Thérèse van Lisieux
Denk nu niet dat ik zwem in vertroostingen. O neen, mijn troost is juist dat ik er op aarde geen bezit. Zonder zich te tonen, zonder zijn stem te laten klinken, onderwijst Jezus mij in het geheim. Hij doet dit niet door middel van boeken, want ik begrijp niet wat ik lees. Maar soms geeft een enkel woord mij vertroosting, zoals bijvoorbeeld wat ik toevallig vond aan het einde van het inwendig gebed, dat ik in stilte en dorheid doorgebracht had: “Dit is de meester die ik je geef. Hij zal je alles leren wat je moet doen. Ik wil je in het boek des levens laten lezen, waar de wetenschap van de liefde in vervat ligt.
Gesprek Franciscus van Assisi en broeder Leo
Franciscus heeft zijn testament gedicteerd en wellicht heeft broeder Leo het voor hem opgeschreven. En is het dan denkbeeldig dat beiden daarna een vertrouwelijk gesprek met elkaar hebben gehad:
Vader, ik zie dat de wonden je veel ongemakken bezorgen.
Ach, beste Leo, de Heer gaf ze mij als teken van zijn liefde voor mij. Ook al doen de wonden pijn, ze herinneren mij aan het gebeuren op de berg. Toen overviel Hij mij met zo’n genegenheid dat Hij zijn wonden van liefde in mijn armzalig lichaam drukte. Het zijn liefdeswonden, die ik verborgen heb willen houden, maar omdat ze dagelijks bloeden heb jij ze steeds met grote behoedzaamheid verzorgd. Jouw broederlijke zorg troost me.
Paus Franciscus
23 oktober 2018
Paus Franciscus
Ook jij dient de totaliteit van je leven als een zending te zien.
Probeer dit te doen door in gebed naar God te luisteren
en door de tekenen die Hij je geeft te herkennen.
Vraag altijd aan de Geest wat Jezus van jou verwacht,
op elk moment van je leven en bij iedere keuze die je moet maken,
om zo het belang ervan voor je eigen zending te onderscheiden.
Laat de Geest toe om in jou het persoonlijke mysterie
dat Jezus Christus weerspiegelt in onze wereld, vorm te geven.
Clara Van Assisi
25 september 2018
Clara van Assisi
(eerste brief van Clara aan Agnes van Praag)
Ik geloof immers vast dat u weet dat het koninkrijk der hemelen door de Heer alleen aan armen wordt beloofd en gegeven (Mt 5,3; Lc6,20) want wie iets vergankelijk bemint verliest de vrucht van de liefde.
U weet dat het niet mogelijk is God en de mammon te dienen, want of de een wordt bemind en de ander gehaat of men zal de een dienen en de ander verachten.(Mt 6,24)
U weet dat wie gekleed is niet kan vechten met wie naakt is.
Want wie iets aan heeft waaraan hij kan worden vastgehouden wordt sneller ter aarde geworpen.
En dat men niet glorievol hier in de wereld kan verblijven en elders heersen met Christus;
en dat een kameel eerder door het oog van een naald kan gaan dat een rijke opklimt naar het hemels koninkrijk.(Mt 19,24)
Daarom hebt u uw kleren, namelijk de vergankelijke rijkdom, afgeworpen om niet totaal te bezwijken onder degene die met u vecht en om langs de smalle weg en door de nauwe poort het hemels koninkrijk binnengaan.(Mt 7, 13-14)
Zaterdag 5 de week Vasten
Johannes 11: 45-56
Besef toch dat het in jullie eigen belang is dat één man sterft voor het hele volk, zodat niet het hele volk verloren gaat. Johannes 11: 50 (NBV )
Als jongen ben ik opgegroeid met de rijkdom van het katholieke geloof. Haar krachtige symboliek opende voor mij nieuwe dimensies van de werkelijkheid. Ik had zo een volwassen beeld van God als op die leeftijd mogelijk was. In toenemende mate had ik echter te maken met de verre, verheven, altijd waarnemende, zogenaamd liefhebbende en toch angstaanjagend koude constructie van onze collectieve verbeelding, een beetje zoals een bankrover voor een bewakingscamera.
"Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, begreep ik als een kind, dacht ik als een kind: maar toen ik een man werd, stopte ik met kinderlijke dingen." Paulus legt er de nadruk op dat we religieus moeten groeien en doorbreken in de realiteit - en niet in de constructie -van de goddelijke dimensie. De woorden uit het evangelie van vandaag komen van de Hogepriester die, met een politieke meedogenloosheid die altijd aanwezig is in de gangen van de macht, ons een sleutel geeft tot de rijping van ons begrip over het Paasverhaal. Dit opnieuw vertellen gaat binnenkort in een hogere versnelling voor degenen onder ons die de liturgieën volgen.
Als kind kreeg ik een eenvoudige, in feite een veel te simplificerende, verklaring van dit mythe-vernietigende verhaal: schuld-aflossing. Het lijden en de dood van Jezus, het onschuldige offerlam, werd uitgelegd als het afbetalen van een schuld die de mensheid verschuldigd was aan een goede en liefhebbende Schepper. Als je vroeg wat die schuld was, kreeg je het verhaal van Eden te horen en het fatale stuk fruit dat dood en ellende bracht in het lot van het mensdom. In die vorm was het een omkering van het verhaal van de Kerstman. De Kerstman geeft je iets voor niets. God de Vader straft mensen voor dingen die ze niet hebben gedaan en noemt het de erfzonde. Als een creditcardschuld die je niet kunt afbetalen, werd die schuld steeds groter en groter.