Onderricht op 17 december 2024

Onderricht op 17 december 2024

Volledig aanwezig zijn bij en voor de ander*

Mediteren is eenvoudig.
Eenvoud brengt ons tot de ervaring van heelheid, van vol-ledig-heid, tot de ervaring van eenheid met ons wezen, tot ervaring van zinvolheid. Daartegenover staat de ervaring van een complex bestaan,
van onvoldaanheid, van gecompartimenteerd en gefragmenteerd zijn. We voelen ons dan verscheurd,
dus niet heel en volledig, niet in harmonie en evenwicht. We proberen aan dat verscheurde gevoel te ontsnappen door te streven naar een voldaan gevoel, naar voldoening. De meeste mensen streven dit na in consumeren,
ook in het consumeren van spirituele experimenten en technieken.
De ervaring van de daarin geschonken voldoening is echter voorbijgaand. Deze van heelheid en volledigheid en eenheid ook.
Maar die ervaring is ons geschonken, niet gekocht.

We leven nu eenmaal meestal
met het gevoel van onvolledigheid en onvoldaanheid. De stilte ingaan, is de woestijn van dat gevoel betreden en de confrontatie ermee aangaan.
Vele stemmen zullen ons daar zeggen
hoe we die confrontatie dienen aan te gaan,
hoe we onze onvolledigheid en onvoldaanheid kunnen oplossen.
Maar deze consumerende oplossingen
bevrijden ons niet van onze onvoldaanheid en onvolledigheid.
En ze duiden ons evenmin de wegen aan
om ware eenheid, heelheid en volledigheid te ervaren.
En als ze al aangeduid worden, dan worden ze geblokkeerd. Onze cultuur werkt stilte en mystiek tegen.
Meditatie is een daad van verzet
en is uit een consumptiementaliteit stappen. Alleen al door de stemmen het zwijgen op te leggen die ons voortdurend op onze onvoldaanheid wijzen maar ons ook niet laten horen wie we werkelijk zijn.
En deze kennis, dit bewustzijn is noodzakelijk om tot heelheid,

tot eenheid met onszelf, tot volledigheid te komen. Meditatie leert ons in alle eenvoud nu te zijn wie we zijn, niet wie we zouden willen en kunnen zijn, niet wie we waren.
Dit is het domein van het ego waarvan we ontledigd dienen te worden om volheid van leven te ervaren.
Dit ontledigen houdt een voor het ego pijnlijke oefening in. Of spreken we liever van discipline en volharding.
Daartoe is soms nood aan aanmoediging.
Zeker als verwachte ervaringen van eenheid en volledigheid uitblijven of ook als we ons niet als zo geweldig goed ervaren,
niet zo betekenisvol, niet zo genereus.
Zeker ook als we ons steeds verstrooid en bekoord weten.
We moeten nu eenmaal leren aanvaarden dat dit de normale ervaring is en dat om deze ervaring te keren goede bedoelingen niet volstaan.
Maar we mogen ons aanvaard weten met onze beperkingen. Dit bewustzijn trekt ons naar binnen,
uit een wereld waarin we ons hoeven te bewijzen als zinvol en onschuldig.
En binnen wacht ons het besef van de aanwezigheid van Christus en leren we in deze aanwezigheid verblijven,
zoals herders en koningen in de plaats waar Hij geboren is. Dat is in ons.

https://www.youtube.com/watch?v=CVmqVcjUJHs


* Inspiratie voor het onderricht wordt in dit werkjaar geput in het werk Laurence FREEMAN,
Sprekende stilte. Over christelijke meditatie, Lannoo, Tielt.