Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Stille Abdijdagen Getuigenissen Orval
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
    • ...In Orval
    • ...In Chimay
    • Fotoboek Orval
    • Fotoboek Chimay
    • Getuigenissen Chimay
    • Getuigenissen Orval
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging dinsdag 16 augustus

Het meest trieste aspect van het huidige leven is dat de wetenschap sneller kennis opdoet dan de maatschappij wijsheid opdoet.

Column br. Guerric.

image002

 

 

 

 

 

 

In de grond.
De mollen gaan hier te keer. Rond de oude abdij ligt een stafkaart van tientallen hoopjes geurige aarde waar mijn poes graag haar neus tegen drukt. Daar Tybert niet ondergronds kan moet hij het stellen met een zweem van iets fascinerends

De mollen trekken er zich niets van aan en wroeten gestaag voort. Gezien de grote verspreiding van de molshopen moet hun gangenstelsel indrukwekkend zijn. En dat niettegenstaande de vele arduinen brokstukken die overal in de grond steken, archeologische restanten van de middeleeuwse abdij. Als ik een spade in de grond steek, stoot ik per definitie op zo’n stenen getuige van een glorieus of schimmig verleden. Met al dat puin in de grond is het hier trouwens een hele toer om iets geplant te krijgen. Maar de mollen graven er zich door- en langsheen, construeren een ondergronds stelsel waar de regenwormen hen een calorierijk menu offreren, en waar gepaard, gebaard en gezogen kan worden. De mollen werken aan de toekomst.

 

Hún toekomst uiteraard, ongeacht onze nucleaire dreigingen, de klimaatopwarming of de mondiale economische recessie. De mollen hadden het geluk dat Darwins survival of the fittest hen ondergronds deed gaan. Geen last van haviken, zomerhitte of fijn stof. In de grond is het leven zo slecht nog niet!
      Naast de ‘fysieke grond’ hierboven komt in de mystieke literatuur van de late middeleeuwen de term ‘zielengrond’ nogal eens voor. Bij de onlangs heilig verklaarde Titus Brandsma lees je: ‘De diepste grondslag van het menselijk bestaan, de voortdurende instandhouding van het menselijk wezen door God, welke de mens als de eigenlijke grond van zijn bestaan kan beschouwen, en als een werkelijkheid in zichzelf kan zien. Hij ontmoet daar in zijn diepste wezen de goddelijke werking, krachtens welke hij is, treedt daar God tegemoet en voelt zich getrokken tot de oorsprong, waaraan hij is ontsproten.’
      In zijn zielengrond is de mens het meest vatbaar voor God. Daar woont Hij. God is dan als de grote Mol die in de zielengrond van de mens zijn gangen graaft. Gangen van genade door- en langsheen al het puin dat een geleefd leven erin achtergelaten heeft. God trekt zich niets aan van dit puin. Hij laat het verleden het verleden zijn en werkt even onzichtbaar als onverdroten aan zijn indrukwekkend stelsel in onze zielengrond.
      Alleen de mens die in rust verkeert en bij zichzelf blijft, wordt iets van die werking gewaar. De stille mens wordt het somtijds gegund een zweem van de goede geur van Gods werkzaamheid op te snuiven aan de molshopen van zijn zielengrond. Daar, diep in onze innerlijke aarde, wordt in de grootste stilte de nieuwe mens geboren en gezoogd. Rondom het puin van het verleden gloort een nieuwe toekomst voor de mens die ondergronds gaat. In de grond van het meest intieme in de mens wordt hij gevoed met kostelijke spijs. Werkelijk, in de grond is het leven zo slecht nog niet!
Guerric Aerden ocso Abbaye de Prébenoit Bétète

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 


   

 

