Getuigenissen stille abdijdagen Orval 2018

Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.

Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Hoewel ik nooit met een bepaalde verwachting ga, weet ik dat ik krijg wat ik op dat moment nodig heb. En dat is heel mooi!
Het openbaart zich in allerlei vormen maar vooral in de stilte. Daarom was het dan ook heerlijk dat we de wandelingen door de prachtige natuur voor een deel deden in het contact met anderen en een deel in het contact met onszelf.

Ik heb weer momenten gekend van me aangeraakt voelen, momenten die niet in woorden te vatten zijn maar wel nog nawerken. De meditatie thuis in mijn eentje gaat weer gemakkelijker, wetende dat er velen met mij in stilte verbonden zijn. Vanuit dit gevoel, weet ik dat wat er ook in deze wereld gebeurt, altijd Licht is en dat we in de chaos van de tijd zonder angst mogen leven.

Nogmaals heel veel dank,

met vriendelijke groet,
Maria Scholts

Op weg met christelijke meditatie... op weg naar Transformatie, een getuigenis.

Ik ben op de weg naar meditatie nog niet zo ver dat er voor mij reeds pijnpunten, moeilijkheden opduiken. Voor mij lijkt meditatie eerder eenvoudig, zelfs wellicht een beetje naïef of kinderlijk.... ik moet in dit verband soms denken aan een passage uit Marcus, waarin het gaat over de boer die 'slaapt en waakt nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.....dit laatste is wel zeer reëel: ik weet eigenlijk niet hoe het allemaal in mekaar zit... bijna zoals een kind dat op sinterklaasavond zijn wortel in het mandje legt en 's anderendaags de verrassing van zijn leven beleeft: het mandje ligt vol met snoepgoed en bovendien is er allerlei speelgoed uitgestald .... en dat kind weet niet hoe dat allemaal gebeurd is....

Bij het mediteren denk ik ook: hoe méér God doet, hoe minder ik moet doen.... ik ervaar alleen hoe meer pijn en kleinheid ik kan geven, hoe groter de vreugde achteraf. Het gebed is een plek binnen mij waarin pijnlijke ervaringen, die aan God gegeven worden, getransformeerd worden in neutrale, vredevolle zone's, die een nieuwe voedingsbodem vormen om terug positief naar de werkelijkheid te kunnen kijken....ik denk dat wij weinig méér kunnen doen dan onze miserie in Zijn handen leggen.... de rest, het transformeren, wordt allemaal door Hem gedaan.... wij weten gewoon niet hoe wij aan dit werk zouden moeten beginnen een beetje zoals vroeger toen wij op de laatste kampavond een groot kampvuur hielden: onze taak was het zoveel mogelijk droge takken uit het bos te slepen en op een grote hoop te leggen.... het eigenlijke kampvuur met een zuil van licht en warmte was het werk van anderen....en wij genoten er natuurlijk ook met volle teugen van....
 
Luc C
Een voor zichzelf sprekende spirituele ervaring.

Vooraleer te vragen, wil ik eerst bedanken. Met de regelmaat van een atoomklok werden de spirituele introducties, de meditatieoefeningen en de homilieen met de evangelietekst van de zondagviering door het leerhuis van Bijbelse spiritualiteit van het OCH doorgemaild. Zij waren steeds welgekomen. Lezing en herlezing boetseerden een dieper en concreter geloofsinzicht en een fijner spiritueel draagvlak.De meditatiebeoefening blijft een arbeidsintensieve weg omdat het een zoektocht is naar de pure stilte, waar de scheppende kracht geboren wordt. Het gevoel  als dorstige aan te komen bij de bron, die eeuwig opborrelt en er zich te kunnen laven aan het verfrissende water dat verparelt, is een epilogische voldoening.
Aan allen die achter de schermen meewerken, de bezielers, de uitdragers, het volledige team, mijn hartelijke dank.
Mijn vraag is evenwel niet min; wat mogelijks digitaal voorhanden is door te mailen. De digitale versies van de meditatieoefeningen, de homolieen  van pr. Dirk en kluizenaar br. Guerric. In de mate van het mogelijke zou ik graag  het thema van het 28°werkjaar : De verkenning van het Marcus Evangelie, "Wie mijn volgeling wil zijn." digitaal volgen.. Over de planning en het verloop van de stilte samenkomsten ( Chimay en Oostende) in het najaar ,word ik nog wel gebriefd.
Hartelijk
Guy Van Caenegem

