Getuigenissen Stille Abdijdagen Chimay 2017

impressies van deelnemers

“Voor mij was “het gebed van hart tot hart” niet nieuw. Het thuiskomen bij God in als het ware een liefdevolle omhelzing, heb ik ook al ervaren tijdens het bidden van de rozenkrans en het overwegen van de mysteries hiervan. Zoals ik ook heb mogen ervaren dat geleidelijk aan, het enkel uitspreken van de namen “Jezus” of “Maria”, in mij soms een stille vrede geeft.
Maar de Stille Abdijdagen hebben mij door de hele waardevolle conferenties helpen begrijpen wat eigenlijk de essentie is van het gebed en waar we kunnen op letten omdat het niet “enkel uiterlijk gebed” zou blijven. Het werd op een boeiende en ook humoristische manier gebracht, waardoor het voor mij zeer herkenbaar én verteerbaar werd.
De meditaties vormden de praktijk. Ik ben heel blij met deze rijke, verdiepende aanvulling in mijn geloofsleven.
Van harte dank,
Marijke”

“Ik ben heel dankbaar voor deze mooie abdijdagen.
Wat mij weer heeft getroffen is de sfeer van rust en vriendschap die er aanwezig is. Samen mediteren is een gebeuren dat mij altijd diep raakt. Zo een grote groep mensen die samen bidt, je voelt de verbondenheid heel sterk en ik dank er de Heer om en het geeft mij een warm hart!! Het geeft mij steun om verder, elke dag te mediteren en Jezus boodschap van liefde in mijn omgeving te beoefenen.
Vanuit de conferenties trof mij vooral het woord en de opgave “aandacht” bij alles wat ik doe en” mezelf wat meer te vergeten!! “God bemint mij onvoorwaardelijk!
Het is wel een werk van lange adem….
Dank voor jullie inzet,
G”

“De beleving van de stilte dagen is voor mij een deugddoende ervaring geweest.
Alleen al de stilte van de abdij en de prachtige natuur is een verademing.
Weg uit de drukte en het lawaai en dit om in verbondenheid met de groep te mediteren en een stukje te delen met de broeders via zang en gebed.
Bedankt Dirk om de diepere inhoud van meditatie mee te geven, ik begrijp het nu beter. Je hebt het op een aangename en begrijpelijke manier bijgebracht. Het echt 'voelen' heeft nog rijping nodig, alhoewel ik tijdens de laatste misviering voor mezelf iets fantastisch gevoeld heb.(wel heel persoonlijk)
Ik ben nog steeds zoekende maar zie nu wel wat beter waar en hoe de wegwijzer staat.
Bedankt aan iedereen voor deze bijzondere dagen.
Ingrid”

“In de herfst leren we om het oude achter te laten zegt benedictijn Anselm Grun. Stiltedagen in de abdij van Chimay tijdens de herfst bevestigden ons dat.
Het innerlijk gebed was de toegangspoort van deze dagen, we leerden op weg gaan naar éénheid
met God. Thuiskomen daarin, is geen aandacht geven aan gedachten die je wegleiden van je gebedswoord tijdens de meditatie. Het is terugkeren naar je mantra verlangend naar de éénheid met de Vader. Het is ook aandacht geven aan rituelen.
Rituelen geven diepgang en kleur, ze stellen je in staat zelf te leven in plaats van geleefd te worden. Ze verdiepen onderlinge relaties met tochtgenoten, maar bovenal maken rituelen je duidelijk dat je je leven ten overstaan van God en met God leeft las ik bij Anselm Grun.
Tijdens de mindful stiltewandeling, woensdagnamiddag ,in de binnentuin van de abdij leerden een 14 tal tochtgenoten alles achter te laten en te ontdekken wie ze eigenlijk zijn. Authentieke mensen en kostbaar in Gods ogen.
Stiltedagen zijn dagen die je blijvend inspireren om elke dag, tijdens de meditatie, tijd te maken om op adem te komen en de relatie met God in ons op een onnavolgbare wijze vorm te geven
in éénheid met God. Ma Ra Na Tha
Filip”

