Open Contemplatief Huis

Dagoverweging zzterdag 27 april

Het grootste kwaad: meer willen

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

JEZUS BEWUSTZIJN IN EN ONDER ONS. Zijn Geest in onze geest.

Als we een tijdlang gemediteerd hebben, komt er een ogenblik dat de zelfbewuste nieuwigheid ervan een beetje afslijt en het gewone ervan zichtbaar wordt. Ironisch genoeg is het precies op dit moment, waarop ons zelfbewustzijn vervaagt en de ervaring van heelheid zich gaat aandienen, dat veel mensen het opgeven. De kracht die nodig is om door te gaan en toe te laten dat het mysterie uitdijt in het centrum van ons zijn, is wat we geloof noemen.

Ter inspiratie

JE LEVEN GEVEN?
Je ‘leven geven’ is een uiting van grenzeloze en onvoorwaardelijke liefde.
Je ‘leven geven’ is niet onmiddellijk te verstaan als ‘sterven voor’
maar wel als jezelf geven in de zin van je inzetten,
je inspannen voor het leven en het geluk en welzijn van je medemens,
het schenken van je tijd en je aandacht, de inzet van je talenten.
Je ‘leven geven’ is geheel en al voor de andere leven,
waarbij het leven en het geluk van die andere de zin van je leven wordt.
Je leeft voor de andere.
Niet om voor jezelf rijkdom en prestige te verwerven,
niet om louter en zoveel mogelijk te genieten van alles en nog wat.
Je ‘leven geven’ is zoiets als jezelf wegcijferen,
maar dan wel in alle vrijheid en vreugdevol enthousiast.
Pr. Dirk Masschelein

Quote

‘Het religieuze genie van Jezus zal nooit verdwijnen’
Rik Torfs

Een ervaring

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!

Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

franciscus

paus FRANCISCUS

Het stille woord … van God.
‘In plaats van het geweld van woorden te weerspiegelen zoals de samenleving en de sociale media doen, laten we het stille woord van God cultiveren dat verlossing brengt. Het is zachtaardig en maakt geen lawaai terwijl het ons hart binnen dringt.’
Paus Franciscus

Onderricht op 3 juni 2020

In alle religies, die op de transformatie van mens en wereld gericht zijn,
zijn het meditatieve gebed en het aandachtig verrichten van rituelen dé wegen
die de mens leiden tot dé transformerende ervaring:
de ervaring van bemind worden zonder tegenprestatie.
Deze ervaring kan men ook een ontwaken, een verlichting, een bewustwording noemen.
Het is het bewust worden van Gods aanwezigheid in ons, in ons leven,
als de meest integrale en intieme aanwezigheid in ons leven.
Dit bewust worden en bewust zijn is dé ontbrekende intimiteit
in het leven van de meeste mensen.

Eenmaal men echter tot dit ontwaken gekomen is
kan men God aanwezig weten in alle omstandigheden van het leven.
Er ontstaat een relatie van liefde
die echter niets met sentimentaliteit te maken heeft,
maar met een zich gedragen weten
en geroepen zijn tot het opnemen van verantwoordelijkheid in deze wereld.
Door dit laatste worden we gelijk aan God.
We kunnen het door op ieder moment van het leven ‘ja’ te zeggen
op de uitnodiging om ons te geven, zonder voorbehoud,
even onvoorwaardelijk zoals Gods liefde onvoorwaardelijk is.
Ondanks alles kunnen we dan rust vinden in Gods aanwezigheid.
Het genadevolle gebeuren van het ontwaken kan plaats vinden
in een zuiver bewustzijn, in een zuiver hart.
De zuivering van het hart is een genezing van het hart.
In meditatie en rituelen laten we de goddelijke therapie toe,
waardoor ons bewustzijn vrijgemaakt wordt van allerlei gedachten
die ons van de eenheid met God en met ons diepste zelf afleiden.
In meditatie leren we deze gedachten negeren,
een proces van jaren,
waarin we meer en meer overtuigd worden van het feit
dat deze gedachten geboren worden in ons on-echte ik
dat steeds opnieuw op verkeerde plaatsen en op verkeerde wegen het geluk zoekt.
Dit leerproces bevat de belangrijkste levenslessen.
In deze zin kunnen we stellen
dat we in onze dagelijkse meditatiepraktijk
iedere keer opnieuw plaatsnemen in de school van de liefde.

(Bron: Thomas KEATING, Wereld zonder einde. Reflecties op mijn leven als monnik.)

Pr. Dirk