foto's chimay

test

Quote

 

‘Het politiek correct denken aanvaardt geen God.’
Lieve Wouters KenL 47

 

 

 

Getuigenis Stiltedagen aan zee

Getuigenissen april 2022, een 23 jarige deelneemster getuigt, deelt haar ervaring...

Mijn mama en ik hadden in oktober 2021 al eens deelgenomen aan stiltedagen, die toen doorgingen in de abdij van Chimay. Hoewel we dus al een stilte-ervaring hadden opgedaan, overtroffen deze stiltedagen aan zee weer al onze verwachtingen. Sinds onze eerste stilte-ervaring in Chimay hebben wij gemerkt dat stilte een prominentere rol moet krijgen in ons leven omdat mediteren en tot de kern komen ons heel erg veel deugd kan doen.

De stiltedagen aan zee hadden een heel mooie programma. Er werden lezingen gegeven door priester Dirk, die gingen over het belang van de stilte, van het stil te maken, over wat er gebeurt in ieder van ons als we de radicale navolging van Christus naleven, wat er met ons gebeurt als we echt verstillen, als we die stilte heel ernstig nemen. Die lezingen waren echt heel interessant, en ze hebben ervoor gezorgd dat mijn ogen, op een heel positieve manier, wijd opengegaan zijn.

We werden ontvangen in een superhartelijke gemeenschap van de Clarissen in het Monasterium Zonnelied in Oostende. De zusters hadden allemaal een heel lieve lach op hun gezicht en dat maakte dat we ons zeer welkom voelden in hun gemeenschap.
We hebben verschillende keren per dag deelgenomen aan de getijdengebeden van de zusters. Verder hebben we een stiltewandeling aan zee gemaakt, die ons ook naar enkele mooie kerkjes in Oostende voerde, waar het heerlijk vertoeven in stilte was.

In groep mediteren had ook een grote meerwaarde omdat we ons dan nog meer verbonden weten met mensen die dieper tot hun eigen kern willen komen. We moeten het stil maken in ons hart en op ons af laten komen wat er dan gebeurt. Zonder na te denken “doe ik het goed?”. Het perfectionisme in ons overbodig laten verklaren, piekergedachten die in ons hoofd opkomen moeten we accepteren, er niet tegen vechten, maar er ook niet verder op ingaan. Dit inzicht was voor mij persoonlijk heel nuttig omdat ik best wel veel piekergedachten had. Door ons volledig op ons gebedswoord te focussen, maakte het dit ook gemakkelijker.
De stiltedagen hebben mij een diepe rust geboden.

Getuigenissen van deelnemers in februari 2020
 
Hartelijk dank Hubert voor de diep verrijkende ervaring in deze voorbije twee à driedaagse
* ik geef haar alle kans om verder door te werken
Ook ontroerde dank aan priester Dirk en zuster Trees.
Het moge u en uw vrouw goed gaan,
vrede en alle goeds
Sylvia

Getuigenissen van  deelnemers  in februari 2019

In de eerste week van februari vonden in Monasterium Zonnelied voor de 34ste keer stilte dagen aan zee plaats. Er waren meer dan 20 kandidaten voor de 10 beschikbare plaatsen. Van bij het eerste contact met de deelnemers, ervaarden we een groot verlangen naar verstilling en geestelijke christelijke verdieping in een contemplatief monastiek kader. Deze dagen zijn telkens opgebouwd rond enkele voedende conferenties, een initiatie in en beoefening van de praktijk van de christelijke meditatie, het meebidden/meezingen van de getijdengebeden met de zusters, maaltijden in stilte, een stille zee wandeling of een werkje voor de zusters in het Monasterium. Het feit dat ze gedragen worden door de persoonlijke stilte brengt de deelnemers in een diepe en krachtige geestelijke ervaring. Dit wordt ons telkens gezegd bij het afsluiten evaluatiegesprek.


