Homilie voor de 5de paaszondag 28 april 2024
Homilie voor de 5de paaszondag 28 april 2024
In deze paastijd ontvangen opnieuw veel twaalfjarigen het sacrament van het vormsel en mogen kleinere kinderen voor het eerst de communie ontvangen.
Deze sacramenten en de daarbij horende voorbereidende catechese moeten hen helpen om ‘nieuwe mensen’ te worden,
mensen die zoals Jezus beeld en gelijkenis van God zijn, liefdevolle, vredevolle en vreugdevolle mensen.
Zo’n mensen worden door Jezus vergeleken met vruchtbare wijnranken, takken waaraan vruchten van goedheid te plukken zijn.
Jezus wijst op enkele voorwaarden opdat de ranken vruchtbaar zouden zijn: er moet zuiverend snoeiwerk zijn
en de ranken dienen in ieder geval met de wijnstok verbonden te blijven. Laat ons enkele beschouwingen wijden aan dat zuiverend snoeiwerk.
Elke rank aan Mij die geen vrucht draagt snijdt Hij af
en elke die wel vrucht draagt zuivert Hij, opdat zij meer vrucht mag dragen. Gij zijt al rein dank zij het woord dat Ik tot u gesproken heb.
De onvruchtbare rank wordt weggesnoeid
en de vruchtbare wordt gezuiverd, hetgeen ook weer snoeiwerk inhoudt,
namelijk, het wegknippen van overbodige uitlopende twijgen om te verhinderen dat die kostbaar levenssap wegnemen
zonder daarvoor vruchten in de plaats aan te bieden.
Dat is ook wat het wegsnoeien van de onvruchtbare ranken voor ogen heeft.
Met dit beeld wordt geen oordeel over en veroordeling van mensen uitgesproken. Het gaat hier wel degelijk over een wordingsproces,
over de groei en het vruchtbaar worden van de leerling van Jezus,
over het worden van een liefdevoller, vredevoller en vreugdevoller mens. Nu zegt Jezus ons dat zijn woorden het zuiverende snoeiwerk doen.
Hoe kunnen we dat begrijpen?
Als we Jezus’ verkondiging horen en deze in ons opnemen,
dan maken deze ons bewust van wie we echt zijn: geliefde kinderen van God. Ze doen ons beseffen dat we in staat zijn om goed te zijn en het goede te doen,
waardoor we ook verlangen om goed te zijn, het goede te doen en lief te hebben. De zuivering is een innerlijke zuivering van ons bewustzijn,
een ontwaken, een nieuw bewust worden,
door de inspiratie die uitgaat van Jezus’ woorden,
door de Geest van de verrezen Christus die in ons leeft.
Die Geest tilt ons op om onszelf te overstijgen
en stelt ons in staat een goddelijk en volmaakt mens te worden, in eenheid met de verrezen Heer een nieuw leven te leiden.
Eenmaal we daarvan bewust geworden zijn, door dat inzicht verlicht en verrijkt zijn, zien we meteen ook in wat in ons leven weggesnoeid mag, kan en moet worden,
al datgene wat energie, tijd, aandacht en ook materie en geld opslorpt zonder dat het eigenlijk wezenlijk bijdraagt tot ons goed en gelukkig zijn.
Soms kunnen, naast inspirerende woorden, gebeurtenissen en omstandigheden ook tot dat zuiverend snoeiwerk bijdragen,
datgene wat ons overkomt en ons doet inzien wat wezenlijk en bijkomstig is. Soms doen die ervaringen dat misschien meer nog dan belerend onderricht. De mens die bewust wordt van wie hij is en worden wil,
van Gods liefde en inspirerende Geest in zich,
wil effectief gezuiverd worden van alles wat belet om eenvoudig goed te zijn, echt te zijn. Niet somber, maar met mateloze vreugde verwerpt hij alles wat hinderlijk is.
Het drama van onze jongeren en kinderen,
die de initiatiesacramenten van communie en vormsel ontvangen, is dat hun leven en hun innerlijk daarmee volgepropt wordt.
Maar laten wij ons door de Geest zuiveren:
in gebed en gemeenschap vormend vieren,
waarin we luisteren naar de zuiverende woorden van Jezus.
En laten we ons zuiveren door iedere kans en mogelijkheid te aanvaarden om het goede te doen en goed te zijn voor anderen
vooral als we daarin opgeroepen worden onszelf te overstijgen.
https://www.youtube.com/watch?v=Zzbp1CIbzpg&ab_channel=Petrusinhetland
(Ik zocht eigenlijk een lied bij Filippenzen 3, 7-8. Je kan ook die verzen lezen.
Ze kwamen bij bovenstaande overwegingen bij me op. Van snoeiwerk gesproken…)