“Het boek Filokalia (het innerlijk gebed) van Alla Selawry werd tijdens de conferenties op alweer onnavolgbare wijze door priester Dirk “vertaald” met een sausje eigen interpretatie en een scheutje vrij genietbare humor. Humor, zolang ze ver genoeg afstand houdt van cynisme en soortgelijke, mag beschouwd worden als een bijna noodzakelijkheid bij het opnemen in ons van niet zo evident verteerbare materie zijnde bezig zijn rond zingeving. Wat wordt aanger”ij”kt zet ons stapjes verder op de nooit voltooide weg naar het voortdurend innerlijk gebed. Met waarachtige aandacht de liefde voor God en de liefde voor de medemens belijden is hierbij de basis. Alle vereiste sleutels om tot een na te streven onvoorwaardelijke liefde te komen zijn niet voorhanden, een paar van die sleutels worden ons echter van tijd tot tijd gegeven, onder andere maar niet uitsluitend tijdens het beoefenen van de christelijke meditatie.
BM”

“Mijn oprechte dank voor de goede dagen in Chimay.
Samen mediteren, goede conferenties, samen met de monniken bidden en zingen, genieten van de mooie natuur zorgen ervoor dat dit prachtige dagen werden in Chimay. Bedankt voor alles wat u doet. Nogmaals dank en beste groeten,
Michèle”

“Voor de derde keer ging ik mee naar Chimay. De aankomst voelde meteen als een thuiskomen, op een inmiddels vertrouwde plek, in de groep met almaar meer vertrouwde gezichten, bij mezelf en bij God. Het besef dat ik er even, enkele dagen, mocht blijven, vervulde me met een warm gevoel.
Deelnemen aan de stiltedagen is stilstaan bij en tijd maken voor waar het echt om draait in het leven, tijd maken voor het wezenlijke, nl de liefde, die we allen in ons dragen, ons ware zelf, is ook even afstand nemen van allerlei prikkels die ons voortdurend onrustig maken om weer helder(der) te zien wat er echt toe doet. Om daarna bewuster en met meer aandacht, liefdevoller ook en met een rustiger gemoed de dagelijkse taken te vervullen.
Vooral het samen eten in stilte met mooie, soms ontroerende, muziek op de achtergrond, beleef ik telkens intens en geeft me een gevoel van diepe verbondenheid en vreugde. Een glimlach, een schouderklop, een knipoog, een vriendelijke blik, meer is er soms niet nodig om elkaar te begrijpen op een dieper niveau. Woorden zijn dan overbodig.
Met grote dankbaarheid keerde ik huiswaarts. Dankbaar om zo veel dat ons gegeven is met als grootste geschenk het leven zelf en de liefde in ons hart, God die er altijd is.
LA”

“Ik ben nog aan het nagenieten van die intense stiltedagen die ik kon/mocht beleven. Een unicum in mijn leven! Het was een kado aan mezelf. Een Godsgeschenk. Het was een mooie samenwerkende vennootschap die smaakt naar nog!
Die intense tijd werkte als therapie voor mijn geestelijke en emotionele gezondheid. Ik BEN en VOEL me NU anders, HERBOREN en meer BEWUST van het Goddelijke aan het werk IN mij! Een gevoel van GELUKZALIGHEID en VERBONDENHEID met AL wat IS!
Ik genoot met volle teugen van de omgeving in en buiten de sfeervolle abdij. Ik voelde me onmiddellijk thuis in de groep van gelijkgestemde zielen.
Het was een goed gevuld programma en volgens mij hield iedereen zich aan de afspraken.
Met open oren luisterde ik naar de lezingen van priester Dirk. Hij doet dat wijselijk, vanuit het hart met een komische noot ertussen. Zo is het minder zware materie. Gekruid met af en toe een doordenker is het aangenaam luisteren.
Fijne meditatiesamenkomsten met de grote groep in de sfeervolle kapel. Meditaties in de voormiddag verliepen goed bij mij. 's Avonds wat moeilijker daar vermoeidheid de kop op stak. Doch het is wat het is hé!. Zonder verwachtingen.
Ik had geen moeite om te zwijgen en stil te zijn. Dat vond ik trouwens uniek tijdens de maaltijden die me heel lekker smaakten. Soms werd er wel een beetje vlug afgeruimd. Maar ik begrijp de paterkes. Ze zijn op uur gesteld voor hun gebedsmomenten.
FL”