Het thema van de conferenties is in 2019: WONEN IN HET HUIS VAN DE STILTE “Heer, wie mag toeven binnen uw tent?” Ps 15,1
“Een wijkplaats zoeken en vinden leidt ons van het probleem van de drukte naar een ware spiritualiteit die vrede brengt.” (Christopher JAMISON)

Enkele korte indrukken die we achteraf van deelnemers ontvingen spreken voor zichzelf:- Na de stille dagen met het uitdeinen van verstilling de voorbije dagen, wil ik nog even een warme harte dank zeggen voor de vormende, steunende conferenties die wij hebben geabsorbeerd. Ook de nieuwe creatieve invulling die wij hebben mogen ervaren met de hoop dat de kruisjes gelukt zijn door Inge en mezelf, dank u Zr Caroline.
Ga terug proberen een reflectie te maken van het thema “Wonen in het huis van de stilte” om te delen met de mensen in onze gebedsgroep en andere om mij heen. Zo werden wij uitgestuurd om terug wat” gist te worden in het deeg” na de verstillende dagen van Geest en Hart
Verbonden in de eenheid met God met lieve groeten.”
Erika

“Deugddoend, terug naar de bron, met een groep fijne mensen!
Een heel dikke  Dank U  voor  uw  inzet en bezieling, ook aan priester Dirk!”
Jacqueline

“Dank je wel, Hubert! En nog eens: heel veel dank en waardering voor jouw persoonlijk getuigenis en wijze waarop je deze stille dagen hebt begeleid samen met  pr. Dirk en zr.  Trees.
Ze hebben mij veel antwoorden gegeven op mijn vragen en ik voel het aan als een nieuw begin.”
P. Leo

“Nogmaals dank voor de mooie intense beleving die we van jullie aangeboden kregen, het smaakt naar meer.”
Johan 

 “Het is onze overtuiging dat de belangrijkste boodschap van het Nieuwe Testament is, dat er in werkelijkheid slechts één gebed is en dat dit gebed het gebed van Christus is. Het is een gebed dat voortdurend leeft in ons hart, dag en nacht. Ik kan het alleen maar beschrijven als de stroom van Liefde die onophoudelijk tussen Jezus en Zijn Vader gaande is. Deze stroom van Liefde is de Heilige Geest”.
JM
Getuigenissen van  deelneemsters in februari 2018

De ervaring die een mens vredevol, vreugdevol en gelukkig maakt.
Op de stiltedagen was het even schrikken dat Hubert er niet was, maar Lut heeft de vervanging heel goed gedaan. Zr. Trees heeft haar daar ook in bijgestaan.  We zijn dankbaar voor het vlotte verloop en de fijne dagen.
Pr. Dirk gaf 3 duidelijke conferenties.  Voor mij waren die heel verstaanbaar en bruikbaar voor het hele leven.
Ik leerde niet alleen méér van meditatie maar kreeg ook heel wat voorbeelden en lessen voor het dagelijkse leven en de omgang met mensen, situaties... en met mezelf...
Tijdens de stiltewandeling aan zee konden we van de zon genieten, de wind gaf ons een duwtje in de rug en de ruisende zee maakte een heersende, krachtige indruk. De koffie achteraf deed deugd.
De gebedsmomenten, de maaltijden in stilte, de persoonlijke stille tijd, de duidelijke tijdsindeling maakten het tot intense dagen waar we ons konden opladen om weer verder te gaan.
Ik ben blij dat ik deze dagen nog eens kon meemaken en probeer nu aan het werkritme op de boerderij en in het gezin te wennen.
Dorine

Slechts één spijt!
Eerlijk gezegd wist ik niet wat te verwachten van die stilte dagen. Het was voor mij de eerste keer.
Maar ik wil je zeggen dat het fantastisch meegevallen is: de zo vriendelijke zustergemeenschap, de organisatie (dank aan Lut die je vervangen heeft), de conferenties van p. Dirk en de voor mij grote ontdekking van de meditatie, gesteund door een fijne groep , alles viel mee. Alleen de wandeling kon ik spijtig genoeg niet meemaken omwille van een voetprobleem. 
Slechts één spijt: dat ik er niet vroeger mee begonnen ben. Maar beter laat dan nooit en ik kom zeker terug.
Michèle

