Tekst en Onderricht december 2023

Bron van het onderricht:
John MAIN - Morton KELSEY, The Other Side of Silence. Meditation for the Twenty-First Century
Onderricht op 5 december 2023

“Verlies dus de moed niet…”
Net zoals het christen worden en zijn, is meditatie en contemplatief leven geen ‘esthetische’ en ontspannende onderneming.
Het is goed dit te beseffen als je begint aan de weg, aan de navolging. Eveneens is het goed te weten dat er allerlei ‘gevaren’ loeren op de weg. Wijsgeren uit het Oude Testament en oudchristelijke vaders wisten het al: als je de Heer gaat dienen, dan zullen beproevingen je deel zijn.
Meteen moet ook duidelijk zijn dat je de weg naar een innerlijk leven niet kunt bewandelen als je niet bereid bent
een puur materialistisch leven op te geven
of als je louter een fysiek of psychisch voordeel wil behalen.
Dat is materialistisch, leidt tot voortdurende neiging tot evalueren en dus tot ontgoocheling en ontmoediging.
Een goed begin is het verlangen om bewust te leven, niet geleefd te worden noch de speelbal te zijn van onze emoties,
gevoelens en verinnerlijkte wereldse normen en waarden.

Dat verlangen kan ontspruiten uit onvrede met de wereld, met onszelf, kan opduiken in een depressie, die niet door denken opgelost wordt, kan binnendringen in een tijd van ziekte die het leven heroriënteert
of door een religieuze ervaring die doet zoeken naar de bron ervan. Op dit moment heeft men geen nood aan oordelen van anderen geen be-oordelingen en ver-oordelingen,
want oordelen doet men dan zelf al al te veel! Dat is een eerste groot gevaar. Het is voortdurend omgaan met ondoelmatige en uiteindelijk

onware gedachten over onszelf.
Er is eerder aanmoediging nodig om liefdevol met jezelf te zijn, om bewust te worden van Gods liefde,
om te ontdekken wat er allemaal aan goeds in je is.
Dit vervangt de eindeloze aandacht voor wat verkeerd is, verkeerd was en verkeerd kan zijn.
Ook dit is een gevaar en valkuil:
het christelijke leven te beschouwen als het vermijden van fouten, meditatie als ervoor zorgen dat we niet verstrooid zijn.
Dat is een bron van ontgoocheling.
Bovendien is de weg naar ons innerlijk niet alleen een weg naar ons innerlijk, en zeker al niet naar het omgaan met vrome gedachten en beelden.
Het is ook en vooral en uiteindelijk het omzetten van innerlijkheid in een liefdevol leven.
Religie alleen zien als een kwestie van innerlijkheid is een gevaar. Religie en meditatie is de weg naar binnen gaan,
de realiteit van Gods liefde bewust worden en die liefde dan openbaren aan anderen.
En in dat proces zijn en blijven we leerlingen. Dus vallen en opstaan.
Het is een groot gevaar te denken dat we ergens zijn of ergens iets van heiligheid zullen bereiken.
De volwassen mens leert verantwoord om te gaan met het materiële en met de kennis daarvan,
en verantwoord betekent steeds liefdevol.
Dat geldt ook met kennis van het innerlijke en van Gods liefde.
Daarom is het noodzakelijk de weg naar binnen aan te vatten met geloof en met de goede en juiste motieven
en bewust dat er een liefhebbende God wacht in ons hart en we geroepen zijn tot liefdevolle relaties met mensen.
Bewust zijn van een liefdevolle God
en van onze roeping die liefde te openbaren
is de beste verzekering voor een goede reis naar binnen, voor de praktijk van het mediteren ook,
een bewustzijn dat ons tegen ontgoocheling wapent.
Daarnaast weze er ook het besef dat volharding en moed nodig is, dat het loslaten van de weg pijnlijker zal zijn dan volharden,
dat het volwassen is te lijden om een groter goed te verwerven,
dat we moeten sterven om te leven en dat er geen reden is om te vrezen. https://www.youtube.com/watch?v=X9Nqcr6agjc&ab_channel=Verlagsgruppe Kamprad