Homilie voor de 13' zondag door het jaar C
De geroepene verlaat alles wat hij heeft,
niet om daarmee iets bijzonder waardevols te doen,
maar eenvoudig ter wille van de oproep,
omdat hij anders niet achter Jezus aan kan gaan.
De oproep tot het volgen van Jezus is
gebondenheid aan de persoon van Jezus Christus alleen.
Hij is genadige oproep, genadig aanbod.
Christus roept, de leerling volgt.
Dat is genade en gebod in één.
Zusters en broeders,
Deze woorden van Dietrich Bonhoeffer uit zijn boek Navolging kunnen ons helpen om de Blijde Boodschap van deze zondag met open hart te beluisteren en binnen te laten als een woord ten leven. Niet een hard woord, maar een woord dat ons vrij maakt en leven doet – zoals Paulus het ons aanzegt in de tweede lezing: voor de vrijheid heeft Christus ons vrijgemaakt. Want – eerlijk gezegd – bij het eerste aanhoren van wat Jezus ons vandaag zegt, voelen we weerstand: De Mensenzoon heeft niets waar Hij zijn hoofd op kan laten rusten… laat de doden hun doden begraven… wie de hand aan de ploeg slaat, maar omziet naar wat achter hem ligt, is ongeschikt voor het Rijk Gods. Moeitevolle woorden – niet te doen. Trouwens de aanvang van het verhaal laat al iets horen van wat Jezus teweeg kan brengen: de Samaritanen willen Hem niet ontvangen.
Homilie voor Pasen
Sion denkt: ‘De Heer heeft mij verlaten, mijn God heeft mij vergeten.’
Kan een vrouw haar zuigeling vergeten?
Heeft een moeder niet meer te doen met het kind van haar schoot?
En al zou een moeder haar kind vergeten, neen, Ik vergeet u nooit!
(Jes 49,14-15)
Broeders en zusters,
Woorden van de profeet Jesaja, die we hoorden tijdens de veertigdagentijd – en nu klinken ze op deze Paasmorgen. Ze kwamen terug in mij op toen ik aan het lezen was in een boek van Lytta Basset over het verlies van haar zoon. Een boek met als titel: Ce lien qui ne meurt jamais. Deze band die nooit sterft. En wordt dit niet bewaarheid op Pasen: ce lien qui ne meurt jamais.
Homilie Aswoensdag 2016
Homilie Aswoensdag 2016
Uw Vader die in het verborgene ziet.
Misericordes sicut Pater.
Barmhartig zoals de Vader.
Zusters en broeders,
In de evangelielezing die we op Aswoensdag krijgen aangereikt, vernoemt Jezus tot zesmaal toe de Vader en wel naar ons toe – uw Vader. De veertigdagentijd die we nu ingaan, heeft met de Vader van doen, onze Vader. Een Vader van wie de eerste lezing zegt dat Hij genadig is en barmhartig, lankmoedig en vol liefde en dat Hij spijt heeft over het onheil. Wij hebben een God, die Vader is, een barmhartige Vader, en dit is bepalend voor wie wij zijn. Een Vader die op een heel eigen wijze op ons betrokken is: een Vader die in het verborgene is en in het verborgene ziet. Geen opdringerige aanwezigheid die ons verplettert, maar verborgen als het geluid van de stilte.
Homilie Witte Donderdag
INLEIDING
In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. AMEN.
De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en
de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen. EN MET UW GEEST.
Broeders en zusters,
Wij staan nu aan het begin van het uur van de Heer – het begin van drie dagen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In het teken van het gebroken brood en de gedeelde beker wijn vat Jezus heel zijn leven samen: Hij is er voor ons mensen. Hij toont ons zijn liefde tot het uiterste toe. Laat ons met Hem de komende uren ingaan. Hij is er voor ons. Zo mogen we deelhebben aan zijn levensgave: ons de voeten laten wassen, eten van het brood, drinken uit de beker.
Wij willen oprecht deelnemen daarom belijden wij onze zonden,
bekeren we ons tot God om deze heilige Eucharistie goed te kunnen vieren:
Homilie HH. Stichters
26 januari 2016
Broeders en zusters,
Tijdens zijn toespraak op het laatste Generaal Kapittel zei Vader Generaal iets dat bij mij is blijven hangen. Ik citeer: Enige tijd geleden bezocht ik een kleine communiteit van monniken (minder dan 12) die, naar ik hoorde zeggen, geen blinkende ster zijn aan het cisterciënzerfirmament. Tijdens mijn bezoek had ik een gesprek met de overste, die me zei : ‘Er zijn drie dingen waar ik op aandring: het gebed (officie, lectio en persoonlijk gebed), de arbeid, en de manier waarop we met elkaar omgaan’. En inderdaad, ik heb die drie zaken in zijn werk gezien: deelname aan het gebed (officie, persoonlijk en gemeenschappelijk gebed) ’s morgens en ’s avonds; gemeenschappelijke arbeid (wat zij gelukkig nog hebben), en de wijze waarop de broeders met elkaar en met mij omgingen: vriendschappelijk, respectvol, ontspannen en ‘echt’.