Psalm 131
Psalm 131
ik zoek niet wat te groot is
voor mij en te hoog gegrepen.
Nee, ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind op de arm van zijn moeder,
als een kind is mij ziel in mij.
Israël, hoop op de HEER,
van nu tot in eeuwigheid.
Vertaling: NBV1
We leven in tijden waarin niets groot genoeg, rijk genoeg, ver genoeg, snel genoeg, waarin niets gewoon ooit genoeg is… The sky is the limit, of zelfs verder dan dat wordt het nu al de ruimte, die wellicht oneindig is… En ons leven lijkt dat oneindige, onvervulbare streven te moeten in- of opvullen, tot spijt van wie achterblijft of er gewoon moe van wordt. En we kennen het allemaal: zelfs voor de ‘goede zaak’ denken we onszelf en onze medemensen te moeten voorbijlopen. Begrijp me niet verkeerd. Er is niets mis met ambitie: het is vaak de drijfveer geweest van intrinsiek goede verwezenlijkingen en daarzonder valt de wereld wellicht stil. Of nog, wie talenten heeft, stelt die best ter beschikking. Dat is zelfs onze ‘plicht’, klinkt het dan. En het is allemaal waar. Maar er is een grens. Té is nooit goed, zei mijn oma al, behalve in ‘tevreden’. Er zit een grond van waarheid in. Het woord ‘tevreden’ vertelt het ons overigens zelf. Te-vrede-n zijn: ‘het zijn in de vrede’, zijn in een toestand van innerlijke vrede. En het is uitgerekend dat ene goede ‘te’ dat we voorbijlopen vandaag…
De Bijbelse mens is er zich, in een tijd dat er nog geen internet was met elke week nóg snellere wifi, ook al van bewust. Prediker waarschuwt dat het almaar vermeerderen van kennis, om nog méér te weten dan iedereen voor hem (let ook op het vergelijkende…), ook maar ‘najagen van wind’ is. En hij voegt eraan toe dat wie veel wijsheid heeft, soms ook veel verdriet heeft (Pr 1,16-18). Ook Sirach waarschuwt: “onderzoek geen dingen die te moeilijk voor je zijn, probeer niet te begrijpen wat je verstand te boven gaat” (Sir 3,21). Echter, tegelijk weet hij: “gelukkig is de mens die zich verdiept in wijsheid, die naar inzicht streeft, de wegen van de wijsheid overdenkt” (Sir 14,20).
Haarspeldbochten
Stappen met Stijn – Coaching en consulting voor leiders en ondernemers met een missie’
Stappen met Stijn.
‘Coaching en consulting voor leiders en ondernemers met een missie’
De bijbel zit vol wijsheden voor elke leider!
Een podcast interview met Bénédicte Lemmelijn in ‘Stappen met Stijn – Coaching en consulting voor leiders en ondernemers met een missie’: via de
via de website www.stappenmetstijn.be of via YouTube https://youtu.be/CEf6C7VL7ws
En je mag die links natuurlijk met iedereen delen en/of verspreiden.
Pure genade
Pure genade …
Er zijn van die momenten in het leven dat een mens perplex staat. Dat kan negatief zijn in schrijnende onmacht. Maar even sterk kan onze verstomming ook voortkomen uit iets positief: iets dat ons even ongevraagd overkomt en ons letterlijk te boven gaat. Voor beide ervaringen zijn er Bijbelse verzen die op onloochenbare wijze tonen hoe levensecht ze zijn.
Mij overkwam vorige week het laatste. Plots vond ik in mijn postbus een brief van de Paus! Het gebeurt niet elke dag: een benoeming in de Pauselijke Bijbelcommissie… Het is niet bepaald iets dat ik me voornam toen ik, als 17-jarige, aan theologie begon. Ik stond versteld. Ik las twee, drie keer en moest stilaan geloven wat ik las. En ik dacht meteen aan een aantal Bijbelse teksten: aan die van de jonge David die uitverkozen werd tussen zoveel grotere en belangrijkere mensen, maar evenzeer aan die van de profeten… Want vergis u niet: een Bijbelse uitverkiezing houdt vooral een opdracht in, en wel één die de mens in kwestie niet zelden te boven gaat.
Ezrabezinning
Mt 5,13-16
Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest, hoe kan het dan weer zout gemaakt worden? Het dient nergens meer voor, het wordt weggegooid en vertrapt. Jullie zijn het licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.
Jeremia 31.33-34
Jr 31,33-34
Dit is het verbond dat ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt JHWH: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal ik hun God zijn en zij mijn volk. Men zal elkaar niet meer hoeven te onderwijzen met de woorden: “Leer JHWH kennen”, want iedereen, van groot tot klein, kent mij dan al – spreekt JHWH. (Vertaling NBV)
Wie het boek van de profeet Jeremia een beetje kent, weet dat Jeremia niet de meest vrolijke van de oudtestamentische profeten is. Hij klaagt en zeurt. Hij voelt zich eenzaam en depressief (cf. Jr 20). Zijn roeping is een realiteit die hem aan de kant van de samenleving plaatst (cf. Jr 16). Heel zijn leven moet immers ‘tekenhandeling’ zijn: het leven dat hij leidt moet tonen hoe erg het gesteld is met Israël in zijn relatie tot Jahweh, en vooral hoe broodnodig de enige uitweg is: bekering. Jeremia’s boodschap bevat inderdaad een dringende en beklijvende oproep tot bekering, en die houdt ook een oordeel in over wat hij rondom zich ziet gebeuren. Een oordeel en een oproep die de mensen niet graag horen; ‘ontzetting-overal’, noemen ze hem spottend (Jr 20,10). In die tweespalt tussen God en Israël zit Jeremia geklemd. Zijn boodschap klinkt derhalve indringend in alle toonaarden van klaagzang en aanklacht. Intriest weent zijn zelfs gebed.
Leven ten Volle