‘Zelden, ja nooit heb ik het zo benaderd gevonden.’
Het artikel van pr. Dirk in nr. 67 van De Kovel, Monastiek tijdschrift voor Vlaanderen en Nederland, (thema John Main osb) heeft mij ten diepste geraakt. Zelden, ja nooit heb ik het zo benaderd gevonden. ‘Het niets’ bijvoorbeeld en Jezus gedreven naar de woestijn. Meditatie los van zich goed ‘voelen’. Ik vond er bevestiging in. Meditatie is een werk, een goed werk’ … ik moet het gewoon doen, hier, nu voor en midden in deze wereld.
Heel veel dank ervoor.
A.D.

"Vergevingsgezindheid: het einde van wraak."
Een getuigenis vanuit het Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit van 9 februari 2021:
“Een aantal lessen werden mij duidelijk:
1)  Het moeilijke tot onmogelijke in een vergevingsproces is de juiste woorden vinden. Het onder woorden brengen  van wat moet vergeven worden en van de vergeving zelf. Zeker van het kwaad, niet geschied uit onwetendheid, maar met opzet, met voorbedachtheid.
2)  Vergeving door de benadeelde aan de pleger (wie vergeving geeft, wie vergeving krijgt) biedt aan beiden richting naar herstel, verdringt de spanningen van het verleden en opent  perspectief voor de toekomst.
3)  Vergeven gaat samen met zich bekeren. Door zich eerst zelf te wenden tot Gods Woord, waarin Hij zich openbaart krijgen wij  de kracht en het recht te vergeven. Het versterkt ons geloofsfundament van de onvoorwaardelijkheid van liefde en barmhartigheid.
Vanuit mijn fascinatie voor de Goddelijke Schepping zie ik iets analoogs gebeuren in het heelal. De voortdurende evolutie creëert vernieuwende ruimte voor een entropische (uit)zuivering waarbij niets verloren gaat en alles een nieuwe plaats en functie krijgt, onophoudelijk en oneindig. Wanneer dit alles bezinkt word ik stil en luister naar de stilte.”
Guy VC

Nu Stille Abdijdagen niet kunnen doorgaan …
De vraag van pr. Dirk beantwoordend, wat ik het meeste mis. Eerst dacht ik aan jullie en de andere vertrouwde namen en gezichten.
Ik denk dat ik vooral de Stilte van de Abdij, de stille gangen en de diepte van de stilte in de abdijkerk mis, dat laatste schreef ik eigenlijk al in het begin stilte met een hoofdletter S.

Verder is het samen zingen vooraan de kerk met de monniken altijd een waar genoegen en de teksten komen vaak 'vanzelf op'. De stilte momenten na en tussen het zingen, doen de stilte nog dieper verankeren.

Wat me nu opvalt is dat deze gedachten 'vanuit het hart' voelbaar zijn, of anders gezegd ik voel me vanuit mijn hart verbonden.
Ik voel me nu verbonden met de Abdij en met jullie.
Vannacht 'mijn kamer' op de zolder van de abdij van Scourmont voor het slapen gaan gevisualiseerd, gaat vrij gemakkelijk na vele jaren daar geslapen te hebben.

Ik ga zeker deze week stilte momenten inbouwen en wandelen in de natuur. Vanmiddag in de werk pauze met een goede vriendin waar ik vandaag samen mee werk op haar kantoor, (ook aan het thuiswerken) hebben we ruim een uur gewandeld en kastanjes geraapt die nu in de oven liggen. Gisteren tijd gemaakt om een oude vriend te bezoeken en gewandeld in de Geulvallei en hellingbossen. Erna ben ik nog alleen een aantal uren boven op de Keutenberg gaan fotograferen; een oude mergelhoeve welke nog volop in bedrijf is, in opdracht van een fonds. De laatste weken heb ik mijn mediteren ook wat intensiever opgepakt en dat voelt goed.

