Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Stille Abdijdagen Getuigenissen Orval
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
    • ...In Orval
    • ...In Chimay
    • Fotoboek Orval
    • Fotoboek Chimay
    • Getuigenissen Chimay
    • Getuigenissen Orval
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Tomas Halik

 

 


Tomas HALIK

22 mei 2017


Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.


Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

                                  



Waarom zou je mediteren? Waarom zou iemand mediteren?
De traditie die ons heeft samengebracht leert dat wat ieder van ons nodig heeft om ten volle te leven en onze geest helemaal te ontplooien, de zuiverheid van hart is: de helderheid van waarneming die ons in staat stelt  om de werkelijkheid te zien zoals ze is, om onszelf te zien zoals we zijn en om de anderen te zien zoals ze zijn: verlost en bemind door God, en om God te zien zoals Hij is: absolute Liefde. Om zo te kunnen zien, hebben we de zuiverheid van hart nodig. Dat betekent dat we recht vooruit moeten kijken; zonder ons zicht te laten breken in het  prisma van het ego.
John Main
   

 

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Waarom meditatie voor iedere van ons zo belangrijk is!
Meditatie is voor ieder van ons zo belangrijk omdat we in een maatschappij leven die heel erg het gevaar loopt om dol te draaien. Een gezonde menselijke geest wil zich ontplooien. Wij allen hebben ruimte nodig om te ademen, om ons te ontplooien en onze longen te vullen met waarheid en liefde. Als we gezond zijn weten we dat we alle grenzen moeten overschrijden naar wat eraan voorbij ligt. Een gezonde geest is een pioniersgeest. De overkant schrikt ons niet af  en we raken niet moe om uit te zoeken wat er vóór ons ligt, maar de werkelijk gezonde geest weet dat we geen toekomst hebben als we die niet met heel ons hart tegemoet gaan.
John Main


Lees meer...

Quote


bt.orval

 "De stilte is een taal van liefde, een ruimte waarin de ziel kan rusten en luisteren naar de stem van God." Paus Franciscus

 

 

 

Een ervaring

 

Stille Abdijdagen Chimay oktober 2024. Delen van een ervaring.
Zoals steeds ben ik heel blij met deze ervaring.
Eens 4 dagen me-time. Tijd om naar binnen te keren.
Tijd om alle hectiek en negativisme van het dagelijks leven en de media los te laten.
Bij het binnengaan van de abdij voel ik blijheid en dankbaarheid om er te mogen zijn. Het carpoolen en niet zelf een wagen moeten sturen ervaar ik als luxe.

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Twee rijkdommen die nooit vervagen .

God bevraagt ons over de zin van ons leven. Om ons te helpen bij het verstaan hiervan, hanteert Hij een vergiet als beeld. Ons leven wordt daar doorheen gegoten. Zo kunnen we ons visueel voorstellen dat bijna alles in deze wereld voorbijgaat, net als water dat verder stroomt. Maar bepaalde dierbare zaken blijven achter, zoals edelstenen die door een zeef worden tegengehouden. Wat blijft er dan over?

Lees meer...

STILLE ABDIJDAGEN ORVAL oktober 2022 Getuigenis van een ervaring!

 

Getuigenis Stille Abdijdagen Orval (oktober 2022)
 
Beste Hubert, priester Dirk
en anderen die deze retraites mogelijk maken,
Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.
Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Lees meer...

Mijn stille Abdijdagen Orval 2022



Wij zijn 15 mei, de zon en de warmte zijn als op een zomerse augustusdag.
Naarmate ik Orval nader wordt het gezichtsveld geler en groener. Partijen boterbloemen, als Van Gogh velden verluchten de glooiende weiden. De brem, opgeklommen tegen de wegbermen bloeit weelderig in diep geel. Het groene lover van de open gevouwde boomkruinen werpt wat schaduw op de abdijwegel en tempert de lichte opgewondenheid voor mijn eerste abdijverblijf in Orval.
Wanneer ik door de gastenpoort het abdijcomplex binnen wandel worden de kleuren nog intenser , wekt het pallet van geel en groen blijdschap en zelfvertrouwen op en daagt het uit tot vernieuwing en herbronning. Met milde neergeslagen blik verwelkomt de Notre-Dame d'Orval, hoog gebeeldhouwd in okergele natuursteen en getuigt van de gastvrijheid in het klooster.
In deze vredige omgeving zal ik enkele dagen vertoeven, een kruispuntmoment op de spirituele zoektocht van het leven, de wegwijzer naar geloofsverdieping.


