Ter inspiratie

TER INSPIRATIE IN TIJDEN VAN AFZONDERING (2)

Schouwen, aanschouwen of beschouwen is … een dieper kijken!
Het bewust worden en aandachtig zien van wat is en in ons leeft, kan ons ook leren om los te laten, in de eerste plaats de onnodige ballast die ons zijn en denken vertroebelt. Dit zien wordt, als het groeien kan, ook wat men traditioneel uitdrukt in het woord ‘schouwen’ (cf. het Latijnse contemplare), dat we nog kennen in het meer gebruikte ‘aanschouwen’ of ‘beschouwen’.

Het gaat daarin voor mij om een dieper kijken, zonder allerhande opgejaagde gevoelens of ergernissen; om een zien met de ogen van ons hele wezen, om daarin een soort  vrijplaats te creëren waarin we even gewoon ‘zijn’ en bij ons diepste zelf én bij God aandachtig aanwezig zijn.
Bénédicte Lemmelijn, Mijn geloof als bijbelwetenschapper?  Een broos en eerlijk antwoord (p. 53)

Innerlijke vrijheid … leven vanuit de binnenkant!
Als je meer ruimte voor jezelf maakt kun je van binnen naar buiten gaan leven en leef je niet langer van buiten naar binnen. In dat laatste geval laat je je bepalen door anderen. Als je van buiten naar binnen leeft maak je het anderen naar de zin, ben je bang afgewezen te worden, denk je dat je niet goed genoeg bent en zit je verstrikt in allerlei sociale verwachtingen. Als je daarentegen van binnen naar buiten leeft, ga je niet lang gebukt onder de eis om te presteren, te voldoen aan verwachtingen van anderen of goedkeuring te verwerven, wat vaak is ingegeven door angst. Wie van binnen naar buiten wil leven, veilig vanuit een heilige en goed gegronde ruimte, kan die angst als knellend patroon loslaten. Je hoeft dan geen doelen meer na te jagen uit angst of druk, je kunt er zomaar zijn. Je kunt jezelf zijn, liefde laten stromen en van het leven genieten.
Ton Roumen, Geaarde spiritualiteit

Een oproep: herwaardeer de mystiek in de christelijke traditie!
Een neutraal publiek domein zonder fundamentele overtuigingen verwordt tot een moreel vacuüm waarin vooral intolerante stemmen ruimte krijgen. (…) Ik zie rondom mij in Amsterdam kleine, praktische projecten. Ze logenstraffen het idee dat de kerk op sterven na dood is, al verklaart een zekere afstand tot het instituut mede hun succes. (…) Het relatieve succes van oosterse spiritualiteit valt te interpreteren als een verwijt aan katholieken. Hun spirituele schat bij uitstek, de mystiek, is bedolven geraakt onder een lawine van gedragsregels. Dat mystici ongrijpbaar zijn – en vaak ook nog eens vrouwen – heeft daarbij waarschijnlijk meegespeeld. Nochtans zijn onder anderen Teresa van Avila en Simone Weil ons voorgegaan in een leven vol toewijding aan zowel God als de mensheid. Vandaar mijn advies: herwaardeer die dimensie, anders gaan mensen zoiets toch elders zoeken. (…) Ik geloof… dat de christelijke erfenis me verrijkt als mens.
(Yvonne ZONDEROP in een interview met Joris DELPORTE in: Tertio 995 van 30 mei 2018)