Heb mooie en intens verdiepende dagen en/of momenten.
Hartelijke groet aan jullie,

John 

Stilte dagen aan zee … maart 2020.
Deze retraite heeft we weer goed gedaan en me nog een duwtje in de rug gegeven om verder met de christelijke meditatie door te gaan ( en het boek "366 dagen mediteren" zal daar zeker toe bijdragen) en mijn geloof te verdiepen.Zeggen dat ik 70j gewacht heb om daar aan te beginnen en nu betekent deze jaarlijkse herbronning zoveel voor mij!Als het al enigszins kan, schrijf ik me al graag in voor de retraite van maart 2021! Van harte dank voor de organisatie en hartelijke groeten,
Michèle

Dagelijks mediteren om 20.15u in tijden van afzondering.‘

Dank voor de meditatie teksten en bijgevoegde spirituele lezingen, zo blijven we verder voeding krijgen, en komen we verder in ons geestelijk bewustzijn en ons diepere zelf. Het geeft wel een speciale band, als je weet dat je met zovelen aan het mediteren zijt op ongeveer het zelfde tijdstip’. Nicole.

Orval 2018, getuigenissen van deelnemers.

Deze keer vond ik Pr. Dirk nog inspirerender dan ooit ! Hij kan moeilijke materie zeer boeiend en duidelijk uitleggen  met voorbeelden en anekdotes, gewoon schitterend vond ik. Door zijn conferenties is het voor mij nu nog duidelijker waar God zich ophoudt. Hij is niet ver weg maar dicht bij ons, in ons, op aarde.  De verschillende visies over  God werden goed uitgelegd, nu begrijp ik de God van de Bijbel nog een beetje beter.
Bedankt dat ik deze dagen kon mee beleven, alles heeft een diepe indruk op mij achter gelaten. Gedachten om over te mijmeren.
Tanja

Vorig jaar kon ik niet meegegaan naar Orval, noch naar Chimay. Ik geloof nochtans vast in het belang van een vaste frequentie en repetitiviteit ter zake. Daarin ben ik bevestigd: het was opnieuw even wennen aan Orval. Ik ben blij dat ik de draad terug opgenomen heb. Ik hoef zeker niet uit te leggen waarom.
Betreffende de organisatie alleen maar goeds, zoals  voorheen ook steeds het geval was.  De conferenties van Pr. Dirk waren weer zeer goed.  Als ik naar het inhoudelijke kijk dan meen ik zelfs te mogen zeggen dat het dit jaar een bijzondere editie is geweest.
Bedankt in ieder geval voor al je tussenkomsten en inspanningen. Dat het forum breder wordt - ik denk aan de initiatieven in Groeneveld waarover gesproken werd -  is zeer goed nieuws en moet voor  alle verantwoordelijken van het Open Contemplatief Huis een bevestiging zijn. Daar ben ik blij voor.
Roland

Ik ben vertrokken uit Orval zonder duidelijk afscheid te nemen. Ik wil jullie echt bedanken niet enkel voor het inhoudelijke ,maar voor het volledig concept van deze dagen. Ik had graag al een plaats gereserveerd voor volgend jaar en dan met mijn zus .
Eva

Hartelijk dank voor jullie tips en adviezen. Ik ga er zeer zeker rekening mee houden. Persoonlijk lees en studeer ik behoorlijk veel en de meeste door jullie  aangehaalde spirituele meesters zijn me niet onbekend en ik laat me ook graag door hen inspireren.
Ik wens in de toekomst zeker nog deel te nemen aan de Stille Abdijdagen van Chimay en Orval.  Wat ik vooral belangrijk vind in deze dagen is de geestelijke nestwarmte die er geboden wordt èn dat men niet alleen is in zijn zoektocht naar diepgang en verinnerlijking.
Dus: nogmaals dank en tot binnenkort! 
Erik

