0nderricht 4 april 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 158-165: Guidelines for Christian Life, Growth and Transformation
We hebben het in een eerder onderricht als vermeld: ‘Lex orandi, lex credendi’: de manier waarop je bidt weerspiegelt je geloofsinhouden en je godsbeeld. In het contemplatieve bidden is er het geloof in de fundamentele goedheid van de mens. Dat betekent geen naïef optimisme maar de overtuiging dat de mens geroepen en in staat is om tot Christus getransformeerd te worden. In ons is die Christus-mens, ons Ware en Wezenlijke Zelf, wie we echt zijn, aanwezig. Het is ons wezen dat door God geschapen is en niet van Hem vervreemd kan worden. Dat Ware en Wezenlijke Zelf is niet God zelf, maar is niet van God te scheiden. ‘Erfzonde’ duidt de toestand van nog niet getransformeerd zijn aan, van een leven dat nog niet beantwoordt aan ons Ware en Wezenlijke Zelf, van nog vervreemd zijn van onszelf, van God, van mensen. Eigen aan die toestand zijn: een angstig en begerig gedrag; een gebondenheid aan emoties, emotionaliteit ten gevolge van emotionele schade van de kindertijd; het kwaad dat anderen ons aandoen en vooral de wijze waarop wij ermee omgaan. Dit alles creëert ons Valse Zelf.
Nu neemt God zelf het initiatief om ons ‘thuis te brengen’ door in ons het verlangen naar eenheid te wekken, heimwee te wekken naar goedheid. Maar er is veel dat de doorbraak van het Ware en Wezenlijke Zelf verhindert (en dat zich uit in alle ‘gedachten’ waarvan we in de meditatie onthecht moeten worden): illusies; emotionele binding; de negatieve conditionering van de cultuur.
0nderricht 21 maart 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 140-157: An Overview of Contemplative Prayer in the Christian Tradition
De Wereldgemeenschap voor Christelijke Meditatie is geen gevolg van een uitvinden in deze dagen van het contemplatieve gebed, maar een gevolg van een herontdekken en een herwaarderen ervan, en niet alleen een herontdekken van de praktijk ervan, maar ook als een wezenlijk aspect met het bidden en van een authentieke christelijke evangelische geloofsbeleving. De ‘renaissance’ van het contemplatieve gebed kadert dus in het herontdekken van wat geloven eigenlijk is en in het streven naar een authentiek en waarlijk evangelisch geloofsleven. Ook hier geldt opnieuw ‘Lex orandi, lex credendi!’, d.i., de manier waarop je bidt weerspiegelt je geloofsinhouden en je godsbeeld. Wat droeg er nu bij tot de renaissance van het contemplatieve gebed?
De secularisatie als gevolg van de Verlichting en de ontmythologisering van de wereld krabde de verflaag van het antieke godsbeeld, dat in de loop der eeuwen het evangelische godsbeeld had overtrokken, weg. Bij velen verdween natuurlijk ook het bidden tot zo’n ‘antieke god’. De Kerk als een machtig instituut kwijnde weg en ook het daaraan gekoppelde Godsbeeld verdween en ook het bidden tot die hiërarchisch ver verwijderde majesteitelijke God.
Onderricht 21 februari 2017
dinsdag 21 februari 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 120-128: Summary of the Centering Prayer Method
Het contemplatieve gebed wordt in deze dagen niet opnieuw uitgevonden maar er kan wel sprake zijn van een zekere up-dating en systematisering ervan. Het contemplatieve gebed wil ook andere gebedsvormen niet vervangen of afschaffen maar het plaats ze in het juiste perspectief, zegt wat bidden eigenlijk is: bewust erkennen van en instemmen met Gods aanwezigheid, niet uit zijn op geestelijke of andere bijzondere ervaringen maar je laten omvormen en die omvorming laten vrucht dragen in het leven.
Het contemplatieve gebed als methode, de meditatie als discipline, is erop gericht onthecht te worden van alles wat het bewust worden en het bewust zijn van Gods aanwezigheid verhindert, wat het instemmen met die aanwezigheid verhindert en wat de omvorming tegenwerkt (wat de genade tegenwerkt).
Onderricht 7 maart 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 133-139: What Centering Prayer is Not
“In de afgelopen jaren kwam mindfulnesstraining – een praktijk uit het boeddhisme, aangepast aan onze seculiere en wetenschappelijke cultuur – sterk onder de aandacht omwille van de voordelen die het beloofde te verlenen. Een zeker scepticisme werd vaak geuit bij de wetenschappelijke grond van deze beloften, maar het is een feit dat mensen ermee aan de slag gaan omdat ze zich er beter door voelen. Meditatie is een andere stap zetten, die, hoewel op zich eenvoudiger, tegelijkertijd op een bepaalde manier uitdagender is, precies omwille van de radicale eenvoud. Bij de technieken van mindfulness blijft de aandacht op jezelf gericht (je gedachten, gevoelens, gewaarwordingen, de bewustwording van je lichaam). Bij meditatie komt het er juist op aan de aandacht van jezelf weg te brengen. Dit is de meest eenvoudige en tegelijk het moeilijkste om in de praktijk te brengen, maar het is net ook datgene wat een mens het meest omvormt en bevrijdt.
(Laurence FREEMAN, God is er al, blz. 10-11)
Onderricht 7 februari 2017
dinsdag 7 februari 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 115-119: An Intensive Centering Prayer Retreat
Het is duidelijk dat een wat langere tijd mediteren de ervaring van innerlijke stilte kan verdiepen. Maar uiteraard is het nastreven van een innerlijk vredig gevoel niet het doel van ons mediteren. Het klopt dat bij die diepere stilte-ervaring de tijd sneller voorbij lijkt te gaan. Dat komt omdat tijdservaring verbonden is aan waarneming. Als je minder waarneemt is er dus ook minder tijdsbewustzijn en als we mediteren is ons onderzoekend en aan alles klevend waarnemen stilgezet. We moeten in ieder geval ook ons gebed, ons mediteren niet onderzoekend waarnemen. Want als je de waarnemer bent van je inwendig gebed loop je het risico te oordelen over de kwaliteit van je gebed. Waarnemen houdt snel het risico in met oordelende gedachten bekleed te worden. Een diepere stilte-ervaring kan wel innerlijke rust met zich meebrengen. Een overgang van onrust naar rust is te verklaren omdat je innerlijke weerstand tegen stilte op de duur ook moe wordt en het opgeeft. Daarom moet je een voldoende lange tijd mediteren om je onrust de kans te geven het op te geven.