De integrerende kracht van de meditatie beïnvloedt elk deel van ons leven

 Misschien begrijpen mensen zo gemakkelijk deze weg van eenvoud verkeerd omdat hij zoveel geduld vraagt. We hebben geduld nodig om dag na dag terug te keren naar het pad van onzelfzuchtigheid en stilte. Maanden, misschien jaren zijn er nodig, alleen al om tot een duidelijk begin te komen, tot de eerste mate van onvoorwaardelijke inzet waarmee de reis kan beginnen.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Stilte toelaten
Stilte toelaten en leren de stilte tot ons te laten spreken is iets wat we in onze cultuur verloren zijn. We vinden het moeilijk om stil te worden. We horen dat vormen van stille tijd en contemplatie rust en vrede geven, maar wanneer we eraan willen beginnen worden we geconfronteerd met onze innerlijke chaos. Het lijkt niet op vrede. De onrust van onze teleurstellingen, verkeerde verwachtingspatronen, vertwijfelingen, verheffen hun stem als eerste wanneer we de stilte met God zoeken. Onze innerlijke gesprekken regeren onze gedachten. Toch komt die vrede er – zeker – maar niet als iets waar je naar zoekt, maar als de vrucht van de omgang met God die zich in die stilte laat kennen.

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

Ik had graag mijn hele leven lang geen enkel woord gesproken of enkel woorden die nodig zijn om liefde en helderheid te laten openbloeien, schaarse woorden dus, veel minder dan er bladeren zijn aan de takken van de lindenboom”.
Uit “Verrijzen” van Christian Bobin, Averbode 2002.



 

 


 

 

 

 

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1 .

Op weg met christelijke meditatie … op weg naar TRANSFORMATIE. een getuigenis.

Ik ben op de weg naar meditatie nog niet zo ver dat er voor mij reeds pijnpunten, moeilijkheden opduiken. Voor mij lijkt meditatie eerder eenvoudig, zelfs wellicht een beetje naïef of kinderlijk.... ik moet in dit verband soms denken aan een passage uit Marcus, waarin het gaat over de boer die 'slaapt en waakt nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.....dit laatste is wel zeer reëel: ik weet eigenlijk niet hoe het allemaal in mekaar zit... bijna zoals een kind dat op sinterklaasavond zijn wortel in het mandje legt en 's anderendaags de verrassing van zijn leven beleeft: het mandje ligt vol met snoepgoed en bovendien is er allerlei speelgoed uitgestald .... en dat kind weet niet hoe dat allemaal gebeurd is....

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Goede wereldburger!



Als iedere persoon een onvervreemdbare waardigheid heeft, als iedere mens zijn broeder of zuster is, en als de wereld echt van iedereen is, maakt het niet uit of iemand hier geboren is of buiten de grenzen van zijn eigen land woont. Mijn land is ook medeverantwoordelijk voor zijn of haar ontwikkeling, ook al kan het die verantwoordelijkheid op verschillende manieren opnemen. Het kan hen hartelijk verwelkomen wanneer ze zich in hachelijke situaties bevinden of werken aan de verbetering van de levensomstandigheden in hun geboorteland of geen corrupte systemen steunen die de waardige ontwikkeling van hun volk belemmeren door de natuurlijke hulpbronnen te exploiteren of te plunderen. 
Paus Franciscus













 






 

Lees meer...

Mijn stille Abdijdagen Orval 2022



Wij zijn 15 mei, de zon en de warmte zijn als op een zomerse augustusdag.
Naarmate ik Orval nader wordt het gezichtsveld geler en groener. Partijen boterbloemen, als Van Gogh velden verluchten de glooiende weiden. De brem, opgeklommen tegen de wegbermen bloeit weelderig in diep geel. Het groene lover van de open gevouwde boomkruinen werpt wat schaduw op de abdijwegel en tempert de lichte opgewondenheid voor mijn eerste abdijverblijf in Orval.
Wanneer ik door de gastenpoort het abdijcomplex binnen wandel worden de kleuren nog intenser , wekt het pallet van geel en groen blijdschap en zelfvertrouwen op en daagt het uit tot vernieuwing en herbronning. Met milde neergeslagen blik verwelkomt de Notre-Dame d'Orval, hoog gebeeldhouwd in okergele natuursteen en getuigt van de gastvrijheid in het klooster.
In deze vredige omgeving zal ik enkele dagen vertoeven, een kruispuntmoment op de spirituele zoektocht van het leven, de wegwijzer naar geloofsverdieping.

Lees meer...

