Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Leerhuis voor Christelijke Meditatie De weg naar binnen 2019
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
    • Uit het onderricht van John Main en Laurence Freeman
    • Inleidingen T. Keating Leven uit Liefde /Open Mind Open Heart
    • God is er al
    • Filokalia. Het innerlijk gebed
    • De weg naar binnen 2019
    • Goed Werk 2000-2021
    • Het pad van inwendig gebed.
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging dinsdag 16 augustus

Het meest trieste aspect van het huidige leven is dat de wetenschap sneller kennis opdoet dan de maatschappij wijsheid opdoet.

Column br. Guerric.

image002

 

 

 

 

 

 

In de grond.
De mollen gaan hier te keer. Rond de oude abdij ligt een stafkaart van tientallen hoopjes geurige aarde waar mijn poes graag haar neus tegen drukt. Daar Tybert niet ondergronds kan moet hij het stellen met een zweem van iets fascinerends

De mollen trekken er zich niets van aan en wroeten gestaag voort. Gezien de grote verspreiding van de molshopen moet hun gangenstelsel indrukwekkend zijn. En dat niettegenstaande de vele arduinen brokstukken die overal in de grond steken, archeologische restanten van de middeleeuwse abdij. Als ik een spade in de grond steek, stoot ik per definitie op zo’n stenen getuige van een glorieus of schimmig verleden. Met al dat puin in de grond is het hier trouwens een hele toer om iets geplant te krijgen. Maar de mollen graven er zich door- en langsheen, construeren een ondergronds stelsel waar de regenwormen hen een calorierijk menu offreren, en waar gepaard, gebaard en gezogen kan worden. De mollen werken aan de toekomst.

 

Hún toekomst uiteraard, ongeacht onze nucleaire dreigingen, de klimaatopwarming of de mondiale economische recessie. De mollen hadden het geluk dat Darwins survival of the fittest hen ondergronds deed gaan. Geen last van haviken, zomerhitte of fijn stof. In de grond is het leven zo slecht nog niet!
      Naast de ‘fysieke grond’ hierboven komt in de mystieke literatuur van de late middeleeuwen de term ‘zielengrond’ nogal eens voor. Bij de onlangs heilig verklaarde Titus Brandsma lees je: ‘De diepste grondslag van het menselijk bestaan, de voortdurende instandhouding van het menselijk wezen door God, welke de mens als de eigenlijke grond van zijn bestaan kan beschouwen, en als een werkelijkheid in zichzelf kan zien. Hij ontmoet daar in zijn diepste wezen de goddelijke werking, krachtens welke hij is, treedt daar God tegemoet en voelt zich getrokken tot de oorsprong, waaraan hij is ontsproten.’
      In zijn zielengrond is de mens het meest vatbaar voor God. Daar woont Hij. God is dan als de grote Mol die in de zielengrond van de mens zijn gangen graaft. Gangen van genade door- en langsheen al het puin dat een geleefd leven erin achtergelaten heeft. God trekt zich niets aan van dit puin. Hij laat het verleden het verleden zijn en werkt even onzichtbaar als onverdroten aan zijn indrukwekkend stelsel in onze zielengrond.
      Alleen de mens die in rust verkeert en bij zichzelf blijft, wordt iets van die werking gewaar. De stille mens wordt het somtijds gegund een zweem van de goede geur van Gods werkzaamheid op te snuiven aan de molshopen van zijn zielengrond. Daar, diep in onze innerlijke aarde, wordt in de grootste stilte de nieuwe mens geboren en gezoogd. Rondom het puin van het verleden gloort een nieuwe toekomst voor de mens die ondergronds gaat. In de grond van het meest intieme in de mens wordt hij gevoed met kostelijke spijs. Werkelijk, in de grond is het leven zo slecht nog niet!
Guerric Aerden ocso Abbaye de Prébenoit Bétète

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 


   

 

