Homilie voor de 7de paaszondag A 7 mei 2023

Homilie voor de 7de paaszondag A 7 mei 2023


“Wie Mij ziet, ziet de Vader” (The Passion of the Christ)

Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Het is zeker dat deze woorden niet alleen tot Filippus gericht zijn, maar ook tot ons. Dan is het meteen duidelijk dat ‘zien’ hier niet onmiddellijk een lichamelijk zien is. De Jezus die wij ‘zien’ is de Verrezene. Die zien we met de ogen van het geloof.
Wat is dat ‘zien met de ogen van het geloof’?
Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Jezus leert ons op een heel andere wijze kijken naar God,
denken over God en geeft ons dan ook een heel andere kijk op geloven.
Hij geeft ons met andere woorden een ander Godsbeeld en ‘ander geloven’. Dat anders zijn is radicaal anders, zet de zaken op hun kop.
De leden van de kerkgemeenschap van Johannes konden dat andere inzien.

Het was anders i.v.m. het Godsbeeld van Grieken en Romeinen,
en zelfs ook wat anders i.v.m. het Godsbeeld van veel vrome Joden.
Maar de God van het evangelie werd al snel opnieuw ingepakt
in oudere en vertrouwde Godsbeelden en zoals in deze tijd nog altijd gebeurt in heel wat menselijke overwegingen, verstandelijke en emotionele.
Dat geldt ook voor onze kijk op Jezus.
Daarom schrijft paus Franciscus in De Vreugde van het Evangelie: “Jezus Christus kan ook komaf maken met de vervelende ideeën waarin we Hem willen opsluiten.”

Het zijn de ideeën waarmee we ons een God en een Jezus maken naar ons beeld en gelijkenis, naar onze verwachtingen,
naar onze menselijke overwegingen.
Die ideeën hebben ertoe geleid
dat we van ‘le sacré Jésus’ ‘le sucré Jésus’ hebben gemaakt dat we een ‘kruisbeeld’ ‘schoon’ vinden,
waardoor het wrede en ergerlijke ervan niet meer gezien noch aangevoeld wordt, zoals het radicaal uitdagende van de navolging van Christus ook ingepakt werd
in kerkelijk cultureel bepaalde vroomheid, sacramenteel leven en liturgie.
Misschien hadden we daarom Mel Gibson’s The Passion of the Christ wel nodig om door een kruisigingsscène weer even geschokt te worden.
Misschien is het tijd om van veel komaf te maken in geloofsbeleving. Misschien is het waar wat een wijze monnik schreef over deze tijd: “Wij moeten leren begrijpen wat geloven betekent.
Dat kan vereisen dat heel wat christenen
een deprogammering van hun vroegere religieuze opvoeding.moeten ondergaan.” (Laurence Freeman)
Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Wie zagen de leerlingen en kunnen wij dank zij de evangelies en aan de evangelies getrouwe verkondiging ‘zien’?
Wie zien we als we onze ogen richten op Jezus?
Wie zien we als we kijken naar de mens
die vol is van Gods Geest en de openbaring is van Gods wezen? We zien een slaaf die de voeten wast.
Vervang het woord ‘slaaf’ niet door knecht of dienaar!
We zien een vernederde, verworpen, lijdende en gekruisigde mens.
Wie zien een mens die vernedering aanvaardt en zich totaal laat ontledigen. Dat laatste vertaald in verstaanbare mensentaal:
een mens die zijn ego volledig aan de kant laat schuiven,
een mens die zijn ‘ik’ aflegt en zich in geen geval meer bezighoudt met het zoeken naar veiligheid, bezit, macht en aanzien,
naar erkenning, naar bemind en aanvaard worden.
Een mens die ook ophoudt om voor dat alles Gods hulp in te roepen.
Een mens die radicaal de consequenties van het loslaten van het ‘ik’ opneemt en dus niet luistert naar een hart dat ‘verontrust’ is uit angst voor zichzelf.
Die mens laat God zien, laat zien wie God is.
Die mens laat zien dat God onvoorwaardelijke liefde is en niets anders. ‘Onvoorwaardelijk’ wil zeggen dat het ‘ik’ geen voorwaarden stelt.

Het heeft niets meer te zeggen. Het bestaat in God niet. In God is geen ‘ik’.
Dat is voor ons moeilijk te denken. Maar dat is nog moeilijker te beleven. En laat dat nu precies ‘geloven’ zijn:
God beleven, deelnemen aan Gods ik-loze liefde. En laat dat deelnemen nu precies ‘leven’ zijn,
een leven van volkomen vrede en vreugde,
een leven in het huis van de Vader, geen plaats, maar een eenheid met God.
En dat niet alleen na het leven hier-en-nu
maar ook in dit leven neemt de Geest van Jezus ons mee naar dat huis. En zo ook naar een vredevolle wereld.
Wie Mij ziet, ziet de Vader.
Dat zien is een innerlijk gebeuren.
Het is een ‘inzien’ dat door de Geest gegeven wordt, door de Geest tot inzicht komen in wat de waarheid van de zin van ons leven is: deelnemen aan Gods liefde, levend met de gezindheid van Jezus Christus,
Hem navolgend, want Hij is de weg, de waarheid en het leven. Zijn weg en zijn ingesteldheid ontdekken en ernaar leven,
dat is Hem zien met de ogen van het geloof. Dat is de Vader zien.

 https://www.youtube.com/watch?v=xTOVJ2TDSq4&list=OLAK5uy_lM_bpRNthqggFtzQN6n5f
 KEu2XHgaN-Qo&index=2&ab_channel=JohnDebney-Topic