Dank weer voor de mooie retraite! Het was zoals altijd prima georganiseerd, zelfs met het eten hadden ze weer rekening met me gehouden. Ik ben aan het eind van de retraite nog even daarvoor wezen bedanken en heb het klooster nog iets extra gegeven voor deze geweldige aandacht.. het is allemaal niet vanzelfsprekend.
Zelf maak ik op het moment heel veel mee met de door ons opgezette organisatie. Maar ook om mij heen is het heel erg turbulent. Ziektes, overlijdens, mensen die het leven niet aan kunnen... het lijkt niet op te houden.
Het is dan heerlijk om in de oase van het klooster te komen en in alle rust je zorgen neer te kunnen leggen bij  de Enige waar we altijd op mogen rekenen.
We mogen er altijd op rekenen Hubert dat we krijgen wat we nodig hebben om onze levensreis aan te kunnen. Wat dat betreft vond ik dat de woorden van Pr. Dirk daar ook weer heel erg aan bijgedragen hebben!
We staan er nooit alleen voor. Een nieuwe manier van geloven, denken en doen... het doet me denken aan onze goede vriend, Paul de Blot. Hij is professor business spiritualiteit en op zijn 94e nog steeds actief op de universiteit. Hij is ook Jezuïet en heeft bij ons thuis onlangs nog een kleine huiskamer kerkdienst gehouden.
Daarna vroeg ik hem wanneer we volgende hoorcolleges konden verwachten. Zijn antwoord was : “och Maria ik ben aan het denken hoe ik weer wat kan vernieuwen”. Iemand van 94 jaar die dit zegt, dat is toch mooi!  Ik weet dat vernieuwen bij deze man ook betekent : vernieuwen vanuit de spirituele zin. Dat is wat nodig is. Ik zal je een keer een boek van hem geven.
Op de laatste wandeling hebben we op de rustplaats dat echtpaar nog ontmoet waarvan de vrouw, Nicole zo ziek is. Wat een mooi voorbeeld!  De moed van de vrouw, de liefde en energie waarmee haar man dit oppakt. Dat is echt heel bijzonder.
Wat ik in Orval ook mooi vind, is het kleine oratoire op de eerste verdieping. Daar kun je in je eentje zo fijn zitten en je verbonden voelen met Christus.  Ja ik heb weer mooie ervaringen en energie opgedaan Hubert! In oktober zal ik er dus niet bij zijn maar volgend jaar in Orval heel graag!
Veel dank aan jou, Pr. Dirk en allen die er aan mee gewerkt hebben om deze mooie retraite weer mogelijk te maken!
Maria uit Nederland.

Het is alweer meer dan een week geleden dat we in Orval de stilte dagen mochten beleven. Ik bewaar er mooie herinneringen aan. Hierbij een foto van de rozen die ik kreeg van de lieve mevrouw van de herberg tijdens de wandeling,...ik ben haar naam vergeten. Ze kwamen verwelkt in Brussel toe, maar de dag nadien kwamen zelfs de gesloten knopjes nog open. Mooie herinnering en ik beschouwde het als een teken dat de dagen vruchtbaar waren... . Veel dank,
Birgitt

De voorbije Stille Abdijdagen in Orval hebben ook ons heel veel deugd gedaan.
Nora en Vinus

Heb enorm genoten van de dagen in Orval. Inmiddels ook met vele vrienden gedeeld. De kaars die je me schonk heeft een mooie plaats in mijn bibliotheek gekregen en ik heb reeds een meditatie hier kunnen hebben.
Onze ontmoeting schrijf ik bij in de hoogtepunten van dit jaar.
Ik zou er graag weer bij zijn in oktober en neem graag een of meerder vrienden mee. Ik heb  nog enkele dagen nodig om dit te kunnen plannen. Zou je dat kunnen accommoderen?
Jan uit Amsterdam