‘In " La botte de Hainaut " te Chimay in de abdij zijn de stille dagen relevant om zelf  je binnenwereld  te voelen en te exploreren. Het is zoals in de psalm waar de monniken zingen : " comme l'oiseau qui s' echappe au fil du chasseur ". We ontsnappen mijns inziens - in de gewone formule van het leven - niet aan de sleur van dat materiele leven.
De echte intensiteit ligt binnen in ons als we via stilte er de sacrale ruimte ( de heilige ruimte ) kunnen aanvoelen en ervaren. Met name onze eigen sterke  basis behoefte aan vrede geeft de menselijkheid,  zoals die bedoeld wordt in de evangelies  en O.T. boeken.  Die menselijkheid is in de wereld niet aanwezig. Ze wordt " omgebracht ".
Onze vreugde, is bijzonder omdat we beseffen welk een geschenk het is om hier op de oppervlakte van deze blauwe planeet rond te wandelen. En om te delen met de mensen die we ontmoeten en eerst aan hen te denken en dan aan ons- Zelf ! Je kunt je m.i. niet zinvol inlaten met het lot van de mensheid en de wereld.
We staan dicht bij de uitroeiing omdat we niet beseffen en voelen hoe heilig " leven en wereld " is.
Hartelijke groet
Roger’

‘Zoals bij vorige abdijdagen zijn we met een goed gevoel terug naar huis gekeerd. Het vriendelijk onthaal  en de duidelijke conferenties hebben ons deugd gedaan.
Het onderricht , waarvan  we regelmatig genieten in Oostende, kwam terug aan bod en alles op een rijtje zetten was wel welkom. Priester Dirk stelde ons de Filokalia voor: de’ filokalia’ bevestigt  wat Keating ons reeds leerde en nodigde ons uit bewust  de Weg te gaan met al onze aandacht, terwijl we  de massa buiten ons (men) en in ons (emotionele bindingen ) proberen los te  laten .
Mediteren  met respect en met  de juiste houding kan onze aandacht bevorderen en ons innerlijke  rust en een warm gevoel geven . Het kan  ons op de weg zetten naar wat echt belangrijk is, namelijk de onvoorwaardelijke liefde  van GOD ontvangen om door te geven aan de medemensen. De oproep om het niet op te geven  klinkt duidelijk in de uitnodiging om regelmatig en liefst op dezelfde tijdstippen te mediteren en de ‘bootjes’ op de grote rivier te laten voorbijdrijven zonder er aandacht aan te schenken. De twee meditatiebeurten per dag  werden door iedereen ingetogen gevolgd .
Het is duidelijk dat we allen met een duidelijke opdracht maar tevreden  naar huis zijn gegaan. Nogmaals oprecht bedankt .
Ivo en Jacqueline’

‘Hartelijk dank voor de mooie inspirerende dagen. Het begon al met de hartelijke warme ontvangst, een gevoel van THUIS komen doet zó goed. Een respectvolle stilte, heel waardevol deze dagen.
De verdiepende conferenties van Pr Dirk heel fijn, vooral met de uitleg uit de Filokalia, over het innerlijk gebed ,voor mij een heel bijzonder boek (heb het na lange tijd in mijn bezit).
De meditaties in zo’n mooie kapel ,de diensten van de monniken maken deze dagen zó compleet. De prachtige natuur waar zoveel rust en inspiratie vanuit gaat, heerlijk.
Heel veel dank voor de fijne ,zorgzame leiding van deze inspirerende mooie stilte dagen ,ik draag het mee in mijn hart. Heel veel liefs
Marijke’

‘Ik had bijzondere interesse voor deze abdijdagen omdat het Jezus-gebed, waarover het in deze dagen ook ging, me al lang vertrouwd is. Dit gebed voert je naar een toestand van vrede, rust en innerlijke vrijheid zegt het boek de Filokalia.  Geef toe, wie wil er dat niet: vrede, rust en innerlijke vrijheid. Maar uit de conferenties van Priester Dirk werd me al snel duidelijk dat ik me niet te veel moet inbeelden en dat het een weg is die te gaan is met geduld, tijd, de juiste aandacht en openheid. De juiste aandacht en openheid: me bemind weten door God en ook altijd klaar staan om te beminnen. In en door deze dagen waarin we stil waren, luisterden en samen met mekaar en de monniken het gebed deelden voel ik me gesterkt om me verder toe te vertrouwen aan God, in navolging van Jezus Christus naar wie ik telkens opnieuw terugkeer in mijn gebed.
Jan’