Deugddoend en verrijkend!
De voorbije “Stilte dagen “ aan zee, waren deugddoend en verrijkend .
Mediteren op vaste tijdstippen, is zeker een werkpunt om in te lassen.
Met dank  aan pr. Dirk die op zijn eigen typische wijze , de conferenties gaf.
Ook aan de zusters van het Monasterium Zonnelied ,waar we een zeer warm en liefdevol onthaal en verblijf  hadden. Genegen.
Vera

Het was thuiskomen!
Mijn eerste deelname aan de SDAZ is me super goed bevallen. Voor mij was het een woestijn-ervaring in een oase van stilte en rust! Een fijne groep gelijkgestemde zielen nam deel.
Ik genoot van het prachtige, moderne monasterium bewoond door vrome en lieve zusters. Zuster Trees en Lut leidden het programma vlot in goede banen. Priester Dirk had weer de gave van het woord om CHRISTELIJKE MEDITATIE te duiden. Hij gaf ook een spirituele kijk op onze emoties.
Begeleid door Bart en Lut beleefden we een stiltewandeling op het strand om U tegen te zeggen!
Zuster zon was van de partij! De felle wind en de opspattende golven van de zee namen ons mee naar ons diepste innerlijke! De kerkjes St.-Rafael en het Duinenkerkje bewonderde ik in hun eenvoud. Ik zal die zeker nog bezoeken!
Het smaakt naar nog!
Het was THUISKOMEN. Er werd heel goed voor ons gezorgd! Warm, liefdevol en met respect!
Kortom, ik reed opgeladen terug naar huis! Ik ben er nu nog meer van overtuigd dat ik best elke dag 2 keer mediteer!!!
Warme groet,
Fransien

Terug naar de BRON!
Het waren deugddoende stilte dagen. Terug naar de bron, meer bewust worden, het Jezus gebed waarop we steeds kunnen terugvallen. De conferenties gebracht door priester Dirk met een beetje humor en doordenkertjes.
Nicole

Een getuigenis van een deelneemster in februari 2017
“De stille dagen aan zee waren vlug voorbij maar niet te missen. Het is goed om af en toe thuis te komen in stilte bij jezelf en bij de Heer. Hij blijft altijd aanwezig, hij zit zowat in je ge-bakken. Ook al maak je soms een omweg, je komt terug naar je roots, naar het geloof waarin je opgroeide.
De lezingen die via Pr Dirk van Laurence Freeman tot ons kwamen waren een bevestiging van wat je als mens tracht te doen: ‘echt’ leven, gericht naar de ander, gericht naar God, naar Christus en zo beter zijn boodschap te leren begrijpen. Mindfulness helpt om aandachtiger te leven. Meditatie helpt je een stap verder. Met vallen en opstaan verder gaan. Maar ik ben er zeker ook van overtuigd dat ‘her programmatie’ van ‘gelovig kerk zijn’ zeker nodig is en niet alleen voor de leek. Ik zing graag en vond het ook fijn om met de zusters de gebeds-tijden mee te leven alhoewel de psalmteksten inderdaad ook eerder raadsels voor me zijn.
DANK aan Pr Dirk, de kloostergemeenschap maar zeker ook aan jou Hubert (die de zinvolle woorden met humor weet te combineren)!” Lucky uit Oostende 

