Homilie voor het hoogfeest van Pasen 31 maart 2024
Homilie voor het hoogfeest van Pasen 31 maart 2024
De Gentse iconograaf Joris Van Ael schilderde een verrijzenisicoon, natuurlijk volgens de regels van de oosters-orthodoxe iconografie.
Denkend aan de verrijzenis komen bij ons eerder
de meer westerse afbeeldingen van dat Christusgebeuren in herinnering, afbeeldingen waarop we Christus zien opstijgen naar de hemel.
Op de oosters-orthodoxe iconen zien we Christus afdalen in de hel.
Vertellen de traditionele rooms-katholieke afbeeldingen van de verrijzenis ons in de eerste plaats wat verrijzenis voor Christus betekent,
nl. het achterlaten van een aards bestaan en terug totaal één zijn met God, de oosters-orthodoxe iconen vertellen ons eerder wat de verrijzenis
voor ons betekent en wat wij in deze paasdagen, ons doopsel herdenkend en ons geloof en engagement als christen vernieuwend, vieren.
Verrijzen is opstaan tot nieuw leven:
een bemind, liefdevol, vredevol en vreugdevol mens zijn, een goed mens zijn. Dat is iets wat we niet ons onszelf kunnen,
zoals een vlieger, hoe mooi en kostelijk die ook gemaakt is en hoe handig de vliegeraar ook kan wezen,
niet de lucht kan ingaan, als er geen wind is.
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd B 17 maart 2024
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd B 17 maart 2024
“… wij zouden Jezus graag spreken…”
Waarom of waarover willen die Grieken, die vreemden Jezus spreken? Het gaat misschien over de boodschap die Jezus uitdraagt.
Jezus’ kernboodschap in het Johannesevangelie handelt over “eeuwig leven”.
Leven betekent hier meer dan ‘overleven’,
meer dan een constant zoeken naar beveiliging, bevrediging en bevestiging. Het leven dat God voor de mens wil is meer dan een angstig en behoeftig leven, meer dan een genieten van een vrijheid om alles te doen wat we willen,
meer dan een antwoord bieden op materiële, psychologische en sociale behoeften,
meer dan beantwoorden aan wat de ‘wereld’ als een zinvol leven beschouwt.
Het gaat over leven in eenheid met God,
een leven waarin de mens zijn wezen realiseert,
beeld en gelijkenis zijn van God, een mens zijn zonder angst en egoïsme, een mens zijn vervuld van liefde, vrede en vreugde.
Homilie voor de 3de zondag van de 40dagentijd B 3 maart 2024
Homilie voor de 3de zondag van de 40dagentijd B 3 maart 2024
In de evangelies van Marcus, Matteüs en Lucas behoort de zgn. tempelreiniging
tot de activiteiten van Jezus’ laatste levensdagen in Jeruzalem.
Johannes plaatst de tempelreiniging echter in het begin van Jezus’ openbaar leven.
Zijn relaas van de tempelreiniging volgt
op het verhaal van het wijnwonder van Kana
waar op het einde vermeld wordt dat zijn leerlingen in Hem geloofden:
Zo maakte Jezus te Kana in Galilea een begin met de tekenen
en openbaarde zijn heerlijkheid. En zijn leerlingen geloofden in Hem.
Van geloven op het zien van tekenen is ook nu sprake.
Terwijl Hij bij gelegenheid van het paasfeest in Jeruzalem was, begonnen er velen in zijn Naam te geloven
bij het zien van de tekenen die Hij deed.
Die tekenen noemen wij spontaan ‘wonderen’ of ‘mirakels’.
Ze werden door de joodse overheid vereist
om het gezag en spreekrecht van een profeet te erkennen,
juist zoals in de RKK wonderen vereist zijn voor een zalig- of heiligverklaring. Maar zo’n geloof ‘bij het zien van tekenen’
wordt door Jezus niet al te ernstig genomen.
Homilie voor de 4de zondag van de veertigdagentijd B 10 maart 2024
Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven,
opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben.
Om dit vers is het ons vandaag te doen. Ik durf zonder meer te stellen,
dat bovenstaand vers het credo van de evangelist Johannes bevat. Drie begrippen formuleren dit credo: liefde – geloven – leven.
Liefde is verlangen dat iemand leeft, goed leeft en gelukkig leeft.
Dat goede en gelukkige leven van de geliefde is voor diegene die liefheeft wezenlijk verbonden aan het eigen geluk, aan de eigen vreugde:
“Mijn geluk is dat jij leeft, goed en gelukkig bent.”
Homilie voor de tweede zondag veertigdagentijd B 2024
Homilie voor de tweede zondag van de veertigdagentijd B
25 februari 2024
Mc 9, 2-10
In die tijd nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een
hoge berg waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd:
zijn kleed werd glanzend en zo wit als geen bleker ter wereld maken kan. Elia verscheen hun
samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus:
'
Rabbi, het is goed dat we hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor
Mozes en een voor Elia.' Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren allen geheel verbluft.
Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: 'Dit is mijn Zoon, de
Welbeminde, luistert naar Hem.' Toen ze rondkeken, zagen ze plotseling niemand anders bij
hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun aan iemand te
vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij
hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af wat dat opstaan uit de
doden mocht betekenen.