Open Contemplatief Huis - Homilie Monnik en bisschop Lode Van Hecke

Open Contemplatief Huis

De stille revolutie

vlinderuitcocon

Waarom zou je mediteren? Waarom zou iemand mediteren?
Waarom zou je mediteren? Waarom zou iemand mediteren? De traditie die ons heeft samengebracht leert dat wat ieder van ons nodig heeft om ten volle te leven en onze geest helemaal te ontplooien, de zuiverheid van hart is: de helderheid van waarneming die ons in staat stelt om de werkelijkheid te zien zoals ze is, om onszelf te zien zoals we zijn en om de anderen te zien zoals ze zijn: verlost en bemind door God, en om God te zien zoals Hij is: absolute Liefde. Om zo te kunnen zien, hebben we de zuiverheid van hart nodig. Dat betekent dat we recht vooruit moeten kijken, zonder ons zicht te laten breken in het prisma van het ego.

Ter inspiratie

De weg der meditatie.

Werk en leven zijn niet te scheiden. Samen geven ze betekenis aan onze menselijke conditie. Wanneer werk zijn verankering verliest in de menselijke goedheid, veroorzaakt dat diepe droefheid, omdat men dan zijn eigen essentiële goedheid over het hoofd dreigt te zien. Wanneer we ons bewust worden van deze ongelukkige toestand, start onze zoektocht naar wegen om de menselijke dimensie te herontdekken die een om zich heen grijpende technologie, hebzucht en verstrooiing ons hebben afgenomen. Meditatie gaat de confrontatie aan met deze ervaring, keert ze om, geneest ze op zachte en vaak verrassende wijze.
Laurence Freeman osb
(GOED WERK Hoe meditatie je persoonlijk en professioneel leven verandert) uitgever Halewijn.

Quote

‘De woestijn is de school waar Jezus als mens in de wereld heeft leren bidden.’
Br. Guerric osc (kluizenaar in de Provence)

Een ervaring

Afbeelding1

"Vergevingsgezindheid: het einde van wraak."
Een getuigenis vanuit het Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit van 9 februari 2021:
“Een aantal lessen werden mij duidelijk:
1) Het moeilijke tot onmogelijke in een vergevingsproces is de juiste woorden vinden. Het onder woorden brengen van wat moet vergeven worden en van de vergeving zelf. Zeker van het kwaad, niet geschied uit onwetendheid, maar met opzet, met voorbedachtheid.
2) Vergeving door de benadeelde aan de pleger (wie vergeving geeft, wie vergeving krijgt) biedt aan beiden richting naar herstel, verdringt de spanningen van het verleden en opent perspectief voor de toekomst.
3) Vergeven gaat samen met zich bekeren. Door zich eerst zelf te wenden tot Gods Woord, waarin Hij zich openbaart krijgen wij de kracht en het recht te vergeven. Het versterkt ons geloofsfundament van de onvoorwaardelijkheid van liefde en barmhartigheid.
Vanuit mijn fascinatie voor de Goddelijke Schepping zie ik iets analoogs gebeuren in het heelal. De voortdurende evolutie creëert vernieuwende ruimte voor een entropische (uit)zuivering waarbij niets verloren gaat en alles een nieuwe plaats en functie krijgt, onophoudelijk en oneindig. Wanneer dit alles bezinkt word ik stil en luister naar de stilte.”
Guy VC

Nu Stille Abdijdagen niet kunnen doorgaan …
De vraag van pr. Dirk beantwoordend, wat ik het meeste mis. Eerst dacht ik aan jullie en de andere vertrouwde namen en gezichten.
Ik denk dat ik vooral de Stilte van de Abdij, de stille gangen en de diepte van de stilte in de abdijkerk mis, dat laatste schreef ik eigenlijk al in het begin stilte met een hoofdletter S.

franciscus

paus FRANCISCUS

Let us dream … de weg naar een betere toekomst.
In de beproevingen van het leven openbaar je je eigen hart, hoe stevig het is, hoe genadig, hoe groot of klein. Normale tijden zijn als formele sociale situaties: je hoeft jezelf nooit te openbaren. Je glimlacht, je zegt de juiste dingen, en je komt er ongeschonden door, zonder ooit te hoeven laten zien wie je echt bent. Maar als je in een crisis zit, is het het tegenovergestelde. Je moet kiezen. En bij het maken van je keuze, openbaar je je hart.

paus Franciscus

brief bisschop Lode Van Hecke

lodevanhecke2

‘Zou dat uur niet aangebroken zijn om eindelijk in de stilte van jouw hart de Vader te aanbidden in geest en waarheid? En dan, door trouw te blijven luisteren, de ervaring op te doen dat “de Vader mensen zoekt die Hem zo aanbidden”? ‘

Hoe kunnen we als christenen deze uitzonderlijke omstandigheden die we vandaag meemaken, beleven?
Beste mensen,
Amper drie weken na de mooie liturgie in de kathedraal waar we met veel luister en een paar duizend mensen gevierd hebben, staan we voor een heel nieuwe situatie waarin we niet meer kunnen samenkomen om te zingen en om te bidden. De omstandigheden verplichten er ons toe. Voor velen van ons een totale verrassing en vooral een onbekende ervaring. Ook al hoorden we over de dramatische situatie in andere landen, toch hadden we het gevoel dat dit voor anderen en voor elders was. Maar nee, virussen hebben geen nationaal gevoel en geen grens houdt ze tegen.
Onze wetenschappers, zorgverleners en politici doen wat ze kunnen om onze bevolking te helpen, te vrijwaren, te beschermen. En als christelijke gemeenschap zijn we solidair. We zijn gewoon medeburgers met alle anderen.
We maken het immers mee zoals iedereen. We ontsnappen er niet aan. Het is tevens een uitnodiging om onze verantwoordelijkheid op te nemen. Hoe kunnen we mensen rondom ons in bescherming nemen, hun ongemakken verlichten, een sprankeltje hoop brengen? Onbetaalbare vriendelijkheid. En, oh, zo belangrijk:
Wie zich bekommert om een vriend in nood toont zijn eerbied voor de Ontzagwekkende (cf. Job 6, 14).
We krijgen nieuwe kansen, want in geen enkele situatie is God afwezig. We moeten waarschijnlijk, meer dan ons lief is, thuisblijven. En wat doen we? Kerkbezoek wordt moeilijker, samen eucharistie vieren tijdelijk onmogelijk. Dan maar ophouden om christen te zijn? Of integendeel de kans waarnemen om wat stiller te worden en te luisteren naar wat God te zeggen heeft in deze beproeving? De vastenperiode is precies een tijd van beproeving.