Stilte dagen aan zee in Monasterium Zonnelied maart  2017

Wat betekenen die stille dagen voor ons? Eén woord : DANKBAARHEID
Dat we dat samen als koppel mogen en kunnen beleven.....samen die spirituele weg gaan.Ik was al een tijdje op weg met meditatie maar kon Odette niet opdringen om dat ook te doen. Orval is een begin geweest van onze weg samen en deze dagen in Oostende zijn echte vreugdedagen geworden. Het onderricht is zo ver-rijkend en zo ver-reikend dat wij alleen maar dankbaar kunnen zijn voor zo’n cadeau.Wij zijn al wat ouder en we zeggen tegen elkaar : wij gaan onze “laatste reis “ in om uiteindelijk thuis te komen bij Hem.... dat geloven wij althans !En zo’n dagen geven ons energie en moed. Met een beeld van priester Dirk : we proberen een beetje “onze schuld” af te lossen bij Hem, we proberen met heel veel liefde met mensen op weg te gaan, maar wij zijn niet “volmaakt’ en dat zal onze hemelse Vader niet kwalijk nemen .” Veel dank aan pr Dirk, zr Trees en Hubert

 

André en Odette
Diksmuide

 

“Ik wil je een verslagje over de stiltedagen bezorgen. Ik ben dankbaar dat ik de ervaring van Liselotte over de stiltedagen te horen kreeg.  Ook dankbaar dat er nog een plaatsje voor mij was en natuurlijk dat mijn man daar ook mee instemde.Het was voor mij eens de batterijen bijladen, wat tijd voor mezelf, een ervaring van rust en liefde en veel antwoorden op vragen die ik wel had, maar nooit stelde. Er kwamen dus méér antwoorden dan ik wist dat ik vragen had... . Als je eens de stilte ingaat besef je achteraf des te méér hoe luid en opjagend we dagelijks leven. Het breng een bewustwording mee, een besef van waar we deugd van hebben : eenvoudige stilte. Dankjewel om voor ons een voorbeeld te zijn, ons te begeleiden en te ondersteunen.  Als je dat wenst mag je deze zomer gerust eens naar de koeien en kalfjes komen kijken hoor !

Vriendelijke groeten

Dorine, Zevekote

 

 

Stilte dagen aan zee in Monasterium Zonnelied februari 2017

“Wat een luxe; zo veel zaadjes in 48 uur; de gastvrijheid en openheid van zuster Trees en haar medezusters – hoe verrijkend is het om van zo nabij kennis te kunnen maken met het monastieke leven; de indrukwekkende conferenties van priester Dirk voor ons kleine groepje van 9 mensen – hoe jammer is het dat niet véél meer mensen deze pareltjes van wijsheid kunnen beluisteren; de niet aflatende inzet van Hubert – hoe zou ik ander in Zonnelied geraakt zijn; de  samenhorigheid met de medegasten – hoe anders zou het zijn als je deze SDaZ niet in groep zou kunnen beleven; de geborgenheid in de kleine gastenkamer; de eenvoudige maaltijden samen in stilte; de duinen en de zee en Oostende kerken en terug gevonden Mariabeeld; de lectuur van het boekje van Bénédicte Lemmelijn – hoe dankbaar ben ik deze dame om op mijn lectuur pad gekomen te zijn. 

Zaadjes kiemen.  Zo mooi is dat ik me (duidelijker) gedragen voel, meer energie heb, me vreugdevoller voel en zin heb om ‘er’ iets aan te doen.  Bij de vleespotten van Egypte blijven zitten is inderdaad geen optie.   

De Stilte dagen aan ZeeD doen hun werk, zo veel is zeker.” 

Lieve  
Uit De Bijbel weten we dat Christus zich af en toe van de massa afzonderde, zich terugtrok  op een berg of in de woestijn. Dit was niet om mee te lopen in één of andere hype van die tijd, maar wel het thuiskomen bij en intens beleven, vanop die plaatsen,  van Zijn relatie met de Vader. Vandaar  kwam hij gesterkt met het goede hart en de wijze geest terug onder de mensen. Bidden en het goede doen.                 

