Onderricht 4 september 2018
Bron: Thomas KEATING, Leven uit liefde. Het pad naar christelijke contemplatie, Kok-Utrecht, 2017, blz. 9-28.
In de inleiding van dit werk stelt Keating
dat het herstel van de contemplatieve traditie in onze tijd,
eerder dan een nieuwe aardige vorm van privé-spiritualiteit
of van een weg in dienst van de zo nagestreefde zelfactualisatie,
een antwoord is op een actuele nood
en een antwoord dat in deze dagen aansluit
bij de verworven inzichten van de psychologie.
In zijn kort en krachtig boekje De contemplatieve weg,
beschrijft Franz Jalics deze nood zeer gevat:
Onderricht 17 oktober 2017
Bron: Thomas KEATING, The Human Condition. Contemplation and Transformation, Paulist Press, New York
We zijn in het onderricht deze avond aangekomen bij de laatste bladzijden van het werk van Thomas Keating The Human Condition. Contemplation and Transformation en dus aan het laatste deel van het hoofdstuk Contemplation and the Divine Therapy.
Het vorige onderricht eindigden we met het inzicht dat
mediteren altijd iets inhoudt van het vernederend loslaten van het ik,
het ik dat zijn rol speelt en zich daar goed bij voelt,
ook al is die rol een spiritueel georiënteerd leven.
Vooral dan lijkt loslaten van het ik heel essentieel.
Maar de wijze waarop ik het inzicht zo even formuleerde
dient gecorrigeerd te worden.
Ik had het over het vernederend loslaten van het ik,
maar evengoed en misschien beter kan gesteld worden dat het gaat om
het vernederd loslaten van het ik,
nl. dat mijn spiritueel pad me in een vernederende situatie gebracht heeft.
Keating zegt dat God ons in die situatie brengt als we er klaar voor zijn.
Onderricht 20 juni 2017
Bron: Thomas KEATING, The Human Condition. Contemplation and Transformation, Paulist Press, 1999, blz. 21-28 : The Human Condition (3)
Keating stelt dat het een grote verantwoordelijkheid is van religieuze leiders om ervoor te zorgen dat mensen in een religieus pluralistische samenleving leven in eenheid, harmonie, begrip en respect. Hij vraagt zich af hoe dat kan gerealiseerd worden zonder een contemplatieve praktijk. Toch niet door zelfgerichte geluks-programma’s… De noodzaak van die contemplatieve praktijk is gelijk aan het wezenlijke belang van een authentiek geloofsleven voor het menselijk geluk en een vredevolle samenleving. Die noodzaak ziet Keating ook voor het bereiken van harmonie in de dagelijkse samenlevingsvormen en samenwerkingsverbanden (familie, op het werk, verenigingen, parochie….).
Wat doet die contemplatieve praktijk dan wel dat ze zo belangrijk is? Ze werkt zuiverend en draagt bij tot vergoddelijking. Vergoddelijking: ze zet ons op weg om in eenheid met God met zijn onvoorwaardelijke liefde en zijn onverdeeld goed hart bij de mensen aanwezig te zijn. John Main leert dat we zijn geroepen en in staat om binnen te gaan in het leven van God. Zuivering: we worden bewust van wat ons daartoe hindert.
Onderricht 19 september 2017
Bron: Thomas KEATING, The Human Condition. Contemplation and Transformation, Paulist Press, New York
Het hoofdstuk waar we vanavond het onderricht uit putten heet:
Contemplation and the Divine Therapy.
Bij het woord ‘therapie’ of genezing gaan er bij velen bellen rinkelen.
Religieuze devoties in godsdiensten droegen bij velen en dragen nog bij velen
de hoop op genezing, fysisch zowel als psychisch.
En veel spiritualiteit zonder godsdienst – zoals Christopher Jamison dat heet –
dient bij velen nu hetzelfde doel, namelijk,
een psychologisch welzijn waarvan vermoed wordt
dat het ook fysisch welzijn meebrengt, je in alle opzichten beter voelen
waardoor je ook beter sociaal gaat functioneren.
Keating heeft uiteraard weet
van de therapeutische en recreatieve kracht van de stilte:
Even from a purely human perspective,
everybody needs some solitude and silence in daily life,
just to be human and creative about the way one lives.
En hij heeft ook weet van de therapeutische effecten van meditatie:
As a result, not only is the mind quiet and at rest
from the ordinary concerns of daily life,
but the body also begins to rest, a rest that is deeper than sleep.
Onderricht 6 Juni 2017
Bron: Thomas KEATING, The Human Condition. Contemplation and Transformation, Paulist Press, 1999, blz. 14-20 : The Human Condition (2)
Keating legt nogmaals de nadruk op de noodzaak van het onthecht worden van emoties en temperament en hij zegt uitdrukkelijk dat het nooit te laat is omdat te doen (sommigen kunnen het pas met de dood voor ogen), maar dat het wel ideaal is als in de kinderjaren daar een aanvang mee gemaakt wordt. Ons valse zelf is datgene wat we onbewust toestaan zich te vormen en ons te leiden, namelijk dat ons temperament en onze emoties ons leven bepalen en ook onze perceptie van het leven en van onze medemensen. Frustraties en kwetsuren uit de kindertijd kunnen de rol ervan versterken. Als we ze niet leren loslaten, als we er niet leren aan voorbijgaan dan zullen ze vaak heel onbewust in ons leven een dominante rol spelen met alle miserie van dien. Want we voelen (niet hetzelfde als zijn) ons pas gelukkig als er aan ons temperament en onze emoties toegegeven wordt en als men (wijzelf en de aandachtige toehoorder) er aandacht aan besteden. Met temperament en emoties op zich is niets verkeerd. Ze leveren een noodzakelijke levensenergie.