Onderricht op 20 december 2022
Bron van het onderricht:
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
Onderricht op 20 december 2022
Volgens Basil Pennington is het bij de lectio divina niet enkel te doen om teksten uit de Bijbel te lezen
maar om lezend de stem van de Geliefde te beluisteren die nu tot ons spreekt.
Hij biedt ons een mooi fragment aan uit het Hooglied van de Liefde:
5, 2 Ik sliep, maar mijn hart was wakker. Daar hoorde ik mijn geliefde kloppen:
“Doe open, mijn zuster, mijn vriendin, mijn duifje, mijn schoonste. Mijn hoofd is nat van de dauw,
mijn lokken zijn vochtig van de nachtelijke nevels.”
3 “Maar ik heb mijn kleed al uitgetrokken, moet ik mij weer aankleden? Ik heb mijn voeten gewassen, moeten ze weer vuil worden?”
4 Daarop stak mijn lief zijn hand door het klinkgat. Ik kreeg met hem te doen
5 en stond op om de deur te openen voor mijn lief. Mijn handen dropen van mirre,
van mijn vingers vloeide de mirre op de handgrepen van de sluitboom. 6 Ik opende de deur voor mijn lief, maar mijn lief was weg, verdwenen. Ik ging achter hem aan, ik zocht naar hem, maar vond hem niet,
ik riep naar hem, maar er kwam geen antwoord.
Onderricht op 1 november 2022
Bron van het onderricht:
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
Onderricht op 1 november 2022
Samen en aan de begeleidende hand van Basil Pennington verkennen we verder de traditie van het contemplatieve gebed
en pikken hier en daar weer relevante citaten op uit hun geschriften, citaten die Pennington voor ons geselecteerd heeft.
Een zekere Theofanus de Kluizenaar droeg enorm bij tot de spirituele heropleving in Rusland
en gaf zeer duidelijke en concrete instructies voor het Jezusgebed. Hij stelt dat er twee wegen zijn in het contemplatieve leven:
de weg van het ascetisme en de weg van het contemplatieve gebed, het wenden van het innerlijk naar God,
waarbij God zelf iedere onzuiverheid in het innerlijke wegneemt. Het bidden noemt hij een kunst, een heel eenvoudige kunst: aanwezig zijn met een aandachtig bewustzijn bij God
zonder enig innerlijke beeld of visueel concept en wetend dat God ziet en luistert.
Het is ook belangrijk te beseffen dat God het bidden als gave schenkt.
Onderricht 06,09,2022
Bron van het onderricht:
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
Onderricht op 6 september 2022
Dom André Louf,
de voormalige abt van de trappistenabdij Notre-Dame des Cats, schreef ooit: Maar er wordt zelden gezocht hoe aansluiting te zoeken bij het echte geloof, hoe te luisteren naar de Geest in ons,
en hoe te leren leven en liefhebben vanuit dit luisteren.
Wat zegt of leert die Geest in ons?
Basil Pennington verwijst ons voor het antwoord naar de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs:
1 Korintiërs 2, 7
Wij verkondigen Gods wijsheid, die verborgen was, het geheime plan,
door God van alle eeuwigheid ontworpen en bestemd voor onze verheerlijking.
8 Geen van de machthebbers van deze wereld heeft ervan geweten. (…) 9 Dit zijn de dingen waarvan de Schrift zegt:
Geen oog heeft ze gezien, geen oor heeft ze gehoord, geen mens kan het zich voorstellen,
al wat God bereid heeft voor die Hem liefhebben.
10 Maar aan ons heeft God het geopenbaard door de Geest.
Onderricht 4 oktober 2022
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
In het vorige onderricht maakten we met Basil Pennington een wandeling naar de bronnen van ons contemplatief bidden en van onze meditatiepraktijk.
Vanaf de bron wandelen we nu doorheen de traditie ervan. Het woord ‘traditie’ is afkomstig van het Latijnse werkwoord tradere, een afkortende samenvoeging van trans dare, hetgeen we kunnen vertalen met ‘overleveren’, ‘doorgeven’.
Vanaf de oorsprong bij de woestijnvaders is onze meditatiepraktijk via veel spirituele meesters voor ons behouden gebleven
en Basil Pennington houdt halt bij enkele meesters die we kunnen beschouwen als mijlpalen
bij het volgen van de stroom van de traditie. Daarbij laat hij deze meesters zelf aan het woord.
We pikken dan ook enkele relevante citaten op uit hun geschriften, citaten die Pennington voor ons geselecteerd heeft.
Evagrius van Pontus (345-399) streefde een zuiver gebed na, waarbij alle gedachten opzij gelaten worden.
Hij schreef in zijn onderricht:
- Streef er niet naar om tijdens de gebedstijd met gelijk welk middel beelden te vormen of wat dan ook te visualiseren.
- Gelukkig is de geest die in de gebedstijd een volmaakte vormloosheid bereikt.
- Gelukkig is de geest die in de gebedstijd vrij is van alle dingen en er van ontdaan is.
- Gelukkig is de geest die in de gebedstijd volledig onbewust is van alle zintuiglijke ervaringen.
Johannes Climacus (579-649),
Onderrict 20,09,2022
Bron van het onderricht:
Basil PENNINGTON, o.c.s.o., Inwendig gebed. Herontdekken van een oude christelijke manier van bidden. (Engelse titel: Centering Prayer. Renewing an Ancient Christian Prayer Form)
Onderricht op 20 september 2022
In dit onderricht laten we ons door Basil Pennington meenemen op een wandeling die we al vaker gemaakt hebben.
Maar zoals je meerdere keren een wandelroute kunt afstappen, zo nemen we door dit onderricht opnieuw kennis
van de historische wortels en oorsprong van onze meditatiepraktijk.
Vanaf de jaren ’60 van de vorige eeuw tot op de dag van vandaag zoeken veel westerlingen wijsheid in het nabije of verre oosten.
De Nederlandse priester, cultuur- en godsdienstpsycholoog Han Fortmann, had het daarover in zijn in 1970 verschenen werk Oosterse Renaissance.
Pennington wijst erop
dat in de 11de en 12de eeuw ook zo’n zoektocht plaatsgreep en zelfs vroeger in de 4de en 5de eeuw.
Zo trokken Basileus de Grote (330-379) en Gregorius van Nazianze (329-390) naar de gerontas, oude wijze mannen in de woestijnen van Syrië en Egypte. Zo ook de Dalmatiër Johannes Cassianus (360-435).