Eeuwen later deden woestijnvaders en moeders het Hem na. Vanuit een wereld getroffen door corruptie, decadentie, onrechtvaardigheid en politieke crisis trokken mannen en vrouwen zich terug in de woestijn om een intieme relatie met Christus te beleven, geestelijk gevoed door het nagelaten woord. De ervaring van deze mensen is neergeschreven door Cassianus, een monnik die lange tijd in de woestijn verbleef met en tussen deze mensen. Later keerde hij naar Europa terug, hij stichtte een monastieke gemeenschap in Marseille. In zijn geschriften ontdekte John Main dat er in die tijd reeds gemediteerd werd in de christelijke traditie met een gebedswoord of mantra.

Ook in onze tijd trekken mannen en vrouwen zich af en toe terug in stilte en dit om vele redenen. Enkele dagen in stilte en rust genieten van een monastieke dagindeling, de gebeden en gezangen met de monniken en de er van uitgaande rust en innerlijke verstilling horen we dikwijls als motief. De abdijen zijn echt geliefd en mensen van alle slag worden er door aangetrokken.

In Oostende kennen we ook zo’n huis, een oase van stilte, gebed en het goede doen. Het Monasterium Zonnelied, met haar hartelijke en gastvrije zusters Clarissen, is ondertussen over het Vlaamse land  en in Nederland gekend om ‘de stilte dagen aan zee’ die daar al tien jaar doorgaan. Driemaal per jaar, telkens met een groepje van 9 deelnemers.

Op 6 – 7 – 8 februari  startte de editie 2017. Er is iedere dag een conferentie. Dit jaar is het thema: Geloof en Meditatie, wat betekent het vandaag om christen te zijn. Priester Dirk put daartoe uit een boek van Laurence Freeman: Ontwaken en zien, aangevuld met eigen inzichten. Er wordt initiatie gegeven in christelijke meditatie, de eucharistieviering en de getijdengebeden met de zusters worden samen gevolgd, er is persoonlijke vrije tijd en in de namiddag wordt er gedurende ongeveer 1.30 uur langs de zee en door de duinen in stilte gewandeld.

Je kunt je maar echt een idee vormen over de ervaring van zo’n dagen door te lezen wat deelnemers over hun ervaring achteraf schreven. Hierna twee getuigenissen:

“Ik ben dankbaar dat ik deze mooie dagen heb mogen beleven. Het is toch bijzonder dat een groep mensen die elkaar niet kent samen intense dingen kunnen ervaren op zo een rustige vriendelijke eenvoudige wijze. Wij hebben geen spectaculaire dingen gedaan en toch ging er een grote kracht uit van vooral de stilte, het bidden het wandelen, de conferenties. We begrepen elkaar zonder woorden.

De relatie met God wordt sterker door de verbondenheid met elkaar tijdens zo een samen zijn vind ik, ook al gaan we achteraf elk onze weg, de herinnering aan die ervaring blijft en wat we van elkaar geleerd hebben.

Bedankt dat gij ons op zo een vriendelijke wijze samen kunt brengen om een weg te tonen waar langs we een beetje dichter bij God kunnen komen.” Groetjes, Tanja

“Ik ben iemand van weinig woorden, je kent mij ondertussen al wel, maar dit wil ik je wel meedelen. Ik ben naar Oostende gekomen met een hoofd vol zorgen en verdriet om mijn ouders. Maar vanaf het moment dat ik daar was viel dat allemaal van mij af. Alleen op mijn kamer ervaarde ik een gevoel van gedragen zijn en bemind worden en er kwam rust in mij.

Ik ben naar huis vertrokken met een helder hoofd en veel energie...”