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2019



Proficiat aan de ganse  gemotiveerde ploeg! Nieuwe inzichten, warme ontmoetingen, alles in een ingetogen en toch ongedwongen sfeer. Dank daarvoor
Monique en Antoon

Ook voor ons waren het verdiepende dagen. We hadden de dag nadien een samenkomst met onze diakengroep en hebben de diepte van het woord “Woord” kunnen laten klinken.
Bedankt ook voor de mooie en betekenisvolle kaars die we zullen ontsteken op onze maandelijkse samenkomst van de verdiepingsgroep. We blijven in gebed verbonden.
Van harte,
Jean en Jetty

Lees meer...

Getuigenissen stille abdijdagen Orval 2018

Orval 2018, getuigenissen van deelnemers.bloem

Deze keer vond ik Pr. Dirk nog inspirerender dan ooit ! Hij kan moeilijke materie zeer boeiend en duidelijk uitleggen  met voorbeelden en anekdotes, gewoon schitterend vond ik. Door zijn conferenties is het voor mij nu nog duidelijker waar God zich ophoudt. Hij is niet ver weg maar dicht bij ons, in ons, op aarde.  De verschillende visies over  God werden goed uitgelegd, nu begrijp ik de God van de Bijbel nog een beetje beter.
Bedankt dat ik deze dagen kon mee beleven, alles heeft een diepe indruk op mij achter gelaten. Gedachten om over te mijmeren.
Tanja

Lees meer...

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2017

STILLE ABDIJDAGEN ORVAL mei 2017orval
Getuigenissen van deelnemers

ORVAL: schoonheid, verbondenheid, wijsheid!
We denken inderdaad met veel warmte terug aan Orval, en de kaars heeft een ereplaatsje gekregen.
Eén puntje geven … sorry, maar dat lukt niet. We hebben er gisteravond wat over gepraat, en willen er drie meegeven:
We zijn geraakt door de overweldigende schoonheid van Orval. De sobere lijnen en ritmes van de architectuur, verstilde beelden, een gouden gloed over alles, de schitterende glasramen en tuin met oude bomen, het gezang van de monniken en het gezang van de vogels … Het was alsof je een hele dag schoonheid dronk, waar je ook keek of luisterde: schoonheid.
We waren ook geraakt door de verbondenheid. Het is onvoorstelbaar hoe verbondenheid kan groeien, al wissel je geen woord met elkaar: verbondenheid met de biddende groep, en verbondenheid met de gemeenschap van monniken. Verbondenheid met God was geen hoog ideaal, waarnaar gestreefd moest worden - in deze sfeer van schoonheid en onderlinge verbondenheid was dit net zo natuurlijk als een teug zuurstof, een glas water, of … een glas Orval.
Last but not least waren we geraakt door de inleidingen van priester Dirk. Wijsheid, humor en bewogenheid gingen hier samen, en dan kan er inzicht doorbreken.
Dus, een welgemeende dankjewel, aan jou en het hele team om zoiets te organiseren en in de beste banen te leiden, aan Dirk om zo veel van zichzelf te geven, aan de gemeenschap van Orval om een trouwe gastheer te zijn!
KV & JG    Drongen

Lees meer...

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2016

“DANKEN, DIENEN EN DRAGEN”
DE EVANGELISCHE SPIRITUALITEIT VAN FRANCISCUS VAN ASSISIbranduardi

Onlangs kende ik weer de grote vreugde om enkele dagen in de Trappistenabdij van Orval te mogen verblijven. Dit in het kader van de Stille Abdijdagen van 23 tot 26 mei, ingericht door het Open Contemplatief Huis (*), een mede door mij opgerichte gemeenschap, die tot doel stelt de contemplatieve dimensie van het geloof uit te dragen en te beleven. Tijdens deze Stille Abdijdagen haalde ik de mosterd voor de zeven conferenties, die ik er mocht verzorgen, uit een boek over de spiritualiteit van Franciscus van Assisi. Enkele jaren geleden had ik tijdens Stille Abdijdagen in de Trappistenabdij van Scourmont-Chimay (gewoonlijk in oktober) ook al eens stilgestaan bij de spiritualiteit van de ‘L’infinitamente piccolo’(**). Leidraad was dan het boek van Sigismund VERHEIJ en Theo ZWEERMAN, Om respect en mededogen.

Lees meer...

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top