Open Contemplatief Huis - Voorbije lezingen 2015-2016

Open Contemplatief Huis

Tomas Halik

Tomas HALIK

22 mei 2017

Onze liefde voor God zal vooral tot uitdrukking moeten komen
in onze liefde voor andere mensen.
Christenen moeten zich daarom niet afsluiten voor de seculiere omgeving,
maar die contacten juist actief en liefdevol aangaan.
Ik zeg door mijn liefde tot de geliefde: Ik wil dat jij bent.
Deze zin brengt geen twijfel tot uitdrukking of de geliefde bestaat;
zijn bestaan is voor mij overduidelijk
en mijn zintuigen kunnen mij daarvan verzekeren.

Ik druk met deze zin echter mijn essentiële instemming
met het bestaan van mijn geliefde uit,
mijn vreugde over het feit dat hij of zij er is.
Het bestaan van de geliefde neem ik niet voor kennisgeving aan,
ik beleef haar dankbaar als een wezenlijk, verrijkend onderdeel van mijn leven
zonder welke ik niet volledig zou zijn,
mijn wereld zou zonder hem of haar leeg en verdrietig leeg zijn.
In de liefde zijn wij het meest onszelf.
In de liefde zijn wij menselijk, het aller menselijkst.
Maar juist en alleen daar waarin wij het diepst,
volledig en tot aan de rand menselijk zijn, al te menselijk zelfs,
toont en geeft zich aan ons dat wat het menselijke overstijgt.’

Wie de goddelijkheid van de liefde heeft ervaren
op de bodem van een inspannende intermenselijke relatie
waarin hij veel van zichzelf heeft moeten geven,
die weet, denk ik, meer van de goddelijke liefde
dan wie in emoties van het collectieve kwelen van religieuze liederen opgaat.
God liefhebben en zijn liefde ervaren,
betekent volgens mij een rijp en trouw ‘ja’ tegen het leven –
met alles wat we in het leven ervaren,
met alles wat voor mij een raadsel
en een bron van voortdurende verwondering blijft.

Het echte geloof en de echte liefde
wonen niet in het hoofd en in de mond.
Zij nemen de hele mens in beslag,
met heel zijn hart, heel zijn ziel en al zijn kracht.
Wij kunnen God slechts door onze liefde en ons verlangen omarmen

(Uit: Ik wil dat jij ben. Over de God van liefde)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

‘‘Stilte, roerloosheid en trouw aan de eenvoud.’
Onze stilte en roerloosheid en onze trouw aan de eenvoud van de mantra dienen om ons weg te leiden van onze geïsoleerde en egocentrische visie op het leven. We komen alleen tot “zelfrealisatie” of “vervulling” in de meditatie als we niet langer zoeken of verlangen naar zelfrealisatie of vervulling. We leren alleen vreugdevol te zijn, omdat we geleerd hebben niet te bezitten of te willen bezitten. De gewone discipline van onze dagelijkse meditatie verplaatst in toenemende mate ons centrum van bewustzijn van onszelf naar het grenzeloze Mysterie van Gods liefde.

Ter inspiratie

Wat voorbij is, is voorbij.

Dat geldt voor alle gesprekken die we gevoerd hebben. We moeten niet piekerend terugblikken of we wel de juiste dingen hebben gezegd en wat voor indruk we achterlieten. Het geldt ook voor onze zonden. We moeten onszelf niet berouwvol blijven beschuldigen van wat niet goed is gegaan. Ook onze zonden zijn voorbij. We brengen ze bij God en vertrouwen erop dat Hij ze vergeeft. En dan is het goed. We moeten niet met onze fouten bezig blijven.
Anselm Grün (geïnspireerd door Abt Antonius, woestijnvader)

Quote

‘Het politiek correct denken aanvaardt geen God.’
Lieve Wouters KenL 47

Een ervaring

Stille Abdijdagen Chimay oktober 2024. Delen van een ervaring.
Zoals steeds ben ik heel blij met deze ervaring.
Eens 4 dagen me-time. Tijd om naar binnen te keren.
Tijd om alle hectiek en negativisme van het dagelijks leven en de media los te laten.
Bij het binnengaan van de abdij voel ik blijheid en dankbaarheid om er te mogen zijn. Het carpoolen en niet zelf een wagen moeten sturen ervaar ik als luxe.

franciscus

paus FRANCISCUS

PELGRIMS VAN HOOP
Laten we zonder aarzeling op weg gaan om de Heer te ontmoeten, die voor ons geboren is. Met een open en wakker hart, klaar voor ontmoeting, kunnen we hoop tot leven brengen in de situaties van ons dagelijks bestaan. Dit is onze roeping: hoop concreet maken in de realiteit van ons leven. Christelijke hoop is geen passief wachten op een gelukkig einde, zoals in een film. Het is de levende belofte van de Heer, die we hier en nu mogen ervaren, midden in een wereld vol pijn en gebrokenheid. Ze daagt ons uit om los te komen van gewoontes, middelmatigheid en gemakzucht.
HOOP nodigt ons uit om pelgrims te zijn op zoek naar waarheid, dromers die nooit opgeven, en mensen die zich laten inspireren door Gods droom van een wereld vol vrede en gerechtigheid.

Paus Franciscus

Laurence Freeman

Laurence

23 september 2014: Laurence Freeman

Laurence Freeman, geboren in Londen in 1951, liep school bij de benedictijnen en behaalde in Oxford een Masters Degree Engelse literatuur. Na enkele jaren professionele ervaring bij de Verenigde Naties, in de commerciële bankwereld en als journalist, trad hij in bij de Benedictijnen. Zijn spirituele leider was John Main, die hij reeds vele jaren kende. In 1975 assisteerde hij hem bij het oprichten van het eerste Christelijke meditatiecentrum in Londen. Samen vertrokken zij naar Canada om er in 1977 een Benedictijnengemeenschap te stichten met als doel de meditatie te onderrichten en te beoefenen. Van daaruit is de gemeenschap wereldwijd gaan groeien. Na de dood van John Main in 1982 volgde Laurence Freeman hem op. Sindsdien reist hij de wereld rond om het werk van John Main voort te zetten. In 1991 werd formeel de Wereldgemeenschap voor Christelijke Meditatie (WCCM.) opgericht en Laurence Freeman werd er de spirituele leider van. Laurence Freeman is Benedictijner monnik van de abdij van Christ the King, Cockfoster, Londen. Vanuit het Internationaal Centrum van de WCCM. in Londen staat hij ten dienste van het wereldwijd netwerk van meditatiegroepen in Noord- en Zuid-Amerika, Europa, Australië, Afrika en Azië. Hij is ook actief betrokken in de contemplatieve ontmoetingen met andere religies. Hij is evenals John Main auteur van verschillende boeken en veel audio- en videomateriaal.
(Bron: www.wccm.nl/wccm/laurence-freeman)

Pagina 4 van 4

Start
Vorige
1
2
3
4
Volgende
Einde