij Van Chimay waren voor ons – Rita en ik – een ware openbaring. We beleefden er samen heel intense momenten rond de monastieke trilogie: de stilte, de vieringen en de gezangen van de monniken en tot slot de meditatie die volgde op de conferentie van priester Dirk. Nooit hadden we gedacht om zo intens te kunnen her-bronnen. Dit was de ontdekking die we er deden: vanuit de stilte kom je tot het besef dat de ware “Levensbron” in je binnenkant zit. Stilte is voor veel mensen een negatief begrip omdat het veelal geïnterpreteerd wordt als de afwezigheid van lawaai. De stilte bracht ons in Chimay tot innerlijke rust en dat was – en is – een zalige ervaring... "
Marc
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Van harte dank aan alle vrienden die deze dagen in Chimay mogelijk maakten. In het bijzonder aan Hubert , priester Dirk en de broeders van de gemeenschap in Scourmont. Deze dagen brachten ons terug bij de essentie van het leven: “ De éénheid met God, reeds gerealiseerd, dagelijks als een kind met lege handen en luisterend oor te ontdekken in ons eigen hart.” Wat een vreugde om dit te smaken met vrienden samen in de abdij van Chimay gericht naar dit ene doel !
Met genegen groeten, Filip.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Stilte geeft je kracht
Met vele vragen op weg naar de abdijdagen in Chimay. Wie zal er zijn ? Is het onderwerp deze keer, bidden niet wat eenvoudig ? Wat met onze verwachtingen ? Doch eens aangekomen lossen de vragen zich op. We ontvangen elkaar als een familie, bekenden en onbekenden. De stilte ervaren we als een thuiskomen. Rust en eenvoud, de ideale omgeving om het woord te laten inwerken. De conferenties gaan in crescendo. De bijhorende meditatie tijd is nauwelijks voldoende om het gehoorde te laten indringen. Het zal enige verwerkingstijd vragen. Maar het is ook niet niks wat we te horen kregen. Vele vanzelfsprekendheden kregen een flinke dreun. De klappen werden rond het boek" The Essence of Prayer" van Ruth Burrows uitgedeeld. "Leven zonder God is onmogelijk want God is altijd in ons. Hij is altijd in ieder van ons. Niets kan Hem van ons scheiden. Als je één bent met God is dit te zien zijn aan onze levenswijze. Als je het lijden opneemt als gelovige is het een weg naar God toe. ." Deze en andere quotes zijn maar een inleiding maar leiden je naar de essentie van ons wezen. "Wij moeten niet zoeken naar God, Hij is al in ons. Alleen moeten we er ons bewust van zijn en ons in beslag laten leggen door Zijn liefde. Onze zelf ontplooiing is Gods werk laten doen in ons. Loskomen van onze eigen betrokkenheid en onszelf wegschenken in liefde zoals God doet. " Als voorwoord kan dit tellen. En dan het hoofdthema. Bidden is een antwoord op een gave, het antwoord op dat wat God doet in ons.. Als je wilt bidden moet je wel iets daarvoor doen. Maar bidden is niet het zoeken naar een prestatie, een gebedsmethode een efficiënte weg om controle over je gebed te krijgen. De essentie van het gebed is wat God doet in ons, zijn liefde aan ons geven. En deze liefde doorgeven aan onze medemens. Gebed is het leven zelf. En zo ging het verder, met Ruth Burrows diep gravend in onze gebedsbeleving. De wandelingen in de mistige herfstnatuur geven ons even tijd om in de stilte het gezegde te laten doordringen. Abdijdagen in Chimay ervaar je als een diepe kracht waarmee je verder in het leven getuige kan zijn van Gods liefde. Het gebed zal niet meer hetzelfde zijn. Het gebed wordt herleid naar : " ik zie God in jou " met in de stilte de ervaring van Gods genade. Stilte met een uitzonderlijke levenskracht, die van God in mij. Stilte die je kracht geeft.
Koen
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hubert nogmaals hartelijk dank , we hebben er heel veel van genoten.
De conferenties over het gebed waren bijzonder goed, de stilte deed zoveel deugd, dat we er nog van leven. Graag schrijven wij ons nu reeds in voor het volgende jaar in Chimay.
Verbonden in gebed.
Marc en Rita
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wat me ongetwijfeld zal bijblijven van de Stille Abdijdagen in Chimay 2015 is de figuur van Ruth Burrows, onze gezellin van die dagen, een nieuwe vlam van priester Dirk. Met haar boek ’ The Essence of prayer ’ als gids vuurde hij ons - op zijn unieke manier - aan. Geen vlam als een bevlieging maar een lichtpunt op zijn en onze weg, verheldering van een radicale liefdesboodschap, een vlam die ont-krampt en verwarmt wat stram en lauw is.
De eenheid met God is er al, we moeten ze niet zelf realiseren, die eenheid gebeurt in het geheim… Ons daarvan laten doordringen in gebed en meditatie met tochtgenoten in de nu al vertrouwde abdij, delen in Gods wezen, ik noem het een zegen. En daarna met tederheid weer het gewone doen bij onze thuiskomst, oefenen in zelfloos leven. Dank!
Rika Delafontaine
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Als vrienden op weg naar de trappisten abdij van Chimay, op weg naar hetzelfde doel, de éénheid met God. Binnengaan in een traditie van gebed, gastvrij ontvangen door broeders die ons voorgaan in hun koorgebed in de abdij.
Jezelf oefenen om los te komen van verwachtingen, jezelf openen met aandacht tijdens de conferenties van priester Dirk, tijdens de twee meditatietijden met ons gebedswoord. Loskomen van oordelen, zodat we niet langer vervreemd raken van onszelf. De stilte dagen in de abdij van Chimay zijn een plaats waar ruimte is voor ontmoeting, voor de vriendschap die je nodig hebt.
God leren zien in de ander, in jezelf te ontdekken. God die verborgen is in de mooie natuur rondom de abdij, verborgen in het hart van onszelf, 'in de wereld zoals een vuur' zoals de broeders zo mooi zongen tijdens het laudengebed s'ochtends.
Loskomen van je ego door te luisteren in de stilte wat God wil, leren om ons door God te laten beminnen, te midden de stilte, in groep en alleen.
"De stilte, de laatste schuilplaats van de vrijheid" zoals ik ergens las op een tekst in de nabijheid van de wachtplaats voor de refter. Samen in stilte de maaltijd nemen in groep, ingeleid met een gebedsmoment en met smaak gekozen muziek op de achtergrond. Leren dienstbaar zijn voor elkaar, aan tafel, bij het afruimen, afwassen en klaar zetten van de tafels.
Welke man of vrouw in deze 'burn-out' tijden wil daar niet de smaak van proeven in zijn leven? Het kan telkens weer dankzij de inzet van vele vrienden van de christelijke meditatiegroep van Oostende.
Terug thuis gaan we door deze dagen gesterkt verder op onze plaats waar we wonen en ook verbonden met onze vrienden uit de regionale meditatiegroepen.
Geroepen om vissers van mensen te worden, naar Jezus voorbeeld.
Met genegen groeten
Filip Veranneman