Homilie voor de 13 zondag door het jaar
26 juni 2016
In de evangelies zijn weinig woorden van Jezus te vinden
die wijzen op enig begrip voor menselijke gevoeligheden.
Veel woorden klinken zo radicaal.
Radicaal is zijn oordeel over en zijn terechtwijzing van de leerlingen
die zelf op een radicale wijze
de weinig gastvrije houding van Samaritanen willen afstraffen.
Radicaal is de armoede en de onthechting waarmee Jezus vastberaden op weg gaat,
Jeruzalem en het lijden tegemoet:
hij heeft niets om zelfs maar zijn hoofd op te laten rusten.
Radicaal klinkt de opdracht om onmiddellijk het Rijk Gods te verkondigen.
Er is zelfs geen tijd om rouw te verwerken.
Homilie voor de 12' zondag door het jaar C
19 juni 2016
De Joodse filosoof Martin Buber zei ooit:
“Succes is geen naam van God.”
Toch is God lange tijd een succesverhaal geweest
en de Kerk heeft van het succes van God geprofiteerd
om haar bezit, macht en aanzien te vermeerderen.
Ook nu nog zijn er mensen werkzaam in de Kerk,
mannen zowel als vrouwen, leken zowel als gewijde ambtsdragers, die van succes dromen,
een wondermiddel om weer ‘veel volk in de kerk’ te krijgen,
een catechese die jongeren echt enthousiasmeert
en hen voor jaren tot trouwe aanhangers van ons initiatief maakt.
Maar is men zoekend naar dat wondermiddel
en naar die wondercatechese en wonderverkondiging wel met God bezig?
Homilie voor 5de zondag van de Veertigdagentijd
13 maart 2016
Waar gaat het evangelie van de overspelige vrouw over?
Je zou kunnen zeggen dat het over barmhartigheid gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het over vergeving gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het een oproep inhoudt om geen mens te veroordelen.
Ik zeg jullie dat het over waarheid gaat en over het spreken van de waarheid.
De waarheid die hier aan bod komt
is echter niet het antwoord op de vraag “Wat heeft die vrouw misdaan?”,
en ook niet op de vraag “Wat moeten we nu met haar doen?”,
“Zullen we haar stenigen of niet?”
Homilie 5de zondag van de Veertigdagentijd
13 maart 2016
Waar gaat het evangelie van de overspelige vrouw over?
Je zou kunnen zeggen dat het over barmhartigheid gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het over vergeving gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het een oproep inhoudt om geen mens te veroordelen.
Ik zeg jullie dat het over waarheid gaat en over het spreken van de waarheid.
De waarheid die hier aan bod komt
is echter niet het antwoord op de vraag “Wat heeft die vrouw misdaan?”,
en ook niet op de vraag “Wat moeten we nu met haar doen?”,
“Zullen we haar stenigen of niet?”
Homilie voor de eerste zondag van de 40 dagentijd
14 februari 2016
De veertigdagentijd is een tijd van bevrijding.
Bevrijding van alles wat ons belet te zijn wie we eigenlijk zijn:
vredevolle en liefdevolle mensen, kinderen van God.
Als we ons niet liefdevol en vredevol gedragen, dan zijn we ons zelf niet.
Datgene wat ons belet ons zelf te zijn,
wordt in het verhaal van Jezus’ bekoring in de woestijn de duivel genoemd.
Het komt er voor ons christenen op aan, ons tegen die duivel te verzetten.
Christen zijn, geloven, is lid zijn van een verzetsbeweging.
De veertigdagentijd is een tijd van verzet.
Ons Nederlandse woordje ‘duivel’, in het Frans ‘diable’,
is afkomstig van het Griekse woord ‘diabolos’,
en het betekent letterlijk: diegene die uit elkaar gooit,
diegene die ons ik weggooit, wegtrekt, van wie we eigenlijk zijn.