Getuigenissen Chimay 2019

Telkens weer zijn de abdijdagen een oproep om los te laten wat geen leven in zich draagt en wat geen liefde is. Deze dagen brengen mij steeds weer terug tot het volle besef dat Gods onvoorwaardelijke liefde ook onvoorwaardelijk is. De conferenties van pr Dirk leggen open waar en hoe ik mij, vaak onbewust toch vastklamp aan denken en doen die proberen liefde te verdienen, veilig te stellen.
Ook nu weer werden de onechte Godsbeelden en de onechte zelfbescherming doorprikt.
Deze dagen waren een aanzet om te vertrouwen op Gods onvoorwaardelijke liefde die in ons woont en van waaruit we mensen van liefde kunnen zijn voor iedereen op ons pad, zonder uitzondering. Dank je priester Dirk voor het vele denk en overweging werk vooraf. Dank je wel Hubert voor de enorme praktische organisatie.
TC

De Japanse esdoorns aan beide zijden van de toegangsweg naar de abdij van Chimay, zorgden met hun prachtige roodgele herfsttinten al direct voor een warm onthaal. Eens binnen in de abdij overvalt ons de stilte … een stilte die ons de volgende dagen zal optillen uit het vaak zo zinloze gepraat van elke dag. Samen met de monniken deelnemen aan de diensten in de sobere kerk is steeds een unieke ervaring.
Priester Dirk zorgde, zoals altijd, voor de conferenties. Het boek ‘God is nederigheid’ van François Varillon diende als leidraad: niet steeds eenvoudig maar met de uitleg van priester Dirk slaagden we er toch samen in van boom tot boom door het ‘bos’ te geraken. Vragen zoals: ’Wanneer is een mens nederig’, ‘Wat is beminnen en bemind worden’, ‘Hoe laten we God in ons leven zien’;’Wat is het doel van meditatie’ enz … . We hoorden hoe God een zeer bescheiden manier van spreken heeft, namelijk de stilte en zo volgde op elke conferentie onze meditatie in de kapel.
Wat zijn we weer verrijkt naar huis gereden, dankbaar om al het mooie dat we daar in de stilte van Chimay gehoord hebben. Zeker ook een warme dank aan allen die dit voor ons hebben mogelijk gemaakt.
HVV

Ik ben God zo dankbaar om de mogelijkheid die Hij me schenkt "De Stille Abdijdagen" te mogen beleven. Priester Dirk nam (‘de mosterd’ zoals hij zelf zegt) uit een boek van François Varillon Jezuïet. ‘De nederigheid van God’. Het boek bestaat uit 3 delen.
1. Over wie God is. 2. Hoe wij er over denken . 3. Hoe wij dienen te zijn als we Zijn Beeld en Gelijkenis dienen te zijn (of willen zijn).
Reeds de zondag aanwezig kon ik al genieten van de mooie bosrijke omgevingen bij het gaan richting Abdijpoort, langs de weg overkoepeld met bomen getooid in hun prachtig gekleurde herfstbladeren!
De conferenties over ‘Het goede waartoe we in staat zijn...de Liefde’ waren confronterend (in het besef van nog zo veel gemis aan die Liefde ,...maar te zelfder tijd ook héél aanmoedigend te wéten dat wij zoals we zijn ‘onvoorwaardelijk’ geliefd zijn door God ! Wat mij persoonlijk getroffen heeft is ‘De Nederigheid van God’...als pasgeborene in een armoedige plaats, nù Aanwezig in een kleine hostie ,...onderdanig aan Zijn Vader tot ...de dood aan een kruis ! Dat Hij Zijn overvloed aan Liefde wil uitstorten in 't hart van élke mens! Daarom met Zijn Genade kunnen wij onze naasten écht liefhebben, ook zij die ons pijnigen! De laatste zin van de conferentie doet me nadenken: "In de gekruisigde Christus openbaart zich de beschadigde Onschuld! Dankjewel Priester Dirk!!! Ook voor dat vleugje humor tijdens al de onderrichtingen. Dat doet ons ‘opfleuren’!
JV
‘Ik heb enorm veel inzicht gekregen in mezelf tijdens deze heel rijke abdijdagen. Voor mij was het zo diep varen naar de oneindige diepte van God. De gezangen en gebeden waarin ze God loven en danken van de abdijgemeenschap hebben mij ditmaal heel erg geraakt, we kunnen zoveel van hen leren als het om liefde tot God gaat. Zij tonen ons een voorbeeld, een weg die elke christen in zijn leven met eigen ogen eens zou moeten kunnen ervaren. Weet je, ik hoor hen nu nog altijd zingen zo ver van hen weg en toch ook heel nabij. Ik mis hen ook wel, maar op de een of andere manier is er een deeltje van mij die daar is achter gebleven.
Meditatie creëert gemeenschap met elkaar en met God, ik zou het de hele wereld willen rondvertellen. Ik ben een gelukkig mens dat ik dat mocht meemaken met jullie.
Eindigen doe ik met te verwijzen naar de boom die ik fotografeerde aan de abdij. We kunnen veel leren van bomen. Net zoals wij onze gedachten loslaten in de meditatie, laten zij in de herfst hun bladeren los. Zo kunnen ze weer nieuw blad krijgen in de lente. Wanneer die lente voor ons telkens komt weten we niet. De weg daar naartoe weten we wel: doorheen de meditatie.’
FV
Wederom wens ik jullie te bedanken voor de mooie stille abdijdagen in Chimay. Die dagen zijn voor mij zeer waardevol want ze bieden inspiratie, kracht, vrede en vreugde zodat we weer sterker de wereld tegemoet kunnen treden. Echte contemplatio et actio! Jullie doen dat goed!
ED

Ik wil jullie nog vanuit mijn hart danken voor de mooie dagen in Chimay... .Ze zijn zo'n geschenk voor ons allen.
GD