Homilie Pasen 2021

Een sterven aanvaard uit liefde.
Dat is de dood die de Heer is gestorven
en die Hij heeft aanvaard in Getsemane
toen Hij tot zijn Vader bad:
‘Niet zoals Ik wil, maar zoals Gij wilt.’
Hij heeft een dood aanvaard die niet vernietigt,
want het was een dood omwille van de anderen en voor de anderen.
Dat is geen dood die naar het niets leidt,
maar een dood die naar de ander leidt.
Die dood wekt leven en brengt liefde voort,
en liefde, dat is leven.

Broeders,

Deze woorden van Metropoliet Johannes van Pergamum, John Zizioulas, raken zozeer wat we nu op Pasen mogen gedenken en vieren: ‘een dood die leven wekt’. Omdat Jezus stierf omwille van de anderen en voor de anderen. Omdat Jezus stierf omwille van ons en voor ons. Jezus - Gods liefde op aarde neergedaald – is afgedaald in de dood. Zoals de Vader Mij heeft liefgehad, zo heb ook Ik u liefgehad. Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef. Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf.

In die laatste dagen, die we nu mochten gedenken, is Jezus’ liefde gebleven. Middenin de mislukking, in de verloochening, in de spot en het verraad, in het geweld tegen Hem is zijn liefde niet verminderd, integendeel zijn liefde bleef. Zegt Sint Jan niet: In Hem is geen spoor van duisternis. Judas komt naar Hem toe om Hem te verraden en Jezus zegt ‘vriend’. Op het kruis bidt Hij voor zijn beulen: ‘Vader, vergeef hun want ze weten niet wat ze doen’. Zo is de liefde afgedaald in de dood en zo heeft Hij van binnenuit de dood opengebroken. Hij heeft de dood gedood. Begrijpen kunnen wij niet! Het is te wonderbaar voor onze ogen.
Liefde blijft. Alleen de liefde zal nooit vergaan.

O dood, die Hem ontkomen liet,
Hij neemt bezit van uw gebied,
zijn heerschappij gaat in en uit
door al de deuren die men sluit.
Zo zullen we straks in de vespers zingen. Hij leeft. Hij is de Levende tussen ons in. Het nieuwe leven dat van de Vader komt: eeuwigheidsleven, blijvend leven dat niet vergaat.
Zoals Hij leefde voor ons, zó leeft Hij nù voor ons. Pasen is delen in dat nieuwe leven. Het is dat nieuwe leven binnentreden. Ons leven krijgt een nieuwe kleur. Ook wij worden herschapen, ook voor ons heeft de dood niet langer het laatste woord. Zongen we zopas niet in de Lauden:
Hij gaat al voor ons uit,
de schoot van ’t graf ontkomen.
Waar Hij, ons Hoofd, is voorgegaan,
is voor het lichaam vrij de baan
naar een bestaan volkomen.

Broeders, Hij is ons voorgegaan en wij mogen volgen. Hij is ons voorgegaan in de dood – in de ‘grote’ dood – maar ook in het kleine sterven dat telkens weer op onze weg komt. Een uitnodiging om dat kleine sterven niet te ontvluchten, maar om er met Hem doorheen te gaan. Wie zijn leven verliest, zal het redden. Ook wij worden dan herschapen, ook wij delen dan in dat nieuwe leven, opstandingsleven. Wel moeten we er telkens voor kiezen. Een kiezen voor wat ten leven is:
- Overgave in het bidden; bij Hem, de Levende, vertoeven omwille van Hem; ons laten aanspreken door zijn levenwekkend woord; ons laten raken door zijn erbarmen, ons laten omarmen door zijn aanvaardende liefde. Als wij zo mogen bidden, delen we in Zijn leven, Zijn opstaan uit de dood.
- Ons geven aan onze gemeenschap. Leven vraagt gemeenschap met anderen, want als we banden doorknippen, knippen we het leven door. Dat gebeurt telkens als we terugplooien op onszelf of kiezen voor zelfbehoud. Een Paasmens verbindt, zoekt verbondenheid, weet dat liefde blijft in het over en weer tussen broeders. Tot die keuze zet Hij ons aan. Broeders, als Hij er is – tussen ons in – als Hij er echt mag zijn en wij zoeken te leven met Hem, dan stroomt het leven. Paulus schrijft het zo krachtig aan de christenen van Tessalonika: Hij is voor ons gestorven, opdat wij, wakend of reeds ontslapen met Hem verenigd zouden leven. (1 Tess 5,10)
Dat is de boodschap van Pasen: de levende aanwezigheid van de Verrezene in ons leven, in alle omstandigheden, ook nu in deze pandemie die al meer dan een jaar ons leven tekent.
Broeders, Hij leeft. Hij leeft met ons. In die verbondenheid mag ons leven zich afspelen dag aan dag. Of zoals de heilige Gregorius van Nazianze het verwoordde:
Christus heeft de onze willen zijn.
Laten wij nu de zijne worden.
Laten wij met Hem sterven om met Hem te leven.
Laten wij als Christus zijn,
want Hij heeft immers als ons willen zijn.
Hij is alles geworden voor ons,
opdat wij alles voor Hem zouden worden.
Zalig Pasen!

Abt. Manu