Tekst en Onderricht op 19 november 2024 Heelheid zoeken *

Onderricht op 19 november 2024 Heelheid zoeken *
Bij heel wat mensen is het spiritueel bezig zijn
vooral bezig zijn met zichzelf, zoeken naar zelfkennis en niet het beleven van een doorleefde relatie met God, noch zoeken naar kennis van God.
Dat kan ook gesteld worden van heel wat ‘kerkelijk actief’ zijn. Nochtans gaan kennis van zichzelf en kennis van God samen. Zelfkennis is de poort naar de kennis en wellicht ook ervaring van God. Maar die zelfkennis is geen doel op zich,
maar iets dat gegeven wordt als men zich in alle ernst beijvert om de weg te bewandelen die leidt naar eenheid met God.
Hoe leren we dan onszelf kennen en wat leren we dan over onszelf?
Zijn we dan gefascineerd door onszelf
als een op zichzelf functionerend geheel, als een mechanisch stelsel waaraan van tijd tot tijd wat schort, dat soms wel eens gaat sputteren, of ontdekken we dan onszelf als een deel van een harmonisch geheel?

In het eerste geval zien we ons functionerend
in vele domeinen van het maatschappelijk stelsel
en op vele niveau’s van onze persoonlijkheid, te vergelijken met vele muziekinstrumenten,
die wel tegelijkertijd spelen, maar niet op elkaar zijn afgestemd. Het geheel klinkt dissonant en verstoord.
Als we mediteren zoeken we onszelf niet.
We zoeken ook niet de harmonie in onszelf te herstellen en onszelf tot eenheid te brengen.
Meditatie en leven met contemplatieve aandacht herstelt de harmonie in onszelf en leert ons te zien
als een deel van groter geheel waarin we zijn opgenomen. En dat geschiedt niet door zelfanalyse,
maar door te luisteren naar een melodie in ons, door een coördinerende aandacht
voor de goddelijke Aanwezigheid in ons leven.
Luisteren is niet analyserend denken, ook niet in gesprek met mensen. Dat denken is wat ons verstoort en verstrooit in meditatie

samen met heel wat emotionele wanklanken,
die uitingen zijn van onze zorgen en angsten en verlangens.
We laten deze verstoring en verstrooiing beëindigen
door telkens terug te keren naar ons gebedswoord, naar de mantra.
Het luisteren dat daardoor tot stand komt
is het luisteren naar de Geest in ons, wiens Aanwezigheid niet het object is van vroom of interessant denken,
maar van geloof en beleving.
We leren Christus in onszelf te vinden
en de overtuiging dat Hij daar aanwezig is wordt een ervaren zekerheid.
De inkeer, die daardoor tot stand komt, is dan ook meer dan een morele ommekeer of een ethische prestatie.
Ze is het gevolg van het besef dat we tempel zijn van Gods Geest.
Dat besef groeit niet door het opeenstapelen van interessante gedachten maar door het oefenen in het hier-en-nu aanwezig zijn bij de Aanwezige.
We bereiken zo ook een dieper bewustzijnsniveau dan dat van het nadenken, het nadenken en denken,
dat ons steeds opnieuw uit dat niveau wil tillen naar het alledaagse. Er bestaat geen techniek om die optillende kracht te eindigen.
Want meditatie is geen techniek, maar eerder een gedisciplineerde weg, de weg van het aandachtige aanwezig zijn.
De weg vraagt dat we niet slechts af en toe mediteren, maar wel iedere dag, waarbij we niet zozeer doen wat we graag doen,
maar leren graag te doen wat we moeten doen.

https://www.youtube.com/watch?v=h08ywgWi4AY&ab_channel=BremerB arockorchester


* Inspiratie voor het onderricht wordt in dit werkjaar geput in het werk Laurence FREEMAN,
Sprekende stilte. Over christelijke meditatie, Lannoo, Tielt.