Onderricht op 3 december 2024

Onderricht op 3 december 2024 Juist beslissen en volharden *
In ieders leven is er een cyclische opeenvolging van aangename en onaangename ervaringen
en de daarmee gepaard gaande aangename of onaangename gevoelens.
Om tot heelheid en volwassenheid te komen
is een overstijgende onthechting ten opzichte van gevoelens nodig,
een zekere gelijkmoedigheid die we ‘noch berg noch dal’ kunnen noemen.
Maar onder alle gevoelens is er een bijzonder onaangename: verveling.
En wel in de zin van ‘met iets verveeld zitten’.
Het wijst er in veel gevallen op dat we een keuze moeten maken, een beslissing moeten nemen en we dat moeilijk kunnen doen.
We weten ons in deze gevallen geconfronteerd met een tegenstelling, die we dan beschouwen als een op te lossen probleem.
Het leven steekt nu eenmaal vol tegenstellingen en paradoxen.

En we worden dus vaak geconfronteerd met de noodzaak om te kiezen. Niet kiezen is ook een keuze: de keuze om niet te kiezen.
Het probleem groeit als er veel keuzemogelijkheden zijn.
Een complex leven leiden is voor veel keuzes geplaatst worden. Er valt dan immers ook veel te verliezen, denken we.
Als je nu beslist om je tijd aan mediteren te spenderen, is dat een keuze die andere tijdsbestedingen uitsluit.
Maar het is een goede keuze als ze geschiedt vanuit geloof en vertrouwen. Je gelooft en vertrouwt erop dat je een weg kiest die leidt naar vrijheid, naar diepe vreugde en naar eenheid met God en mensen.
Het is een beslissing die vraagt dat je iedere dag beslist. Dat heet dan trouw en volharding.
Dat is wat anders dan hardnekkigheid, koppigheid en onbuigzaamheid. Want een beslissing uit vertrouwen en trouw is altijd juist.
Volharding, trouw en standvastigheid garanderen groei, brengen bij wat echt betekenisvol en creatief is.
Onjuiste keuzes en beslissingen zijn deze uit angst en fantasie. Maar een beslissing en keuze in trouw aan jezelf en je diepste kern werkt dag na dag transformerend, waarbij je niet zozeer
iets uitwendigs tot stand brengt, maar je echte identiteit ontwikkelt.

Taisen Deshimaru zegt dat de trouwe beoefening van de martiale kunsten niets te maken heeft
met het bereiken van een uiterlijk resultaat, met scoren, maar met de ontwikkeling van de persoonlijkheid.
Volharding in vertrouwen en trouw brengt verandering en groei, zoals geloof ons redt en in staat is bergen te verzetten.
De verandering is deze van de geboorte van de nieuwe mens en de groei is van Christus in ons.
We worden heel en we worden ge-heel-d.
We hebben beslist op tocht te gaan en we zetten iedere dag door. Het noodzakelijke spirituele pad is dus gekenmerkt door volharding, een discipline die regelmatigheid brengt
in de onregelmatigheid van het leven.
Dat is de bestaansreden van het ‘geregelde leven’ van kloosters,
die er dus zijn voor zwakke mensen. Sommige tijden nu zijn sterk onregelmatig,
zoals de periode van het einde van het jaar, de zgn. feestdagen.
Maar Kerstmis zou voor ons dé tijd dienen te zijn waarop we ons bewust worden en zijn van ons doel:
de menswording van God in ons.
En we worden ons ook bewust van de gave die ons daartoe gegeven is: de geest van God, die ons mens doet worden,
ons in staat stelt een nieuw mens te worden, gelijk aan Christus. Kerstmis zou een contemplatieve tijd bij uitstek dienen te wezen.
In deze tijd van geschenken is het goed bewust te zijn
dat we dragers zijn van het grootste geschenk: Gods geest. Het is een groter dan alle andere die ons even gelukkig maken om wat we dan weer hebben, er bij hebben.
De geest verschaft ons de vreugde te zijn,
de mens te worden waartoe we geroepen zijn.
Dat stelt ons in staat veel te relativeren en los te laten en ook niet meer op onszelf geconcentreerd te zijn.
We moeten onszelf niet waarmaken. We zijn aan onszelf gegeven.

https://www.youtube.com/watch?v=p1oKn36dimY&ab_channel=CalmusE nsemble

* Inspiratie voor het onderricht wordt in dit werkjaar geput in het werk Laurence FREEMAN,
Sprekende stilte. Over christelijke meditatie, Lannoo, Tielt.