‘Al drie dagen weer in het normale ritme en toch blijft er nog veel hangen van de opgedane ervaringen
van de voorbije stille dagen. Ik heb het geluk al vele keren in die groep te mogen vertoeven. Telkens ervaar ik pas achteraf wat dat doet met een mens , met mij. Mezelf eventjes afzonderen van alles en nog wat geeft rust op alle vlakken.
Eens thuis gaat alles net iets beter, zie ik alles in een ander daglicht, voel ik me geliefd en bekijk ik alles
van uit een andere invalshoek. We maken alles zo ingewikkeld om voor onszelf en de anderen er als een bijzonder iemand uit te zien. Het is echter zo simpel, blijf je zelf en kijk naar binnen dan gelijken we allen op elkaar. Dit alles volhouden is moeilijk, vandaar terug wat stille dagen en het lukt weer wat beter.
Hartelijk dank aan Dirk en Hubert om al die stille dagen te organiseren. BEDANKT!
Karina’

‘Al lang weet ik ‘hoe het moet’…
Als zoekende mens weet je dat je een schatkamer kunt binnengaan.  Er is een weg naar de innerlijke wereld die je voedt.  Meer nog, diepe vreugde en zalige vrede worden er ons deel. 
Het is des mensen.  Toegeven aan ‘verleidingen’ en toelaten dat deze met goede energie aan de haal gaan.  Je laten doen door ‘men’ en je laten geselen door ‘emotionele bindingen’.  Het overkomt me telkens opnieuw.   
Hoe mooi was het in Chimay.  In de ervaring stappen, zo maar, zonder dat het moeite kost en dit dank zij aanhoudende inzet van enkele andere mensen.
Al lang weet ik ‘hoe het moet’ … … de meditatie de voorbije dagen ging alweer niet zo ‘gemakkelijk’.  Toch gaat de deur naar de schatkamer open.  En dit in verbondenheid, in alle vertrouwen en met overgave. 
Mediteer en leef.  Zo eenvoudig kan het zijn. 
En dankbaarheid is mijn deel.   
L.’  

‘Abdijdagen in Chimay.
Dagen van gevoed worden met waar het in ons christenzijn werkelijk om gaat: terug naar een bewust zijn van onze eenheid met God, een bewustzijn dat zichzelf verliest en in het hier en nu de aandacht gericht houdt op wat zich aandient, om te groeien in liefde en mededogen.
Waarlijk, mijn ziel erkende de wezenlijke weg, een ‘do’ voor heel het leven. Dank je priester Dirk voor het bij het leven brengen van de Filokalia en de richting te wijzen. Dank je Hubert voor de organisatie opdat de inhoud van het boek gehoord, erkend en beleefd zou kunnen worden.
Dank aan iedereen om de stille aandacht voor elkaar.
zT ‘

‘Op-‘geroepen’ om alles los te laten wat verstilling, verdieping en verbinding in de weg staat verkennen we, in het spoor van Filip, één van de binnentuinen van de abdij.  De natuur in herfsttooi is, op mijn leeftijd, een relevante inspiratiebron. Zintuigen op scherp om te genieten maar ook om te verdiepen en enkele levensvragen te laten opborrelen:
Wat is dor/dood in mij?  Op welke manier heeft mijn leven, tot nu, al dan niet vruchten gedragen? Geef ik de nog verborgen kiemen van nieuw leven in mij kansen?
Heb ik voldoende geloof en vertrouwen dat er na dit leven nog een tijdloos Leven komt? Licht en schaduw in en rondom mij roepen om deemoed en dankbaarheid.
Bewust van eigen kleinheid en van de levenslessen die de Schepping in zich draagt, loof ik de Schepper en zou het liefst de tijd even stil zetten. Hoe uitzuiverend kan een stille tocht zijn!
Als ‘transformatie’ het einddoel is van inwendig gebed en meditatie, waardoor kan ik mij dan beter laten inspireren dan door een prachtige icoon van de Transfiguratie van Jezus, te bewonderen in de rechter zijbeuk van de abdijkerk. Een beetje afstraling van Zijn licht kan ik best gebruiken want ik besef dat er nog een lange weg te gaan is! Met aandacht en een warm hart omhels ik de aanbevelingen ontleend aan de Filokalia. Voor mezelf weet ik het wel zeker en roep daarom, aan de kant van de weg: “Heer wees mij, zondaar, genadig”. 
Aan priester Dirk, Hubert, Koen, Filip en het hele team dat ons deze dagen cadeau deed én aan de monniken voor hun gastvrijheid: VAN HARTE DANK!
R.F. – Knesselare’

