Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Homilies en Overwegingen Homilies broeder Geurric
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
    • Homilie van de maand
    • Homilies abt. Manu
    • Homilies broeder Geurric
    • Homilies priester Dirk
    • Overwegingen Bénédicte Lemmelijn.
    • Overwegingen Sim D'Hertefelt
    • Vastenmediteren met Laurence freeman
    • Homilie Monnik en bisschop Lode Van Hecke
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging donderdag 23 maart

Als je zon brengt in het leven van anderen, kun je de stralen niet weghouden van jezelf.

Column br. Guerric.

 Foto 2 klein br. Guerric met St Bernardus

 

 

André Louf was een voorbeeld als kluizenaar.

Zelden heb ik iemand ontmoet die zo beslagen was in de Traditie als dom André Louf. De Traditie, dat is niet: weten hoeveel kaarsen je op het altaar moet aansteken bij een hoogfeest, maar wel de Bijbel, de patristiek en de mystieke en monastieke auteurs uit Oost en West. Het eremitisme is in die Traditie een belangrijke stroming. Het hart van André Louf ging sneller kloppen als er sprake was van kluizenaars. De christelijke kluizenaar is geen wereldvreemde asociaal, maar een mens die zich oefent in beschikbaarheid: hij stelt zich in de eenzaamheid helemaal open voor Jezus Christus.

Als je niet eerst met concrete mensen lief en leed gedeeld hebt, moet je geen kluizenaar worden. Hierin is Louf mijn voorbeeld. Vele jaren heeft hij zijn kluizenaarsdroom moeten begraven om eerst monnik en later abt te zijn van een grote cisterciënzer gemeenschap. In het samenleven komt men immers zichzelf tegen en leert men (stilaan) zijn eigen demonen niet langer de namen van zijn medemensen te geven. Monnik word je niet op eigen houtje. Je vertrouwt je daarvoor toe aan een oudere wijze. Abt Louf was een geestdrager die als geen ander de kunst verstond de genade van het monnik zijn in anderen tot wasdom te brengen. Dat kan alleen in een sfeer van vertrouwen en liefde. Dom André beschikte over veel mensenkennis, humor en psychologisch inzicht, maar vooral over een liefdevol hart. De ander voelt zich begrepen en daardoor ook bemind. Hij gaat zich daardoor openstellen voor de Geest die ook zijn geestelijke vader bezielt. Stilte en eenzaamheid heb je nodig om de geboorte van de nieuwe mens kans op slagen te geven. De kakofonie van ruis en tegenstemmen die vanuit de maatschappij op je inbeukt, moet tot zwijgen gebracht worden. Het leven van een kluizenaar kan saai lijken, maar in feite maak je nogal wat mee: onverwachte weerstanden, heftige stormen, verliefdheden, onverwerkte trauma’s, subtiele verleidingen, hoogte- en dieptepunten. Het innerlijk van de mens is net zo rijk als een natuurlandschap waar bergen en weidse vlaktes, zeeën en bronnen, ravijnen en lieflijke dalen elkaar afwisselen. Waar chaos heerst, moet orde komen, verwaarloosde terreinen moeten opgeschoond of gesaneerd worden. Als kluizenaar maakte ik de omslag van hebben en doen naar zijn. Mijn antwoord op de veel gestelde vraag Wat doe je zoal? luidt dan ook: “Ik wijd me aan de nobele kunst van het nietsdoen.” Uiteindelijk is het Christus als weg, waarheid en leven die aan het licht moet komen. Een geboorte dus, waar barensweeën inherent aan zijn. Wie inkeert, gaat een weg van ont-eigen-ing. ‘Niet ik, maar het leven van Christus in mij’, schreef Paulus. Wat je dan precies doet, is minder belangrijk. Als kluizenaar zoek ik naar nieuwe woorden en wegen voor de contemplatieve monastieke ervaring. De worstelende kloosters houden te veel vast aan de vormen van gisteren, met gering succes voor de rekrutering. Vormen durven loslaten en een open en luisterende houding aannemen, is meer in eenklank met de grote Traditie van het monnikendom. Deze Traditie is geen verzameling voorgekauwde antwoorden, maar is zoeken zoals onze vaderen zochten. Het gaat erom de aanwezigheid van een Ander ruimte te geven in jou en daarin voor anker te gaan. En dat doe je alleen, daarover kun je met anderen geen afspraken maken.’