Ik ben niet alleen. Met een grote groep tochtgenoten willen wij dezelfde richting inslaan en dezelfde weg volgen. Stilte zal mekaars aanwezigheid en begeestering nog dichter en beter doen aanvoelen. Geen communicatie met woorden, wel de hartelijke en verblijdende gewaarwording van de wederkerigheid.
Een vast programma van gebed, bezinning, onderricht en meditatie ligt op de plank. Goed gevulde dagen worden het.
Het getijdengebed van de monniken in de kloosterkerk dirigeert het ritme van onze activiteiten. Wanneer het gebedsklokje oproept komen de monniken in witte kovel met voorzichtige tred naar het voorbehouden gebedsgedeelte, dat veel te groot geworden is en scharen ze zich rond de paaskaars. Wij vervoegen hen in het schip en bidden mee. Het gezongen gebed stijgt op naar de donkere gewelven die de sobere ruimte overspannen.
De gele kleur van de natuursteen tint in een schemerdonker volgens de zonnetijd. Geen immense glasramen, alleen de hoog vensters in de laterale galerijen verstrooien het binnenvallend wit licht tot een spel van halo en schaduw. De enige schittering is afkomstig van de kleurreflectie van het roosvenster van de Heilige Maagd in het koor. De architectuur van de kloosterkerk doet haar verzakken in een permanente aardse schaduw.
Wanneer een stralende dageraad ontwaart, er alleen vogelgezang in de lucht hangt en ik het kabbelend beekje dat onder een keldergewelf ondergronds verdwijnt, in een dopplereffect passeer, ben ik op weg naar de klooster ruïnes.
Zij zijn meer dan stenen overblijfselen tegen de vergetelheid van een verleden. Het is de heilige plaats van de Cisterciënzer geest .Generaties monniken van de sola gratia , van de kostbare genade. hebben er hun roeping tot gewijde roeping van gehoorzaamheid gemaakt .Hun navolging hebben ze uitgedrukt in een vastberaden verzet en een onverzettelijke inzet. Opnieuw herbeginnen, al negen eeuwen lang, door simpelweg steeds hetzelfde te doen, altijd door zelfonthechting, zelfverloochening en door het Kruis van Christus en Zijn lijden op te nemen. Zij zijn stichtende voorbeelden voor elkaar, de medebroeders en voor de medemens . Hun antwoord op de roepende Christus is standvastig omdat het gebaseerd is op vertrouwen en verbondenheid. Trouw door de onvoorwaardelijke liefde.

In de namiddag heb ik mij neergezet op een bank aan de rotstuin in zentraditie. Ik ken de historische en religieuze betekenis niet zodat mijn gedachten opgaan in een eigen interpretatie, wel de mystieke dimensie onderkennend. Ik zie een fragment uit de kosmos waarbij de stenen hemellichamen en het lijnenpatroon getrokken op richels in het grind veldlijnen zijn van het kosmisch fluïdum. Ze zijn evenwijdig, hebben noch begin noch einde of liggen beschermend sferisch rond de objecten zonder begin - en eindpunt. Een metaforisch beeld van de oneindigheid en eeuwigheid, dat aanzet tot meditatie. Een moment van contemplatie, eenvoudige tijd van loslaten, ook het gevoel moederziel alleen met mijzelf te zijn.
De stilte rondom mij zaait stilte en deemoed in het hart en openheid voor de gekruisigde Christus. Ben ik bereid (onmiddellijk, nu) een nieuwe manier van een leven van verbondenheid in pure gehoorzaamheid aan te nemen? "Een nieuwe mens" te worden? Is mijn vrijheid onafhankelijk en puur genoeg om daarop onverschrokken en onbelaagd te antwoorden?
Door het dagelijks gebed en meditatie groeien wij in de genade, worden vertrouwen en liefde versterkt en zijn wij op weg naar een leven in navolging.
Wanneer de dag op zijn einde loopt en de completen de dag afsluiten blijft een vers uit de ouverture mij bij, wellicht omdat het in de oren van een senior meer blijft hangen.
"Le temps est court, nos jours s'en vont, mais Tu prépares ta maison,
Tu donnes un sens à nos désirs, à nos labeurs un avenir."
Stilte en dankbaarheid neem ik mee naar huis.
Guy VC
Mei 2022

