Tekst en Onderricht op 16 september 2025

Onderricht op 16 september 2025

Inspiratie voor het onderricht wordt in dit werkjaar o.a. geput uit Michael CASEY, ocso,
Naar God. Inleiding tot de praktijk van het gebed, Lannoo-Tielt, Abdij Bethlehem, 2007.

Mediteren is op het vlak van ‘gebedstechniek’ zeer eenvoudig:
zoek een rustige plek, zit rechtop maar ontspannen en laat je lichaam tot rust komen;
kies een woord dat je helpt om je te richten op Gods aanwezigheid
(zoals “Maranatha”, “Abba”, “Vrede”, “Jezus”, “Kom Heer, kom” ….); adem rustig in en uit;
laat gedachten komen en gaan, zonder oordeel; keer steeds terug naar je heilig woord, je mantra. Toch is mediteren moeilijk en vraagt het moed.
Het vraagt moed en trouw om te beginnen en te volharden.

Het vraagt vooral moed om telkens los te laten wat onecht is
en wat ons voortdurend in gedachten en fantasieën komt verstrooien en eventueel zeer troostend en onderhoudend is.
Het vraagt moed om ook in de stilte vaak geconfronteerd te worden met onze angsten en onze kwetsuren en ook dat alles te leren loslaten.
Mediteren vraagt niet alleen trouw en moed
maar ook zelfkennis en het aanvaarden van onszelf als hulpbehoevend. En anderzijds is mediteren ons gegeven met het verlangen naar God in ons en naar alles wat er echt toe doet.
We ervaren dat in dat verlangen God ons naar zich toe trekt. We ervaren genade en innerlijke kracht.
Mediteren kan aldus de weg openen voor het verrijzen van de nieuwe mens, diegene die wellicht al lang in ons onderdrukt aanwezig was,
en die de wereld om ons heen, die we ook verinnerlijken als norm, geen kansen biedt.
Het vraagt moed om tegen die wereld in te gaan, weerstand te bieden. De stilte is het domein van moedige mensen.
Maar in die stilte blijven we kwetsbaar en zwak en nogmaals, het vraagt moed en volwassenheid om dat te aanvaarden.
Maar door de meditatie leren we dat kwetsbaarheid en zwakte niet dienen te leiden tot wanhoop
die ons dreigt te dwingen de stilte te verlaten.

Meditatie leert ons dat ons gebed eigenlijk alleen maar aanwezig zijn is bij het gebed dat de Geest in ons verricht. En zo brengt mediteren ons dichter bij het bewustworden dat we in stilte en eenzaamheid niet alleen zijn.
Maar het vraagt moed om het in stilte en eenzaamheid met onszelf en met God uit te houden,
de God die ook altijd de zwijgende en de verborgene blijft.
Het vraagt moed om het uit te houden met iemand die voortdurend zwijgt
en het vraagt moed om ook zelf te zwijgen.
Deze moed kunnen we eveneens in het dagelijks leven aan de dag leggen in de keuze die we geregeld kunnen maken
om in ons bezig zijn het onechte
en wat er eigenlijk niet toe doet los te laten.
Het is ingaan tegen wat men ‘FOMO’ heet,
Fear Of Missing Out, de angst om iets belangrijks te missen,
om iets belangrijks niet te horen, niet te zien, niet te leren kennen,….
FOMO eist zeer veel tijd op!
Daardoor wordt onze vrije tijdscultuur hoofdzakelijk beheerst.
Iedereen die het ernstig meent met een gebedsleven
weet dat je de noodzakelijke tijd dient te spenderen aan het gebed,
tijd waarin je dus geen andere ‘niet te missen’ dingen kunt doen.
Als een triviale cultuur gekenmerkt is
door het uitsluitend spenderen van tijd, geld, middelen en energie aan wat nuttig, onderhoudend, plezant en spannend is,
dan is het gebed een cultuurondermijnende bezigheid
want als we mediteren doen we iets wat niet nuttig en aangenaam is.
En allen die de nadruk willen leggen
op de positieve nevenwerkingen van meditatie
voor een gezond innerlijk en verhoging van concentratievermogen, wijzen alleen maar op het positieve van meditatieve technieken, maar hebben het niet over gebed!
Misschien zijn er beslist wel meditatieve technieken die je op het vlak van mentale en fysieke fitheid
meer en verder vooruithelpen dan ons biddend mediteren. Maar ons is het om de geboorte van de nieuwe mens te doen,
de mens die zich niet zozeer bekommert om zich goed te voelen, maar wel om goed te zijn door de werking van de Geest in ons.

https://www.youtube.com/watch?v=9T4SWpyE_Oc&list=RD9T4SWpyE_Oc&start_radio=1&ab_ channel=SiccasGuitars