Broeder Guerric Aerden  
Trappist van Westmalle en leeft als kluizenaar in een verlaten abdij in Prébenoît, Frankrijk. Voor hem was André Louf een leermeester.

Lees meer...


 

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

 
Maak je ketenen los!
                                   
    Zit neer en maak door het zeggen van je mantra de ketenen los, de boeien die je kluisteren aan onwerkelijkheid, aan illusie en angst. Begrijp dat die boeien geen macht hebben over jou als je maar openstaat voor de ervaring in Jezus. Zijn ervaring is dat Hij de geliefde Zoon van God is. Wat hij voor ons tot stand heeft gebracht, is dat wij ook open kunnen zijn voor dezelfde ervaring: dat wij zonen en dochters zijn van een liefdevolle, meevoelende en begrijpende Vader. In die ervaring ontdekken we dat ons leven zin heeft als we helemaal open staan voor zijn liefde en voor de nabijheid van zijn mysterieuze zijn, een zijn dat helemaal openstaat voor ons hart, voor ons centrum. Want in ons centrum is Hij te vinden. Onze meditatie, het zeggen van de mantra van begin tot einde, elke morgen en elke avond, is eenvoudigweg onze pelgrimstocht naar het centrum, waar Hij is en waar wij in Hem zijn.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Nood aan een contemplatieve ingesteldheid


“We hebben nood aan een contemplatieve ingesteldheid die ons iedere dag opnieuw laat ontdekken dat we dragers zijn van een goed dat ons tot mens maakt, en ons in staat stelt een nieuwleven te leiden. Het is het mooiste dat we aan anderen
kunnen doorgeven.”
Paus Franciscus

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

‘Zonder afzondering is het vrijwel onmogelijk een spiritueel leven te leiden.’  
Henri Nouwen

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1 Vol dankbaarheid en zeer gesterkt kijk ik terug op de stilteretraite.
Wat geeft het me altijd weer veel.

Het was fijn om zondag al aan te komen, zodat ik me op maandag helemaal kon afstemmen op de rust en stilte. Het is altijd weer bijzonder om aan te komen rijden en van verre het enorme Maria beeld te zien, die je als het ware wenkt. Wanneer ik over de drempel kom, overvalt me steeds weer een soort gevoel van thuiskomen.

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Gekale in de media


Het gekakel in de media verhindert vaak de dialoog, omdat iedereen zich koppig en ongenuanceerd vastklampt aan zijn of haar eigen ideeën, belangen en keuzes, onder het mom dat de anderen zich vergissen. Het is gemakkelijker om de tegenstander snel in diskrediet te brengen en te beledigen dan om een open en respectvolle dialoog te voeren, die overeenstemming op een dieper niveau nastreeft.

 Paus Franciscus,

 

 

 

 

 

 

 










 






 

Lees meer...

Vierde zondag in Vdt A 2023

image002

Vierde zondag in Vdt A  1Sam 16.1-13 Ef 5,8-14   Jn 9,1-41
In dit lange evangelie van de blindgeborene zien we een dubbele beweging, waar ieder personage van het verhaal op een of andere manier bij betrokken is. Enerzijds is er duidelijk een beweging van duisternis naar licht. De blindgeborene zelf is hier het beste voorbeeld van. Hij komt niet alleen tot lichamelijke genezing van zijn blindheid, maar tevens tot inzicht in wie Jezus in werkelijkheid is, het Licht van de wereld. Aan het eind spreekt hij zijn geloofsbelijdenis uit en knielt voor Jezus. Anderzijds toont het verhaal ook een omgekeerde beweging, van licht naar duisternis. Sommige farizeeën worden, met een beroep op hun interpretatie van de Wet, steeds meer bevangen door geestelijke blindheid. Ze willen en kunnen vooral niet zien of inzien dat Jezus een teken verricht zou hebben. Want dat heeft consequenties voor hun geloof in Hem als de Messias. “Zij die zien worden blind”, zegt Jezus aan het eind van de tekst, juist omdat ze hun geestelijke blindheid niet kunnen toegeven. Laat ons hopen dat wij ons in de eerste beweging situeren, die van duisternis naar licht. Christenen dienen zich immers te gedragen als kinderen van het licht, zegt Paulus in de tweede lezing, omdat zij in Christus licht zijn geworden. Wij mogen ons dus de vraag stellen of wij op een weg zitten naar meer helderheid, openheid en transparantie, of dat we jammerlijk op een weg zitten van versluiering, geslotenheid en geestelijke blindheid. De belangrijkste vraag is niet of we licht of duister zijn, maar waar we ons naar toe bewegen: naar licht of naar duisternis.