‘De stilte dagen in Chimay, hebben mij een duwke in de rug gegeven om, de verrichtingen van “Op weg naar eenheid” met liefde en meer bewust mijn dagelijks pad te bewandelen.
Een wandeling in het beboste gebied, was een moment van overgave aan de natuur. Huiswaarts keren in een gemoedstoestand van diepe “vrede” en dankbaarheid.
Priester Dirk en Hubert met respect en liefde voor jullie inzet …
Vera’

‘ FILOKALIA: Liefde voor wat mooi is. OP WEG NAAR EENHEID
WEG: is het DOEN van: VERRICHTINGEN, met een ingesteldheid van: AANDACHT, (MINDFULLNESS),
BEWUSTZIJN, GEEST, HART, warm gevoel.
1. INZET: …
2. VERZET: …
3. GEDRAG: …
4. UITERLIJK GEBED (gewoon gebed): Liturgie, …
5. MEDITATIE: … ? VOORTDUREND INNERLIJK GEBED, ERVARING.
OP WEG NAAR EENHEID is ook al de beleving van eenheid met God.
JVL’

‘DE stille abdijdagen ervaar ik als thuiskomen bij de Vader. Waarom die stilte noodzakelijk is; omdat God zich vooral laat vinden in de stilte. Hoe heb ik dat ervaren; abdijdagen zie ik als een geheel dat in elkaar vloeit. Het met aandacht samen bidden en zingen met de monniken; de conferenties die Pr. Dirk heel boeiend naar voren bracht, de stille wandelingen in de natuur. In dit alles, als ik mij openstel, daar is God te vinden; voedsel voor onze ziel. Er is ook de groep die je in alle stilte draagt, want stilte zegt meer dan woorden, een blik en een glimlach; het verbonden zijn met elkaar.
Er zijn meditatie samenkomsten in groep, mediteren in groep heeft een sterk voelbare meerwaarde. Ook wil ik Hubert danken om zijn organisatie die zo vloeiend verlopen is; jij bent zoals een vader die goed zorgt voor zijn mensen; dank hiervoor. Aan priester Dirk: je geeft ons kapstokjes mee om toe te passen in ons dagelijks gelovig leven; mijn waardering hiervoor; in gebed dragen we iedereen mee in geloof en liefde.
Als besluit wil ik nog iets kwijt:
Het is een gave eenvoudig te zijn
Het is een gave vrij te zijn
Het is een gave daar terecht te komen;
waar je wezen moet.
En als je bent waar je thuishoort;
blijkt het een vallei van liefde en geluk te zijn
(negentiende -eeuwse shakerhymne)
CHRISTINE’

Een bijzondere ervaring, maandag 23 oktober, we stappen de abdij binnen, ik ben gewapend met het boek "Een levensregel voor beginners" van Wil Derkse en de Regel van Benedictus zelf. Vol verwachting om deze vier dagen te beleven, en te leven op het ritme van de monniken...ik neem me voor tenminste één dag alle gebedstijden mee te maken.. het is zalig. De conferenties zijn volkomen nieuw voor mij...boeiende lezing van een moeilijk boek 'de Filokalia' door priester Dirk...hoe lang is het geleden dat ik één uur volgehouden geboeid kon luisteren...buiten verwachting! En dan de meditatie .. .Hubert leidt in....gelukkig voor mij, want het is ook nieuw...ik beleef het voorzichtig...het lukt maar deels...maar ik neem het mee naar huis...Hubert zegt me bij het afscheid dat het moet groeien..."probeer het"...bemoedigend, zoals al deze dagen in vriendschap, openheid en gedeelde beleving verlopen...wanneer ik buiten stap op donderdag 26 oktober zijn al mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen! Bedankt!
BVN’

