De stille revolutie

                                  

Je kunt niet een beetje mediteren!

    We moeten er ons altijd voor hoeden dat nadenken over ons doel ons afleidt van een juist inzicht in de middelen die nodig zijn om dat doel te bereiken. Die middelen zijn oersimpel: elke morgen en avond mediteren en van het begin tot het einde van de meditatie het woord zeggen. Zo keren we ons af van dagdromerij, vrome zweverige  gesprekken met onszelf. En zo nemen we stilaan het juk van de armoede op onze schouders. De armoede namelijk van dat “ene woordje”, dat geloof en engagement van ons vraagt. Halve maatregelen hebben geen zin. Je kunt niet “een beetje” mediteren. Je zegt je woord of je zegt het niet.

    Het is waarschijnlijk het allesomvattende van het engagement dat ons afschrikt. Maar als je er eenmaal aan begint begin zal je uit eigen ervaring dat de liefde alle vrees verdrijft. Veel mensen hebben er jaren voor nodig om tot die toewijding te komen. Maar het heeft geen belang of er jaren, maanden, weken of dagen voor nodig zijn. Het enige dat telt is dat ieder van ons, zo goed als we kunnen in deze ‘aarden vaten’, zo open is als we kunnen zijn voor de essentiële waarheid van de eenwording. We worden uitgenodigd om in de ‘alles in allen’. Voor zover we kunnen zien met ons beperkte inzicht, is de weg die leidt naar  de noodzakelijke toewijding  voor die eenwording, de weg van armoede, stilte en nederigheid – de weg van de mantra.

John Main