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2019



Proficiat aan de ganse  gemotiveerde ploeg! Nieuwe inzichten, warme ontmoetingen, alles in een ingetogen en toch ongedwongen sfeer. Dank daarvoor
Monique en Antoon

Ook voor ons waren het verdiepende dagen. We hadden de dag nadien een samenkomst met onze diakengroep en hebben de diepte van het woord “Woord” kunnen laten klinken.
Bedankt ook voor de mooie en betekenisvolle kaars die we zullen ontsteken op onze maandelijkse samenkomst van de verdiepingsgroep. We blijven in gebed verbonden.
Van harte,
Jean en Jetty

Lees meer...

Getuigenissen stille abdijdagen Orval 2018

Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.

Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Lees meer...

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2017

STILLE ABDIJDAGEN ORVAL mei 2017orval
Getuigenissen van deelnemers

ORVAL: schoonheid, verbondenheid, wijsheid!
We denken inderdaad met veel warmte terug aan Orval, en de kaars heeft een ereplaatsje gekregen.
Eén puntje geven … sorry, maar dat lukt niet. We hebben er gisteravond wat over gepraat, en willen er drie meegeven:
We zijn geraakt door de overweldigende schoonheid van Orval. De sobere lijnen en ritmes van de architectuur, verstilde beelden, een gouden gloed over alles, de schitterende glasramen en tuin met oude bomen, het gezang van de monniken en het gezang van de vogels … Het was alsof je een hele dag schoonheid dronk, waar je ook keek of luisterde: schoonheid.
We waren ook geraakt door de verbondenheid. Het is onvoorstelbaar hoe verbondenheid kan groeien, al wissel je geen woord met elkaar: verbondenheid met de biddende groep, en verbondenheid met de gemeenschap van monniken. Verbondenheid met God was geen hoog ideaal, waarnaar gestreefd moest worden - in deze sfeer van schoonheid en onderlinge verbondenheid was dit net zo natuurlijk als een teug zuurstof, een glas water, of … een glas Orval.
Last but not least waren we geraakt door de inleidingen van priester Dirk. Wijsheid, humor en bewogenheid gingen hier samen, en dan kan er inzicht doorbreken.
Dus, een welgemeende dankjewel, aan jou en het hele team om zoiets te organiseren en in de beste banen te leiden, aan Dirk om zo veel van zichzelf te geven, aan de gemeenschap van Orval om een trouwe gastheer te zijn!
KV & JG    Drongen

Lees meer...

Getuigenissen Stille Abdijdagen Orval 2016

“DANKEN, DIENEN EN DRAGEN”
DE EVANGELISCHE SPIRITUALITEIT VAN FRANCISCUS VAN ASSISIbranduardi

Onlangs kende ik weer de grote vreugde om enkele dagen in de Trappistenabdij van Orval te mogen verblijven. Dit in het kader van de Stille Abdijdagen van 23 tot 26 mei, ingericht door het Open Contemplatief Huis (*), een mede door mij opgerichte gemeenschap, die tot doel stelt de contemplatieve dimensie van het geloof uit te dragen en te beleven. Tijdens deze Stille Abdijdagen haalde ik de mosterd voor de zeven conferenties, die ik er mocht verzorgen, uit een boek over de spiritualiteit van Franciscus van Assisi. Enkele jaren geleden had ik tijdens Stille Abdijdagen in de Trappistenabdij van Scourmont-Chimay (gewoonlijk in oktober) ook al eens stilgestaan bij de spiritualiteit van de ‘L’infinitamente piccolo’(**). Leidraad was dan het boek van Sigismund VERHEIJ en Theo ZWEERMAN, Om respect en mededogen.

Lees meer...

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top