Met grote dankbaarheid kijk ik terug op de stille retraite met de vrienden van het Open Contemplatief Huis van Oostende! Wat kan een groep van ongeveer 60 mensen een stille kracht ten toon spreiden.
Dit is met al onze stemmen niet te overschreeuwen...
Marijke en Bep die mij deze keer vergezelden, waren ook blij verrast over de stille liefdevolle kracht. Op deze wijze laten we blijkbaar toch Hem aan het Woord komen. In mij vormden zich antwoorden waar ik weer een tijdje mee verder kan op het levenspad.
Veel dank aan jou, perfecte organisator, de crew die ons de vaat, tafel dekken etc uit handen nam, priester Dirk die ons weer bij de (levens)les bracht en alle broeders waar we mee mochten delen.
Tot onze volgde ontmoeting, Maria Scholts Nederland’

‘Voor mij en Rita was het opnieuw een zalige tijd om te mogen thuiskomen in de monastieke stilte en rust.  Telkens opnieuw als wij  de abdij-ingang binnenstappen – of het nu Chimay of Orval is – overvalt ons het schrille contrast van onze lawaaierige leefwereld tegenover de ingetogen “innerlijke”stilte binnen de abdijmuren.  Maar wat is nu de aantrekkingskracht van die stilte?  Er is de “uiterlijke” stilte als afwezigheid van lawaai maar er is ook de “innerlijke” stilte die ruimte geeft voor intensiteit en vervulling.  De “innerlijke” stilte en het “innerlijk” gebed vormen één geheel en brengen ons in contact met de liefdevolle God die in ons woont.  Veel mensen van mijn generatie zijn immers nog opgevoed met het oude Godsbeeld van de “afgescheiden” God of de God “buiten” ons... 
Onze welgemeende dank aan jou en aan priester Dirk om deze “zalige” tijd voor zoveel mensen mogelijk te maken! Vriendelijke groeten
 Rita & Marc’   

‘De ABDIJDAGEN liggen reeds 14 dagen in het verleden ... Ik ben je zeer D A N K B A A R dat ik de abdijdagen in CHIMAY mocht meemaken. Temeer nog dat het mij pas gelukt is op de VALREEP ... . Na 1 jaar WONEN in een assistentiewoning KLOOSTERHOF WAKKEN, waar ik als religieuze enigszins het  SACRALE en GEBEDSLEVEN mis, waren de  STILLE ABDIJDAGEN voor mij echt een SPIRITUELE ONDERDOMPELING en een GEESTELIJKE HERBRONNING. Ook de S T I L T E en het kunnen meevolgen met de GEBEDSMOMENTEN  van de abdijgemeenschap was voor mij deugddoend. Ik moet je echt "P R O F I C I A T" wensen dat jij die 'grote groep'  tot op het laatste moment, die STILTE sfeer hebt kunnen laten bewaren.
Ik hoop over 2 jaar ,in 2019, nog eens de ABDIJDAGEN in CHIMAY, mee te maken - en ondertussen misschien nog eens een STILLE DAG in OOSTENDE. Vele groetjes aan RITA. Met een dankbare en warme groet.
Zuster Kris D'Hont’

‘Ik dank jullie voor de goed georganiseerde abdijdagen in Chimay. Het was de eerste keer dat ik deelnam en ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin wat moeite had met de stilte en het “stil zitten” in tegenstelling met mijn dagelijkse bezigheden.
Ik heb wel ervaren hoe deugd het doet eventjes halt te houden. Ook met het inwendige gebed voorgedragen op een zeer aangename manier van pr. Dirk. Ik heb veel lieve en goede mensen gezien. De bossen en de bomen krijgen sowieso altijd krediet met hun mooie herfstkleuren.
Ik wens jullie vrede en alle goeds.
Lieve.’

Verslag Stille Abdijdagen Chimay 2017
De kracht van contemplatie … in stilte innerlijk verdiepen, heling en vreugde ervaren.
De ervaring van vier stille dagen in de abdij van CHIMAY. (oktober 2017) Mediteer en Leef!