Bedankt voor alles, Myriam

“De stille dagen aan zee waren vlug voorbij maar niet te missen. Het is goed om af en toe thuis te komen in stilte bij jezelf en bij de Heer. Hij blijft altijd aanwezig, hij zit zowat in je gebakken. Ook al maak je soms een omweg, je komt terug naar je roots, naar het geloof waarin je opgroeide.
De lezingen die via Pr Dirk van Laurence  Freeman tot ons kwamen waren een bevestiging van wat je als mens tracht te doen: ‘echt’ leven, gericht naar de ander, gericht naar God, naar Christus en zo beter zijn boodschap te leren begrijpen.
Mindfulness helpt om aandachtiger te leven. Meditatie helpt je een stap verder. Met vallen en opstaan verder gaan. Maar ik ben er zeker ook van overtuigd dat ‘her programmatie’ van ‘gelovig kerk zijn’ zeker nodig is en niet alleen voor de leek. Ik zing graag en vond het ook fijn om met de zusters de gebedstijden mee te leven alhoewel de psalmteksten inderdaad ook eerder raadsels voor me zijn.
DANK aan Pr Dirk, de kloostergemeenschap maar zeker ook aan jou Hubert (die de zinvolle woorden met humor weet te combineren)!”
Lucky uit Oostende

Zo ervaren we hoe een zustergemeenschap, ook in deze tijd meer dan ooit nuttig en nodig, in samenwerking met mensen die de contemplatieve dimensie van de christelijke traditie aan het (her)ontdekken zijn een oase, een thuis kunnen zijn voor velen in een tijd van verwarring, vervreemding … ja een onzekere tijd van emotionele nood en spiritueel analfabetisme. De ervaring van stilte dagen lucht op, vormt de geest, oefent in gebed en laat de helende werking van geloof en stilte ontdekken. Wat die ‘vorming’ betreft zou Laurence Freeman het als volgt uitdrukken: “er is nood aan het loslaten van achterhaalde geloofsinzichten die mensen op dwaalwegen brengen of houden, om tot uitgezuiverde inzichten te komen, tot de kern van ware geloof en vrij leven.”

Voel je je geraakt door vermelde twee getuigenissen en/of door het programma van deze dagen, is een dieper verlangen bij jouw opgewekt … aarzel niet … zo’n dagen kunnen ook voor jouw een spirituele revelatie zijn die gelukkig maakt.

Alle info op www.opencontemplatiefhuis.be of 059 70 37 97. De dagen in maart zijn volzet, met wachtlijst. Er zijn nog enkele plaatsen in november.

Hubert

Vierdaagse stilte dagen aan zee in Monasterium Zonnelied februari 2016

 

 

 

 

Enkele getuigenissen van deelnemers. Volgende dagen november 2016.

“ Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die voor deze Stilte dagen zijn steentje heeft bijgedragen ook zij achter de schermen... en aan de deelneemsters
Het waren zeer verrijkende dagen met een gezellige ongedwongen sfeer.
Ook een woord van dank aan priester Dirk, zuster Trees en Hubert om ons met raad en daad bij te staan. En een antwoord te geven op vragen zowel indirect als persoonlijk. “

De groetjes van  Martine uit Dilbeek

Lees meer...

De vreugde van het evangelie

 paus FRANCISCUS

 

‘Ik wens je een glimlach!’

Bij angst en onzekerheid hebben we elkaar nodig. Zoveel verontruste en gebroken harten snakken naar troost. Mij doet het denken aan wat Jezus zei over de Heilige Geest. Hij gebruikte niet toevallig het woord ‘Trooster’. Velen van jullie hebben zijn troost ervaren, de innerlijke vrede die ons duidelijk maakt dat we geliefd zijn, de zachte kracht waardoor we steeds moed kunnen putten, zelfs in tijden waarin we met veel moeilijkheden geconfronteerd worden. De Geest overtuigt ons ervan dat we niet alleen zijn, dat God ons steunt. Beste vrienden, wat we ontvangen hebben, moeten we als een geschenk aan anderen geven: we zijn geroepen om de troostende Geest en de nabijheid van God met anderen te delen.
Uit: ‘Ik wens je een glimlach’ van Paus Franciscus