Lees meer...

Homilie Eerste zondag Vdt A 2023

 Eerste zondag Vdt A    Gen 2,7-9; 3,1-7a    Rom 5,12-19    Mt 4,1-11

Jezus die door Johannes in de Jordaan werd gedoopt, zag de Geest van God in de gedaante van een duif over zich komen. Onmiddellijk daarna wordt Hij door diezelfde Geest naar de woestijn gevoerd om door de duivel te worden bekoord. Hij vast veertig dagen en veertig nachten, een duidelijke verwijzing naar het volk dat God uit Egypte leidde en dat daarna veertig lange jaren door de woestijn trok. Ze leden honger en dorst, en zondigden tegen God door hun voortdurende gemor tegen Mozes, de dienaar van God. De veertigdaagse vastentijd van Jezus zouden we dan ook het grote herstel kunnen noemen. In Jezus wordt de woestijntocht van veertig jaar ‘gerecapituleerd’, waarbij Hij de ongehoorzaamheid van de Israëlieten herstelt door de duivel te weerstaan in gehoorzaamheid aan zijn Vader. Maar het herstel dat Jezus bewerkt gaat nog dieper en verder. De liturgie plaatst als eerste lezing bij dit evangelie het verhaal van de zondeval uit Genesis.
Dat duidt op een verband. Adam, de eerste mens, was door God in het paradijs geplaatst, waar hij wandelde met God. Maar door de overtreding van het gebod verloor Adam zijn onschuld en werd uit de tuin verbannen.
Voortaan zal hij in het zweet van zijn aanschijn moeten ploeteren op de grond, die voornamelijk distels en doornen voortbrengt. Jezus is de nieuwe Adam die door de Geest naar deze woestijn van de mens wordt gevoerd.

Lees meer...

Homilie Vijfde zondag A 2023

 

 

Vijfde zondag A    Jes 58,7-10    1 Kor 2,1-5    Mat 5,13-16

Zout en licht zijn voor mensen van levensbelang. Ze hebben betekenis in vrijwel alle culturen en godsdiensten. Ze horen bij de natuur van de mens die geroepen is God te ontmoeten. Jezus evoceert deze beelden onmiddellijk na de Zaligsprekingen in zijn Bergrede, die ons voor de fundamentele keuze plaatst van het christen zijn. Wie de keuze maakt om arm van geest, zachtmoedig, vredestichtend, barmhartig en rechtvaardig door het leven te gaan, zal als zout zijn dat de samenleving pit en smaak geeft. Hij zal een lichtend voorbeeld zijn dat het pad van vele anderen verlicht. Maar wij dienen bescheiden te zijn. Ook in andere godsdiensten en culturen vindt men dergelijke mensen. Denken we maar aan de hindoe Mahatma Gandhi, aan de Dalai Lama van het Tibetaanse boeddhisme en aan Roemi, de Soefi-meester van de liefde. Maar ook het christendom heeft in zijn twintig eeuwen geschiedenis vele mensen voortgebracht die als zout hun tijd smaak hebben gegeven en die als lichten waren voor hun medemensen. Ik denk bijvoorbeeld aan een Origenes van Alexandrië, de ‘vader van alle kerkvaders’, die in de derde eeuw de spiritualiteit op nieuwe sporen zette, aan een Hildegard van Bingen die in de twaalfde eeuw een profetisch licht deed stralen dat tot op vandaag zijn klaarte verspreidt, of aan een Martin Luther King die in de twintigste eeuw optrad tegen de raciale segregatie in de Verenigde Staten en met zijn beroemde toespraak I have a dream een vlam van hoop deed oplaaien.

Lees meer...