Een zuurstofkuur, een hoogte stage, allerlei vormen van welness … wat bestaat er niet om, tegen een hoge vergoeding, ons lichaam in ‘super conditie’ te houden en tijdelijk een ‘goed gevoel’ te laten ervaren. En toch … op KLARA kwamen recent enkele ‘wereldse’ filosofen aan het woord. Hun eindconclusie: ‘we leven in gruwelijke tijden en het is in ons land nooit zo slecht gegaan met de geestelijke gezondheid (depressies, burn-out, zelfdoding, eenzaamheid) van de bevolking’. Op andere momenten hoor je: we hebben ons van kerk en God bevrijd, WIJ hebben de GROTE vrijheid verworven … alles moeten kunnen … we bepalen levensbegin en levenseinde à la carte … we hebben eigentijdse ‘profeten’ … religie is een privé zaak … . Kortom we hebben van onze ego’s ‘goden’ gemaakt, waarbij ‘emotionaliteit’ (onze ‘heilige koe’) o zo bepalend is voor ons doen, denken en laten … macht, rijkdom en aanzien bepaalt wie we willen zijn!
Met deze gedachten in het achterhoofd vertrok ik met pr. Dirk voor de 38ste keer, met 60 deelnemers, voor vier stille abdijdagen, naar de Abbaye Notre Dame de Scourmont nabij Chimay. Mensen uit de Vlaamse administratie, mensen die al jaren de contemplatieve dimensie van de christelijke traditie ontdekten, mensen op zoek naar verstilling, mensen op zoek naar een hernieuwde relatie en eenheid met God, verlangend en zoekend … maar ook mensen die naar geestelijke zuurstof smachten vanuit ontgoochelende ervaringen in lokale kerkelijke toestanden waar veel energie en tijd gaat naar de ‘inner circle’, reorganisatie van structuren en liturgie overheerst door: ‘words and thoughts’. Zijnde de tegenhangers van verstilling, verinnerlijking en van het zoeken naar een persoonlijk relationeel gebedsleven met ‘God in ons’, die de voedingsbodem kan zijn voor een omvormend liefdevol leven ten dienste van de medemens en aldus … ook de ervaring van GELUK naderbij kan brengen … het goddelijk koninkrijk op aarde waar Jezus over spreekt.
Zo’n dagen worden gekenmerkt door tijdelijke afzondering van de massa, de grote stilte en de kracht die uitgaat van meditatiesamenkomsten. Er zijn voedende conferenties die, zoals de Dalai Lama het aanbeveelt, ons de contemplatieve dimensie van de rijke christelijke traditie, in haar volheid laten (her)ontdekken als weg tot inzicht en overgave. Er zijn de aansprekende getijdengebeden met de monniken, de wandelingen in omliggende ongerepte natuur in kleurige herfsttooi. Het met de groep samenkomen voor de meditatiepraktijk is het sacraal en verankerend hoogtepunt om in verbondenheid met elkaar, loskomend van gedachten, woorden, beelden en emoties, ons volledig open te stellen voor de goddelijke transformerende AANWEZIGHEID. We geven gedurende die intense tijd alles uit handen om HEM ZIJN WERK in ons te laten doen.
Ik zal binnen de context van deze getuigenis geen conferenties samenvatten, geen details van het gebeuren weergeven … anders verval ik zelf in ‘WORDS’ die de lezer niet dichter bij ‘de ervaring’ brengen. Wat ik wel wil doen is jullie laten delen in de vruchten van deze dagen. Mensen die met een ‘warm gevoel’ huiswaarts gekeerd zijn en die jullie in de hiernavolgende impressies laten delen in hun ervaring en VREUGDE.
Moest je na lezing ook het VERLANGEN in je opgewekt voelen, naar verstilling, naar geloofsverdieping en relationeel gebedsleven (niet ik hier en GIJ daar, maar het verlangen naar eenheid met God), één woord, JA, volstaat … om op weg te gaan en … thuis te komen. COMING HOME, in de vrede en vreugde van de LIEFDE van de ons allen en alles overstijgende, onvatbare God. Ma-ra-na-tha … kom Heer, kom!
Genegen!
Hubert