De integrerende kracht van de meditatie beïnvloedt elk deel van ons leven

 Misschien begrijpen mensen zo gemakkelijk deze weg van eenvoud verkeerd omdat hij zoveel geduld vraagt. We hebben geduld nodig om dag na dag terug te keren naar het pad van onzelfzuchtigheid en stilte. Maanden, misschien jaren zijn er nodig, alleen al om tot een duidelijk begin te komen, tot de eerste mate van onvoorwaardelijke inzet waarmee de reis kan beginnen.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Stilte toelaten
Stilte toelaten en leren de stilte tot ons te laten spreken is iets wat we in onze cultuur verloren zijn. We vinden het moeilijk om stil te worden. We horen dat vormen van stille tijd en contemplatie rust en vrede geven, maar wanneer we eraan willen beginnen worden we geconfronteerd met onze innerlijke chaos. Het lijkt niet op vrede. De onrust van onze teleurstellingen, verkeerde verwachtingspatronen, vertwijfelingen, verheffen hun stem als eerste wanneer we de stilte met God zoeken. Onze innerlijke gesprekken regeren onze gedachten. Toch komt die vrede er – zeker – maar niet als iets waar je naar zoekt, maar als de vrucht van de omgang met God die zich in die stilte laat kennen.

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

Ik had graag mijn hele leven lang geen enkel woord gesproken of enkel woorden die nodig zijn om liefde en helderheid te laten openbloeien, schaarse woorden dus, veel minder dan er bladeren zijn aan de takken van de lindenboom”.
Uit “Verrijzen” van Christian Bobin, Averbode 2002.



 

 


 

 

 

 

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1 .

Op weg met christelijke meditatie … op weg naar TRANSFORMATIE. een getuigenis.

Ik ben op de weg naar meditatie nog niet zo ver dat er voor mij reeds pijnpunten, moeilijkheden opduiken. Voor mij lijkt meditatie eerder eenvoudig, zelfs wellicht een beetje naïef of kinderlijk.... ik moet in dit verband soms denken aan een passage uit Marcus, waarin het gaat over de boer die 'slaapt en waakt nacht na nacht en dag na dag, en het zaad ontkiemt en schiet op, zonder dat hij weet hoe.....dit laatste is wel zeer reëel: ik weet eigenlijk niet hoe het allemaal in mekaar zit... bijna zoals een kind dat op sinterklaasavond zijn wortel in het mandje legt en 's anderendaags de verrassing van zijn leven beleeft: het mandje ligt vol met snoepgoed en bovendien is er allerlei speelgoed uitgestald .... en dat kind weet niet hoe dat allemaal gebeurd is....

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Goede wereldburger!



Als iedere persoon een onvervreemdbare waardigheid heeft, als iedere mens zijn broeder of zuster is, en als de wereld echt van iedereen is, maakt het niet uit of iemand hier geboren is of buiten de grenzen van zijn eigen land woont. Mijn land is ook medeverantwoordelijk voor zijn of haar ontwikkeling, ook al kan het die verantwoordelijkheid op verschillende manieren opnemen. Het kan hen hartelijk verwelkomen wanneer ze zich in hachelijke situaties bevinden of werken aan de verbetering van de levensomstandigheden in hun geboorteland of geen corrupte systemen steunen die de waardige ontwikkeling van hun volk belemmeren door de natuurlijke hulpbronnen te exploiteren of te plunderen. 
Paus Franciscus













 






 

Lees meer...

Onderricht op 3 juni 2020



In alle religies, die op de transformatie van mens en wereld gericht zijn,
zijn het meditatieve gebed en het aandachtig verrichten van rituelen dé wegen
die de mens leiden tot dé transformerende ervaring:
de ervaring van bemind worden zonder tegenprestatie.
Deze ervaring kan men ook een ontwaken, een verlichting, een bewustwording noemen.
Het is het bewust worden van Gods aanwezigheid in ons, in ons leven,
als de meest integrale en intieme aanwezigheid in ons leven.
Dit bewust worden en bewust zijn is dé ontbrekende intimiteit
in het leven van de meeste mensen.

Lees meer...

