Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog Voorbije lezingen 2017-2018
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
    • Voorbije lezeingen 2020-2021
    • Voobije lezingen 2019-2020
    • Voorbije lezingen 2018-2019
    • Voorbije lezingen 2016-2017
    • Voorbije lezingen 2015-2016
    • Voorbije lezingen 2017-2018
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging dinsdag 16 augustus

Het meest trieste aspect van het huidige leven is dat de wetenschap sneller kennis opdoet dan de maatschappij wijsheid opdoet.

Column br. Guerric.

image002

 

 

 

 

 

 

In de grond.
De mollen gaan hier te keer. Rond de oude abdij ligt een stafkaart van tientallen hoopjes geurige aarde waar mijn poes graag haar neus tegen drukt. Daar Tybert niet ondergronds kan moet hij het stellen met een zweem van iets fascinerends

De mollen trekken er zich niets van aan en wroeten gestaag voort. Gezien de grote verspreiding van de molshopen moet hun gangenstelsel indrukwekkend zijn. En dat niettegenstaande de vele arduinen brokstukken die overal in de grond steken, archeologische restanten van de middeleeuwse abdij. Als ik een spade in de grond steek, stoot ik per definitie op zo’n stenen getuige van een glorieus of schimmig verleden. Met al dat puin in de grond is het hier trouwens een hele toer om iets geplant te krijgen. Maar de mollen graven er zich door- en langsheen, construeren een ondergronds stelsel waar de regenwormen hen een calorierijk menu offreren, en waar gepaard, gebaard en gezogen kan worden. De mollen werken aan de toekomst.

 

Hún toekomst uiteraard, ongeacht onze nucleaire dreigingen, de klimaatopwarming of de mondiale economische recessie. De mollen hadden het geluk dat Darwins survival of the fittest hen ondergronds deed gaan. Geen last van haviken, zomerhitte of fijn stof. In de grond is het leven zo slecht nog niet!
      Naast de ‘fysieke grond’ hierboven komt in de mystieke literatuur van de late middeleeuwen de term ‘zielengrond’ nogal eens voor. Bij de onlangs heilig verklaarde Titus Brandsma lees je: ‘De diepste grondslag van het menselijk bestaan, de voortdurende instandhouding van het menselijk wezen door God, welke de mens als de eigenlijke grond van zijn bestaan kan beschouwen, en als een werkelijkheid in zichzelf kan zien. Hij ontmoet daar in zijn diepste wezen de goddelijke werking, krachtens welke hij is, treedt daar God tegemoet en voelt zich getrokken tot de oorsprong, waaraan hij is ontsproten.’
      In zijn zielengrond is de mens het meest vatbaar voor God. Daar woont Hij. God is dan als de grote Mol die in de zielengrond van de mens zijn gangen graaft. Gangen van genade door- en langsheen al het puin dat een geleefd leven erin achtergelaten heeft. God trekt zich niets aan van dit puin. Hij laat het verleden het verleden zijn en werkt even onzichtbaar als onverdroten aan zijn indrukwekkend stelsel in onze zielengrond.
      Alleen de mens die in rust verkeert en bij zichzelf blijft, wordt iets van die werking gewaar. De stille mens wordt het somtijds gegund een zweem van de goede geur van Gods werkzaamheid op te snuiven aan de molshopen van zijn zielengrond. Daar, diep in onze innerlijke aarde, wordt in de grootste stilte de nieuwe mens geboren en gezoogd. Rondom het puin van het verleden gloort een nieuwe toekomst voor de mens die ondergronds gaat. In de grond van het meest intieme in de mens wordt hij gevoed met kostelijke spijs. Werkelijk, in de grond is het leven zo slecht nog niet!
Guerric Aerden ocso Abbaye de Prébenoit Bétète

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 


   

 

De integrerende kracht van de meditatie beïnvloedt elk deel van ons leven

 Misschien begrijpen mensen zo gemakkelijk deze weg van eenvoud verkeerd omdat hij zoveel geduld vraagt. We hebben geduld nodig om dag na dag terug te keren naar het pad van onzelfzuchtigheid en stilte. Maanden, misschien jaren zijn er nodig, alleen al om tot een duidelijk begin te komen, tot de eerste mate van onvoorwaardelijke inzet waarmee de reis kan beginnen.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Stilte toelaten
Stilte toelaten en leren de stilte tot ons te laten spreken is iets wat we in onze cultuur verloren zijn. We vinden het moeilijk om stil te worden. We horen dat vormen van stille tijd en contemplatie rust en vrede geven, maar wanneer we eraan willen beginnen worden we geconfronteerd met onze innerlijke chaos. Het lijkt niet op vrede. De onrust van onze teleurstellingen, verkeerde verwachtingspatronen, vertwijfelingen, verheffen hun stem als eerste wanneer we de stilte met God zoeken. Onze innerlijke gesprekken regeren onze gedachten. Toch komt die vrede er – zeker – maar niet als iets waar je naar zoekt, maar als de vrucht van de omgang met God die zich in die stilte laat kennen.

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

Ik had graag mijn hele leven lang geen enkel woord gesproken of enkel woorden die nodig zijn om liefde en helderheid te laten openbloeien, schaarse woorden dus, veel minder dan er bladeren zijn aan de takken van de lindenboom”.
Uit “Verrijzen” van Christian Bobin, Averbode 2002.



 

 


 

 

 

 

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1 .

Op weg met christelijke meditatie … op weg naar TRANSFORMATIE. een getuigenis.

