Homilie voor de 7de paaszondag A 7 mei 2023
Homilie voor de 7de paaszondag A 7 mei 2023
“Wie Mij ziet, ziet de Vader” (The Passion of the Christ)
Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Het is zeker dat deze woorden niet alleen tot Filippus gericht zijn, maar ook tot ons. Dan is het meteen duidelijk dat ‘zien’ hier niet onmiddellijk een lichamelijk zien is. De Jezus die wij ‘zien’ is de Verrezene. Die zien we met de ogen van het geloof.
Wat is dat ‘zien met de ogen van het geloof’?
Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Jezus leert ons op een heel andere wijze kijken naar God,
denken over God en geeft ons dan ook een heel andere kijk op geloven.
Hij geeft ons met andere woorden een ander Godsbeeld en ‘ander geloven’. Dat anders zijn is radicaal anders, zet de zaken op hun kop.
De leden van de kerkgemeenschap van Johannes konden dat andere inzien.
Het was anders i.v.m. het Godsbeeld van Grieken en Romeinen,
en zelfs ook wat anders i.v.m. het Godsbeeld van veel vrome Joden.
Maar de God van het evangelie werd al snel opnieuw ingepakt
in oudere en vertrouwde Godsbeelden en zoals in deze tijd nog altijd gebeurt in heel wat menselijke overwegingen, verstandelijke en emotionele.
Dat geldt ook voor onze kijk op Jezus.
Daarom schrijft paus Franciscus in De Vreugde van het Evangelie: “Jezus Christus kan ook komaf maken met de vervelende ideeën waarin we Hem willen opsluiten.”
Homilie tweede paaszondag A Beloken Pasen
Caravaggio, De belijdenis van Thomas
De evangelielezing van Beloken Pasen is het slot van het Johannesevangelie. Johannes verwijst op het einde ervan naar het doel van zijn evangelie,
dat eigenlijk ook de zending van de Kerk weergeeft
en eveneens het doel van Jezus’ komst in de wereld is: leven. In Jezus’ komst openbaart God zijn liefde.
Liefde is het verlangen naar het leven en het geluk van de geliefde en liefde is ook dat verlangen omzetten in concrete daden
van zorg en verantwoordelijkheid voor dat leven en geluk. God zorgt voor ons leven en geluk,
maar zonder ons onze vrijheid en verantwoordelijkheid te ontnemen.
Hij biedt ons een weg naar een leven van volkomen vrede en vreugde aan. Maar we moeten erin geloven, die weg aannemen.
Hij reikt ons in Christus een hand. We moeten die echter aannemen.
Jezus is de weg. Het is het geloof, het vertrouwen in Jezus dat leven geeft. Zo eindigt Johannes dan zijn evangelie:
opdat gij moogt geloven dat Jezus de Christus is,
de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt in zijn Naam.
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd A 26 maart 2023
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd A 26 maart 2023
Evangelie: : Johannes 11, 1-45
In die tijd was er iemand ziek, een zekere Lazarus uit Betanië, het dorp van Maria en haar zuster Marta. Maria was de vrouw, die de Heer met geurige olie had gezalfd en zijn voeten met haar haren had afgedroogd. De zieke Lazarus was haar broer. De zuster van Lazarus stuurde Jezus de boodschap: “Heer, die Gij liefhebt, is ziek.” Toen Jezus dit hoorde, zei Hij: “Deze ziekte voert niet tot de dood, maar is om Gods glorie, opdat de Zoon Gods er door
verheerlijkt moge worden.” Jezus hield veel van Marta, haar zuster en Lazarus. Toen Hij dan ook hoorde dat Lazarus ziek was, bleef Hij weliswaar nog twee dagen ter plaatse, maar daarna zei Hij tot zijn leerlingen: “Laat ons weer naar Judea gaan.” De leerlingen zeiden: “Rabbi , nog pas probeerden de Joden U te stenigen en gaat Gij er nu weer heen?” Jezus antwoordde: “Heeft de dag geen twaalf uren? Overdag kan iemand gaan zonder zich te stoten, omdat hij het licht van deze wereld ziet. Maar gaat iemand ‘s nachts, dan stoot hij zich, omdat het licht niet in hem is.” Zo sprak Hij. En Hij voegde er aan toe: “Onze vriend Lazarus is ingeslapen, maar Ik ga er heen om hem te wekken.” Zijn leerlingen merkten op: “Heer, als hij slaapt, zal hij beter worden.” Jezus had echter van zijn dood gesproken, terwijl zij meenden, dat Hij over de rust van de slaap sprak. Daarom zei Jezus hun toen ronduit: “Lazarus is gestorven, en omwille van u verheug Ik Mij, dat Ik er niet was, opdat gij moogt
geloven.
Homilie voor het hoogfeest van Pasen 2023
Homilie voor het hoogfeest van Pasen 2023
De verrijzenisiconografie – de voorstelling van de verrijzenis – van de oosterse kerken is heel anders dan deze, die we in veel van onze kerken kunnen aanschouwen.
Op veel schilderijen in onze kerken stapt of stijgt Christus uit zijn eigen graf, soms met een overwinningsvaandel in zijn handen.
Op oosterse iconen daalt de verrezen Christus af in ons graf, in het rijk van de doden, in onze hel,
in die plaats en ruimte waar voor ons geen licht en leven meer is, geen diepe innerlijke vrede en vreugde,
geen innige verbondenheid met God en met elkaar,
in het graf dat de mens voor zichzelf en medemensen delft, in de hel die mensen gecreëerd hebben,
door angst en zelfzucht en zelfgenoegzaamheid.
Homilie voor de eerste zondag van de veertigdagentijd A 26 februari 2023
Homilie voor de eerste zondag van de veertigdagentijd A 26 februari 2023
Twee plaatsen om op de proef gesteld te worden…
Het verhaal van Jezus’ beproeving in de woestijn is ons bekend. De oproep die voor ons in het verhaal schuilgaat eveneens:
dat we ons als volgelingen van Jezus niet laten leiden door de drang naar bezit, macht en eer,
door negatieve gevoelens als angst, jalousie, haat en wraak.
De keuze die we daarvoor maken veroorzaakt een innerlijke strijd. De verleider geeft immers niet zomaar op. Eigenlijk geeft hij nooit op. Matteüs presenteert die strijd als een woordenstrijd:
er is woord en wederwoord.
De woorden van de verleider vertroebelen ons denken.
Ze vullen het constant met onwaar en ondoelmatig denken:
ze leveren gedachten op die onze innerlijke vrede en ons geluk niet dienen en ook een compleet vertekend beeld geven
van de werkelijkheid, van onze medemensen en van onszelf.