Onderricht mei 2020


Bron: Dietrich BONHOEFFER, Navolging, Ten Have, Baarn, 1972, blz. 140 e.vv.

Reeds enkele maanden verdiep ik mij terug
in het boek Navolging van Dietrich Bonhoeffer (1906-1945).
Dit reeds voor de derde keer en daarbij geldt de wijsheid
dat, als de leerling klaar is, de meester komt.
In dit geval ben ik zover om het boek met geduld te lezen.
En nu begrijp ik beter wat Bonhoeffer wil zeggen.
Wat een waarheid schuilt er in vele bladzijden van dat boek!!
Nog altijd actueel na meer dan 80 jaar!!!!!

Zijn boek Nachfolge schreef hij vanuit een redactie van conferenties en cursussen
als directeur van het protestantse predikantenseminarie in Finkenwalde (nu Zdroje in Polen)
in de jaren 1935-1937 en het was drukklaar toen de Gestapo er in september 1937 binnenviel en het seminarie sloot,
maar het manuscript was al bij de drukker (Kaiser Verlag München)

Lees meer...

Onderricht 17 maart


Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 81-86

Dat we op zondag nu samen geen eucharistie meer mogen vieren
is jammer, maar niet dramatisch, 
hoewel samenkomen wezenlijk is voor onze geloofsbeleving.
Maar daarvan zijn velen nu precies niet overtuigd..
En toch, hoe wezenlijk de zondagse eucharistieviering in een gemeenschap
voor onze geloofsbeleving is (daar ben ik wel van overtuigd),
deze geloofsbeleving staat of valt niet
met het al of niet kunnen bijwonen van een zondagsviering,
hoezeer dit gegeven ook door velen
als dé argumentatie voor ‘zondagsverzuim’ kan gebruikt worden.
Nu kunnen we ook niet samen mediteren,
hoewel ook dit van tijd tot tijd zo wezenlijk is
voor het verder gaan op onze contemplatieve weg.
En toch…..

Lees meer...

onderricht april 2020

 

Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 87-95

Dit is het laatste onderricht waarvoor ik put
uit het werk van Anthony Bloom.
Voor de volgende onderrichten van april, mei en juni
zal ik mij niet baseren op één werk, maar her en der grasduinen
in boeken en artikels over het meditatieve en contemplatieve gebed.
Vanaf september 2020 volgen we dan Laurence Freeman
in zijn boek Goed werk. Hoe meditatie je persoonlijk en professioneel leven verandert.

Lees meer...

Onderricht 3 maart 2020

Bron: Metropoliet Anthony (Bloom) van Sourozh, De weg naar binnen. School van het gebed, Tilburg, 2010, blz. 75-81

Bloom nodigt ons uit te werken aan een nieuw tijdsbesef
en nieuwe tijdsbeheersing, waarbij volgende oefening kan helpen.
Als we echt niets te doen hebben en ook niets zinvols gepland hebben,
dan moeten we deze momenten van stilte en leegte
niet onmiddellijk zoeken op te vullen door bv. te gaan zappen,
niet onmiddellijk ze proberen op te vullen door iets nuttigs of aangenaams…
We kunnen ze beter besteden aan gebed, reflectie, zinvolle lectuur
waarbij we ons steeds eerst aanwezig weten bij de Aanwezige,
en Zijn aanwezigheid ook in ons aanwezig weten.
Bij die momenten is het goed dit aanwezig zijn door niets te laten storen.
Maar zo’n momenten zouden we ook kunnen inbouwen
in tijden waarin we helemaal in beslag genomen zijn
door activiteiten en zaken waarvan je denkt:
dat moet ik doen, daar hangt heel wat van af,
of, God, wat is dat leuk, wat voel ik mij daar goed bij.
Het is een ernstige oefening in verstillen.
Daarnaast moeten we ons oefenen in aandacht (concentratie).

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Onderricht 18 februari
  2. Onderricht 4 februari
  3. Onderricht 7 januari
  4. Onderricht 17 december 2019

Pagina 1 van 3

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top