Thema van de abdijdagen was het boek “WAT BEDOELEN WIJ ALS WIJ GOD ZEGGEN” van Ignace Verhack.
Op de internetsite: https://www.cflimburg.be/archief/vorigeJaren/2012-2013/Conferentie1/Conferentie_1_2012-2013.html , lezen we onder meer:
Aan het begin van zijn boek ‘Wat bedoelen wij wanneer wij God zeggen’? stelt Ignace Verhack dat in onze cultuur de werkelijkheid haar oude verwijzing naar een transcendentie, iets dat ons overstijgt, heeft verloren. Het leven in de wereld heeft zich naar binnen toe dichtgeklapt op zichzelf; het heeft zichzelf tot wereldse 'eigensfeer' herleid.
De abdijdagen vind ik telkens zo goed, omdat ze mij/ons terugbrengen bij het altijd terugkerende authentieke beeld van ons menszijn, terugbrengen bij een kijk op ons aardsbestaan vanuit een geloof in een ons overstijgende werkelijkheid en ons godsbeeld telkens doet evolueren.
In het nieuwe boek van br. Klaas Blijlevens “ BEATRIJS VAN NAZARETH” schrijf Jozef Kardinaal De Kesel, aan het begin van zijn voorwoord: “In de Eerste Brief van Johannes staat een heel merkwaardige zin: «Wie niet liefheeft, kent God niet" (1 Joh. 4,8). Inderdaad een opmerkelijke uitspraak.”
Er staat niet: wie niet gelooft, kent God niet. Er staat zelfs niet, zoals men misschien zou verwachten: wie God niet liefheeft, kent God niet. Bedoeld is dus niet dat men God niet kent als men God niet liefheeft. Er wordt gezegd dat het voor iemand die echt niet weet wat liefde en liefhebben betekent, het ook niet mogelijk is te weten wat of wie met het woord 'God' bedoeld is. Zo sterk zijn God en liefde op elkaar betrokken. En het is uiteindelijk ook niet zo verwonderlijk, voegt Johannes er aan toe, want “God is liefde”.
Beide, Ignace Verhack en de H. Johannes, hebben het over God. Ignace Verhack vanuit een theologisch filosofische hoek - ‘het verstand’ - , de H. Johannes vanuit een beleefde ervaring - ‘het hart’ -. We kunnen niet zonder beide, we hebben immers een hoofd en een hart. Het boek van Ignace Hack is verhelderend maar we kunnen niet zonder ons hart als we over God spreken, zoals Kardinaal De Kesel zo mooi citeert uit de eerste brief van Johannes.
Mijn bijzondere dank voor al het werk en energie die jullie in de abdijdagen steken. De abdijdagen van Chimay, ik zie er reeds naar uit!
Jozef

Na een lange trein tram busreis in gezelschap van mijn "jongere zus in de Heer" Patricia  kwamen wij voor de zoveelste maal toe in " l' Ange Gardien"! Begin van ons verblijf.
Ik sluit mij aan bij allen die genoten, bijgeleerd en wakker geschud zijn door de conferenties! De ontmoetingen, de mooie omgeving, de getijden meebidden, de stilte door dit alles dichter komen bij God! Thuis beland de vrijdag daarop ben ik écht stilgevallen, genoot van het alleen zijn in mijn huisje. Telkens kwam er een mij gekend liedje te binnen "Change my heart oh God make it ever true, Change my heart oh God may I be like You”!!! Moge onze God mijn "spiritueel hart " veranderen zodat ik meer en meer écht kan liefhebben! Wel verdriet gehad bij 't zien en horen van Nicole “het bloemendametje” en haar lieve man! Het resultaat van dit alles is dat ik mij zonder aarzelen heb ingeschreven om te mogen genieten van 't dichter en dichter komen bij God te Chimay ! Zoals mijn lieveling heilige Theresia van Lisieux zegt "Que dans notre cœur fleurissent des roses d'une foi éveillée, d' un amour ardent (niet emotioneel) pour Dieu et tout homme dans "les petites choses de chaque jour"!!! Moge God jullie allen rijkelijk blijven zegenen en vooral een diepe dankbaarheid aan jou Pr. Dirk en aan jou Hubert.
Jacqueline

Orval, het was ook voor ons beiden weer een deugddoende ervaring .
In de natuur wordt alles beheerst door  "velden" ( zwaartekracht , magnetisme , morfogenetische, enz ...).  Zo zijn er ook plaatsen en groepen van mensen  waar een "spiritueel veld"  heel duidelijk aanwezig is . Dit was zo in Orval .
Een unieke ervaring,  zo'n krachtveld dat je optilt naar een hoger niveau. Dank  aan u en aan de ganse ploeg .
Het artikel van Prof. Bénédicte Lemmelijn drukt kernachtig uit wat ook  wij  daar voelden. Voor alles is er de noodzaak van  innerlijke stilte, daarop volgt aandacht, nadien aanwezigheid,  betrokkenheid.
Wat aandacht krijgt, groeit  of anders gezegd, je wordt wat je volgt. Zo gaan we stap voor stap vooruit.
Antoon