Basil Pennington

Basil Pennington

Basil Pennington werd geboren in 1931 en stierf op 3 juni 2005 ten gevolge van zijn verwondingen opgelopen in een verkeersongeval. In 1951 trad hij in in de Trappistenabdij van Saint Joseph in Spencer (Massachusetts). Hij studeerde in Rome. Na zijn geloften (1956) en priesterwijding (1957) werd hij er professor theologie, kerkelijk recht en spiritualiteit. Hij was een vriend van Thomas Merton en was aanwezig op het Tweede Vaticaans Concilie. In India ontmoette hij mother Teresa en Bede Griffith. Hij werd in 2000 overste van de Assumption Abbey in Ava (Missouri) en in hetzelfde jaar abt van de Holy Spirit Abbey in Conyers (Georgia). Twee jaar later keerde hij terug naar Saint-Joseph. Hij ijverde enorm voor de opleving van het contemplatief gebed en reisde de VS en de wereld door voor lezingen en workshops. Met Thomas Keating is hij mede-oprichter van de Centering Prayer Mouvement. Zijn literair oeuvre omvat 57 boeken en een duizendtal artikels.

28 juni 2016

In de gekende geschiedenis van de mensheid
heeft een volk of een natie wapens gestockeerd
om ze uiteindelijk niet te gebruiken.
Maar als we de wapens gebruiken die we nu gestockeerd hebben,
zal dit het einde betekenen van de naties en volkeren,
zo niet het einde van de mensheid.
Nog nooit heeft de mensenfamilie dus zo’n nood gehad
aan een transformatie van zijn bewustzijn.
Zij die zich toewijden aan de contemplatieve meditatie
verrichten dus een zeer fundamentele en liefdevolle dienst.
Het is een zeer reëel antwoord op de oproep lief te hebben en te handelen. (…)
Ongelukkigerwijze, als we onszelf zien zoals we echt zijn,
is niet alles wat we zien mooi en aantrekkelijk.
Dat verklaart ten dele waarom we stilte ontvluchten.
We willen niet geconfronteerd worden met onze hypocrisie, onze onechtheid.
We zien hoe vals en breekbaar ons onechte ik, dat we vertonen, is.
Maar we moeten door die pijnlijke ervaring gaan
om echt ons echte ik te ontmoeten.
Dat is een aangrijpende tocht, een dood van het zelf – het onechte zelf -,
maar er is niemand die wil sterven.
Maar dat is de enige weg naar leven, vrijheid, vrede, echte liefde.
En deze weg begint met stilte.
Want we kunnen onszelf niet in liefde geven
als we onszelf niet kennen en bezitten.
Daarin openbaart zich de grote waarde van stilte.
Het is het pad naar alles wat we diep verlangen. (…)
En daarbij moeten we niet de Schriften LEZEN,
maar we moeten ernaar luisteren,
want onze geliefde is erin aanwezig
en spreekt door hen tot ons
(zoiets als een liefdesbrief van ver naar ons gestuurd).