Onderricht 17 januari 2017

dinsdag 17 januari 2017
Bron: Thomas KEATING, Open Mind. Open Heart. The Contemplative Dimension of the Gospel, Bloombury, 2006, blz. 95-114:  More Subtle Kinds of Thoughts

Het doel van meditatie is niet het bekomen van een vredig gevoel, noch enig gewin op fysisch, psychisch of sociaal vlak. Het doel is: eenheid met God. En deze eenheid uit zich in een liefdevol gedrag, in het stil worden dat als een tweede natuur wordt, in een onthecht leven, in het vermogen om de realiteit met al zijn moeilijkheden (de realiteit van het leven, van de anderen, van mezelf) te aanvaarden en in het opnemen van verantwoordelijkheid. Dit alles maakt duidelijk dat eenheid met God niet hetzelfde is als je happy voelen. Het onvermogen om de realiteit te aanvaarden kan er dan weer voor zorgen dat mensen stilte en eenzaamheid ontvluchten. Want stilte en eenzaamheid zijn wegen van innerlijke zuivering. We worden er dan geconfronteerd met datgene dat ons blokkeert en waarvan we moeilijk onthecht geraken. Daar is vooreerst onze emotionaliteit: het residu van traumatische emotionele ervaringen (recente, uit onze volwassenheid, eerdere, uit onze kinderjaren. Die emotionaliteit kan zich uiten in een vaag gevoel van onbehagen of in gedachten met een emotioneel urgent karakter. Vervolgens is er de mogelijke confrontatie met onze ‘schaduwzijde’. De gedachten, verbeeldingen en invallen tijdens ons mediteren tonen ons aan dat we mensen zijn, geen engelen, duwen ons in wat wij ‘onvolmaaktheid’ noemen: onze begeerten, onze zelfzucht, onze haat, onze jaloezie, maar ook ons verdriet en gemis. Dit alles kan mensen er toe leiden op te houden met te mediteren.

Dit kan zowel betekenen een meditatiebeurt stopzetten als de discipline en het engagement opgeven.
Maar dan verdring je niet alleen de waarheid die verbonden is aan pijnlijke zelfkennis, nl., dat je ook heel wat verborgen agenda’s hebt die je vaak bewust of ook wel onbewust bewegen en motiveren, ook in je ‘spiritueel bezig zijn’. Dan geef je aan Gods genezende liefde ook geen kansen. Genezing is niet het doel van mediteren maar wel een aardig bijkomend gegeven. Die genezing is een andere dan deze van de psychoanalytische therapie die werkt met her-traumatiseren: het begeleid opnieuw beleven van het kwetsende gebeuren. De genezing die volgt uit meditatie is het gevolg van zien, aanvaarden en … loslaten. Voorwaarde is: blijven zitten! Ook al meditatie niet schijnt te lukken en we denken dat we onze tijd verliezen. Dat is trouwens al een oordelen over je ‘gebed’ en de kwaliteit ervan en vertrekt van de gedachte dat ‘jij moet bidden’ en dat bidden iets is dat ‘moet lukken’, ‘waarin jij moet slagen’. Blijven zitten en ook niet onmiddellijk troost zoeken in of bij iets of iemand anders. Pas als we het durven ‘uitzweten’ en desnoods een lange periode van “dor gebed” en “Godsverlatenheid” uithouden kunnen we tot innerlijke vrijheid komen en tot het inzicht dat we meer zijn dan onze emoties en schaduwzijde. We zijn gezegend.