De Bijbel en … de wijsheid van de ziel!
Ik wens je toe dat er voor jou persoonlijk, en – voor het geval je op een Bijbelkring zit – voor jullie als groep, een weg opengaat om de Bijbel zo te lezen en te overdenken dat de genezende en bevrijdende kracht van de Bijbel in jouw en jullie leven zichtbaar wordt. Vertrouw de wijsheid van je ziel bij het lezen en mediteren. De Bijbel wil je in aanraking brengen met de wijsheid van je ziel, die vaak toegedekt en versperd is door alle kennis en informatie die van buitenaf naar je toekomen en je vaak bij de bodem van je ziel weghouden. De Bijbel wil je naar je ware zelf brengen. De Bijbel wil dat je een vriend van jezelf wordt en dat je zodoende ook liefdevol kunt omgaan met de mensen om je.
Anselm Grün, Leeswijzer bij de Bijbel. Praktische aanwijzingen voor lezers van nu.
Transformatie door de Heilige Geest … een weg tot ‘overgave’?
De vrijplaats, waarin we even gewoon ‘zijn’ en bij ons diepste zelf én bij God aandachtig aanwezig zijn, is geen vlucht van de wereld in zelfvoldane en wereldvreemde meditatie, die zich enkel zou terugtrekken om zich terug te trekken. Het is juist deze  vrijplaats die openheid en helderheid creëert om vanuit de ontmoeting met ons diepste zelf en met God terug naar de wereld te stappen, opnieuw naar onze inzet te keren, maar er tegelijkertijd ‘anders’ in terug te keren. Traditioneler uitgedrukt, en ook Bijbels gesproken, doet het denken aan de zogenaamde ‘omvorming’ of transformatie door de Heilige Geest tot werkelijke tegenwoordigheid van leven in al zijn facetten. En precies door die werkelijke tegenwoordigheid en omvorming wordt de inzet zelf op een nieuwe en diepere manier ‘gedragen’. We hollen niet meer zomaar voort en voort. We leren bewust en bedachtzaam te doen wat we doen, en in mildheid los te laten wat moet losgelaten worden. Precies in en door dit proces van ‘schouwen’ en ‘aanvaarden’, kan er ook ‘overgave’ ontstaan.
Bénédicte Lemmelijn, Mijn geloof als bijbelwetenschapper?  Een broos en eerlijk antwoord (p. 53)

Gods’ liefde,  open  staan voor de aanraking van binnen!
Er is een God van liefde die ons wil aanraken, van binnen. Onze samenleving heeft hier moeite mee. Onze samenleving bepaalt door wat je met je handen kunt bepalen, wat je zelf in handen kunt nemen. De mens die de weg van geloven gaat, staat open voor die aanraking van binnen. Het kan ons bestaan fundamenteel veranderen, Want je kijkt dan met milde ogen naar alles wat op je weg komt, zowel het goede als wat je eens beschadigd heeft. Je sluiten voor die aanraking leidt tot de dood. Je openen voor liefde die van Elders komt: het geeft leven. De twee mensen in het evangelie zijn beiden tot leven gebracht. Vele omstanders hebben toen wat meesmuilend staan lachen. Een kleine groep liet zich raken én sloeg dezelfde richting in. Is het niet van het grootste belang dat mensen geraakt worden om echt te blijven leven? Zijn wij die kleine groep omstanders?
Joost Jansen, Woord voor onderweg. Overwegingen voor het jaar B.

Durf jij een andere weg in te slaan?
Jezus heeft een ommekeer vaak aangeduid als een nieuw begin. Dat deed hij al in zijn eerste toespraak: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws’ (Marcus 1:15). Het is maar een korte rede. Maar alles is erin gezegd. De reden om tot inkeer te komen, van oude wegen terug te komen, is dat het koninkrijk van God nabij is.
God is in Jezus dichtbij gekomen. Het is zinloos de oude, platgetreden paden te blijven volgen. Het is zaak je om te draaien, een andere weg te durven inslaan, een weg die naar God leidt en waarop je Gods nabijheid serieus neemt.
Anselm Grün, Langs bergen en dalen van het leven

God nodig?
Waarom heeft en mens God of ‘een god’ nodig? Simpelweg daarom, omdat de mens van nature een ‘religieus wezen’ is’. Hij kan zich niet niet verhouden tot wat hem overstijgt (ook al kunnen de begrippen van wat dat is en hoe men zich daartoe moet verhouden, fundamenteel van elkaar verschillen). De mens heeft God daarom ‘nodig’, opdat hij zijn ‘religieuze behoefte’ niet met iets vervangends zou bevredigen met ‘een of andere god’ dan wel met de tegenwoordige wijdverspreide illusie dat hij zelf God zou zijn.
Tomá? Halík, Niet zonder hoop.