Lezing 24 september 2024

DE KRACHT VAN DE CONTEMPLATIE - IN DE STILTE GENEZING VINDEN
24 september 2024
CONTEMPLATIE een geschenk van God
Contemplatie is niets anders dan een verborgen,
vrede- en liefdevol binnenstromen van God. (Johannes van het Kruis) Contemplatie is de benaming voor de christelijk-mystieke weg.
Onder mystiek verstaan we het streven naar verbinding met het goddelijke zijn.
Deze verbinding ontsluit zich op deze weg niet via verstandelijke inzichten maar door innerlijke ervaringen en het rechtstreeks beleven.
Contemplatie wordt beschouwd als een geschenk van God waarover de mens wikt noch beschikt.
In het laten-geschieden en op-zich-in-laten-werken
neemt de mens op wat is en laat daarbij wil, verstand en gevoel tot rust komen. Velen leiden daaruit af dat contemplatie iets passiefs is.
Men neemt echter geen passieve houding aan maar een houding die bereid is tot opname
waarbij men klaarwakker en met levendige interesse en ononderbroken aanwezig blijft en waarneemt wat hier en nu gebeurt.
De aandachtige en God toegewende houding die verzoent en bereid is lijden te doorstaan effent het pad van de contemplatie.
‘Contemplatie’ stamt uit het Latijn, van con (met) en templum (een afgebakend heilig gebied) Contemplatie betekent dat men zelf tot dit heilig gebied, Gods woning, wordt.

Veel heiligen benoemen het bestaan van dit heilig gebied met verschillende begrippen. Zo spreekt Paulus van ‘de Geest van God die in ons midden woont’ (1Kor. 3:16),
Teresia van Avila van de ‘zielenburcht’, Meester Eckhart van ‘zielenvuur’.
Wie mediteert, richt zich op dit zielenvuur, op Gods Geest die de mens bewoont. De benamingen voor de contemplatieve gebedswijze zijn verschillend:
het contemplatieve gebed, het Jezusgebed, het gebed van het hart, het ononderbroken gebed, het gebed van de aandacht, het gebed van de rust, of ook het zogeheten eenvoudige gebed.
Elke benaming licht een bepaald aspect op.
Het ‘Jezus gebed’ plaatst de naam Jezus Christus in het centrum.
De biddende probeert zijn aandacht, verbonden met zijn adem, op de naam Jezus Christus te richten. Het ‘gebed van het hart ’ van de Oosterse kerk is afgeleid van aanwijzingen van monastieke vaders, die aanbevelen gedurende het Jezusgebed de aandacht samen met de adem op het hart te betrekken. ‘Ononderbroken gebed’ (afgeleid van 1 Tess. 5:17: ‘bid onophoudelijk’) drukt uit
dat deze gebedswijze zich niet beperkt tot afzonderlijke gebedstijden
maar dat de mens met zijn innerlijke aandacht steeds met Jezus Christus verbonden is. Alle begrippen drukken iets gemeenschappelijks uit,
namelijk dat de biddende mens zijn aandacht niet richt op gedachten, teksten of beelden, maar zich in verbinding met een woord
wendt tot de aanwezigheid waarin men God kan ervaren.
Karin SEETHALER, De kracht van de contemplatie. In de stilte genezing vinden, 2016, Berne Media-Carmelitana,