De stille revolutie

  
Ontmoeting met Hem, binnengaan in Hem, … de weg naar de Vader!
Het christelijk gebed heeft de essentieel dynamische kwaliteit van het mysterie van Jezus zelf, omdat het een ontmoeting is met zijn persoon en een binnengaan in Hem, die de Weg is naar de Vader.

De christelijke pelgrimstocht is een ommekeer, een bekering, een volgen van Christus en een reis met Hem. Dat kan nooit zelfingenomen of zelfgenoegzaam zijn. Het belangrijkste inzicht is dat de volle betekenis buiten onszelf ligt. In deze zin betekent verlossing dat we op Weg zijn, dat we toegekeerd zijn naar de dynamische kracht van Jezus en in Hem opgenomen zijn naar de Vader toe. Verlossing is binnengaan in het koninkrijk der hemelen dat in ons is.

Een van de grote gevaren van de pelgrimstocht  is dat we er zoveel over praten en ons zo gemakkelijk inbeelden dat we al onderweg zijn, dat we er in feite niet toe komen om op weg te gaan  en de ene voet voor de andere te zetten. Dat is een kwaliteit die soms vertaald wordt als ‘geduld’ of als ‘volharding’, maar die volgens mij het best wordt weergegeven met ‘vastberadenheid’. Het is de moed om op de Weg te blijven met groeiende trouw aan de twee dagelijkse meditatietijden. Dat zijn de momenten in de dag waarop we uitdrukkelijk alles opzijzetten om met volle aandacht met de Heer op reis te gaan.
John Main