Homilie vierde zondag jaar A 2023

 

 

Vierde zondag A    Sef. 2,3; 3, 12-13    1 Kor. 1, 26-31    Mt.
5, 1-12a

“Zoekt de Ene, alle nederigen van het land” (Sef.  2,3).  De  Ene zoeken, God zoeken, zusters en broeders, is iets groots. Het is pure genade, zowel het begin van dit zoeken als de voltooiing ervan. “Zoekt met  volharding  zijn  Aanschijn”,  maant  ons  de psalmist (105,4). Maar hoe moeten we God zoeken? De vele agnosten van onze tijd zeggen dat God, mocht Hij al bestaan, volkomen onkenbaar en onbereikbaar is. “God zoek je  niet  door het zetten van stappen maar door te  kijken  naar  je  verlangen”, schreef Bernardus van Clairvaux (SCt 86,1). Ook al vergist de mens zich in het object van zijn verlangen, het is toch telkens een vingerwijzing naar God. “Onrustig is ons hart”, schreef de heilige Augustinus, “totdat het rust vindt in U, mijn God”. Als we God tot Subject maken van onze meest wezenlijke zoektocht in dit leven, moeten we luisteren naar Gods woorden. Zijn woorden zijn een licht op ons pad en zonder die woorden raken we het spoor vlug bijster. Vandaag spreekt Jezus de woorden van God voor zijn leerlingen. En die leerlingen, dat zijn wij. Die leerlingen zijn allen die willen luisteren, die het woord van God aannemen en het in praktijk brengen.

Lees meer...

Homilie Derde zondag A  2023

 

Derde zondag A    Jes 8,23b-9,3    1Kor 1,10-13,17    Mat. 4,12-23

Vandaag begint Jezus in het Matteüsevangelie dat we in dit A-jaar hoofdzakelijk zullen te horen krijgen zijn openbaar leven. En de eerste woorden die hij tegen mensen zegt zijn: “Bekeert u, want het Rijk der hemelen is nabij”. Het zijn precies dezelfde woorden die in het hoofdstuk daarvoor verkondigd werden door Johannes de Doper in de woestijn van Judea: “Bekeert u want het Rijk der hemelen is nabij” (Mat 3,2). Tussen de prediking van de Doper en die van Jezus is geen divergentie, laat staan een tegenstelling. Beiden roepen op tot bekering.

Eigenlijk zijn de woorden ‘bekeer je’ het allereerste dat Jezus in het Nieuwe Testament echt zelf zegt (de woorden die hij tegen de duivel zegt tijdens zijn bekoringen in de woestijn terzijde gelaten). Ze zijn daarom van een uitzonderlijk belang. In de Griekse tekst staat er een gebiedende wijs van het werkwoord métanoe?, waarvan ook het substantief métanoia is afgeleid. We kennen dat woord metanoia. Het is een woord dat maar zelden in het Oude Testament gebruikt wordt, maar zeer vaak in het Nieuwe. Jezus’ boodschap begint met een oproep tot metanoia. Het is dan ook essentieel de reikwijdte van dit begrip goed in te schatten.

Lees meer...

Homilie Tweede zondag A  2023

 

 

Tweede zondag A    Jes 49,1...6    1 Kor 1,1-3    Joh 1,29-34

De drie lezingen van deze tweede zondag door het jaar drukken iets wezenlijks uit van de roeping van elke christen. In het evangelie wordt onze blik terug op Johannes de Doper gericht, die al regelmatig voor het voetlicht trad in de voorbije advent- en kersttijd. Thans echter, in deze perikoop uit het eerste hoofdstuk van het vierde evangelie, is de Doper persoonlijk aan het woord. En hij spreekt over Jezus zoals hij Hem ziet. De twee hoofdrolspelers, Johannes en Jezus, staan tegenover elkaar maar Jezus zegt niets. Alleen Johannes de Doper getuigt. Alles wat hij zegt heeft te maken met Jezus' roeping en met zijn eigen roeping. Johannes' hele bestaan krijgt maar betekenis door de persoon van Jezus. Het is de roeping van de Doper Jezus te openbaren, hem aan te wijzen als het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt. Zonder deze roeping zou het leven van de Doper elke zin en betekenis missen. Geldt dit eveneens niet voor ons die Jezus zijn gevolgd? Wat is de zin van ons leven als we niet onophoudelijk naar de Heer kijken, als we niet voortdurend zijn aangezicht zoeken? Hoe leeg zou ons leven zijn zonder deze gerichtheid, zonder het dagelijks gebed, zonder de viering van de sacramenten, zonder het lezen van Gods woord en zonder de communio met onze zusters en broeders in het geloof?

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Homilie Kerstmis Dagmis 2022 
  2. Homilie Derde zondag van de Advent 2022
  3. Homilie 1ste zondag van de Advent
  4. Homilie Christus Koning C 2022

Pagina 1 van 14

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top