Ik ben op de weg naar meditatie nog niet zo ver dat er voor mij reeds pijnpunten, moeilijkheden opduiken. Voor mij lijkt meditatie eerder eenvoudig, zelfs wellicht een beetje naïef of kinderlijk.... ik moet in dit verband soms denken aan een passage uit Marcus, waarin het gaat over de boer die 'slaapt en waakt nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.....dit laatste is wel zeer reëel: ik weet eigenlijk niet hoe het allemaal in mekaar zit... bijna zoals een kind dat op sinterklaasavond zijn wortel in het mandje legt en 's anderendaags de verrassing van zijn leven beleeft: het mandje ligt vol met snoepgoed en bovendien is er allerlei speelgoed uitgestald .... en dat kind weet niet hoe dat allemaal gebeurd is....

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Goede wereldburger!



Als iedere persoon een onvervreemdbare waardigheid heeft, als iedere mens zijn broeder of zuster is, en als de wereld echt van iedereen is, maakt het niet uit of iemand hier geboren is of buiten de grenzen van zijn eigen land woont. Mijn land is ook medeverantwoordelijk voor zijn of haar ontwikkeling, ook al kan het die verantwoordelijkheid op verschillende manieren opnemen. Het kan hen hartelijk verwelkomen wanneer ze zich in hachelijke situaties bevinden of werken aan de verbetering van de levensomstandigheden in hun geboorteland of geen corrupte systemen steunen die de waardige ontwikkeling van hun volk belemmeren door de natuurlijke hulpbronnen te exploiteren of te plunderen. 
Paus Franciscus













 






 

Lees meer...

Thomas Keating

26 juni 2018

Ik denk dat ik kan zeggen dat de kerk en de mensheid zelf – althans in brede termen –
een vernieuwing doormaken van het contemplatieve leven en waar dit leven voor staat:
de omvorming van het bewustzijn in een Christus-bewustzijn of, zo u wilt, een God-bewustzijn.
Het is volgens mij ten diepste het doel van het Evangelie
5 om ons uit te nodigen in het goddelijke leven
en de liturgie legt voortdurend uit hoe dit werd gedaan,
hoe het wordt gedaan en gedaan moet worden.
We worden gehuld in enorme mysteries en begiftigd met ongelooflijke gaven
die ons in staat stellen om in te gaan op die uitnodiging van God
10 om binnen te treden in het goddelijke leven.

Lees meer...

Tomas HALIK

22 mei 2017


Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Lees meer...

Maria De groot


27 maart 2018
Maria De Groot, schrijfster en theologe (1937)
“Bidden is: wonen aan de levensstroom. En om tot echt gebed te geraken, moet je je helemaal ontspannen, je wil aan je laten ontzinken. Als je aan die levensstroom staat, ervaar je de barmhartigheid Gods, die je dan ook door kan geven.”

Een prieel voor God

God verlangt plaatsen van Sjechinà,
van goddelijke aanwezigheid, om de wereld te bewonen.
Ik denk dat ieder mens geboren wordt met de gave van de religie.
Het gevoel voor het goddelijke
is als een talent in ieder mens neergelegd, als poëzie, als muziek.
Vanuit het joodse denken zijn daar prachtige geschriften over.
Ik las in de meditaties van rabbijn Kook – die stierf in 1935 – ‘dat de ziel altijd bidt’.
Een kind wordt geboren met een biddende ziel.
De natuur is overvol van mysterie. Daar is het goddelijke voluit aanwezig.
Misschien bidden vogels en bloemen ook wel.
Voor Franciscus was dit een vanzelfsprekendheid.
En vooral kinderen zijn er nog gevoelig voor.
’s Avonds keek ik dikwijls naar de sterrenhemel.
Soms zat ik lang bij het raam en dan onderging ik die ontzagwekkende harmonie,
het goddelijke van het heelal.

Lees meer...

Rowan Wiilliams

24 april 2018

Rowan WilliamsAfbeelding Rowan Williams

Kan de institutionele Kerk de contemplatieve weg aanleren?

De Kerk wordt altijd vernieuwd vanaf de rand en niet vanaf het centrum.
Er is een beperking in wat de institutionele Kerk kan doen.
Instituten hebben hun eigen dynamiek en hun eigen problemen,
en vernieuwing heeft de neiging om niet uit de centrale planning te komen
(het was de heilige Franciscus die naar Paus Innocentius III ging, niet omgekeerd).
Niemand plande de rol die de benedictijner monniken zouden spelen
in de geschiedenis van de  kerk en van Europa,
en in het onderricht van meditatie en contemplatie vandaag.
Institutioneel gezien werkt het systeem van parochies tot op zeker punt,
maar het is slechts één van de vele manieren waarop je Kerk kunt zijn.
Voor heel wat mensen zijn er, behalve de verbondenheid met hun eigen parochie
heel wat interparochiale banden en netwerken  die hen voeden en in leven houden.
Wat moet gebeuren binnen de parochiestructuur en binnen alle niet-parochiale netwerken
is een herziening van de Kerk.

Lees meer...

Franz JALICS

27 februari 2018

Franz Jalics 2

 

 

 

 

 

 

De contemplatieve weg, het leven heeft meer te bieden.

In het leven een mens komen contemplatieve ogenblikken voor.
Iets licht daarin op wat de mens altijd al verwacht heeft.
Ze laten vermoeden dat het leven meer te bieden heeft
dan wat wij in de grijze alledaagsheid meemaken.
Ze verrassen ons en laten een verlangen na
om dieper in het geheim van het leven binnen geleid te worden:
want ze geven een voorgevoel van ons eigenlijke thuis.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Jan van Ruusbroec (1293-1381)
  2. Johannes CASSIANUS
  3. BÉNÉDICTE LEMMELIJN
  4. Augustinus van Hippo

Pagina 1 van 2

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top