Homilie voor de tweede zondag van de veertigdagentijd A

12 maart 2017

In het evangelieverhaal van Jezus’ gedaanteverandering
is er voor de drie leerlingen iets te zien en iets te horen.
Maar de evangelist wil wel degelijk dat wij meekijken en meeluisteren.
Wat is er dus ook voor ons te zien en te horen?
Jezus is te zien.
Maar niet zomaar in een menselijke aardse gedaante.
Het is de drie leerlingen en ook ons gegund Jezus te zien als de Verrezene,
dat is: de mens die leeft in totale eenheid en verbondenheid met God,
de mens die totaal één is met God.
We zien bij Jezus echter ook Mozes en Elia.
Zij tonen de weg aan die Jezus is gegaan naar die verrijzenis,
naar het nieuwe leven in totale eenheid met God.
Het is de weg van gehoorzaamheid aan de wil van God
die Mozes en Elia als wetgever en profeet hebben geopenbaard.
Waarom is het nu de leerlingen en ons gegund die visioen te zien?
Wel omdat wat met Jezus gebeurt, ook met ons kan gebeuren.
Het is de zin van ons bestaan als mens: verheerlijkt, vergoddelijkt worden.
En ook de door ons te volgen weg wordt getoond, geopenbaard.
Het is natuurlijk dezelfde weg als die van Jezus.

Ook voor ons is leven in gehoorzaamheid aan Gods wil,
we wijze waarop we verrijzen, opstaan tot nieuw leven, één worden met God.
En dat één worden met God, dat opstaan tot nieuw leven, dat verrijzen,
is wel degelijk iets voor in dit leven hier en nu, niet alleen voor na de dood.
Als christenen zijn we geroepen
om in dit leven op te staan tot een nieuw leven,
om een leven te leiden in eenheid met God,
om zoals Jezus goddelijk en ‘verheerlijkt’ in deze wereld aanwezig te zijn.
‘Verheerlijkt’ betekent: zoals de Heer, zoals Jezus, en niet: als een heer.
Niet ‘heerlijk’ in de betekenis van ‘het voelt goed aan’, zoals Petrus het ziet.
Want leven als de Heer is niet gemakkelijk, voelt niet altijd goed aan,
en kan gepaard gaan met lijden, vervolging, het dragen van het kruis.
Want het betekent onvoorwaardelijke liefde, die ook de vijand omarmt,
onbeperkte barmhartigheid, die de deur opent voor wie nergens welkom is,
eindeloze vergevingsgezindheid, ook voor wie je vastnagelt,
niet klein te krijgen verdraagzaamheid,
waarbij iedere tegenslag je doet groeien,
niet opgevende dienstbaarheid,
ook als eigen verwachtingen en ambities bot vangen,
inzet en engagement, ook als de wereld die zinloos vindt en niet nuttig.
Het betekent breken met je kleine angstige en zelfzuchtige ik.
Het betekent ophouden jezelf in deze wereld te bewijzen als waardevol.
Het is de gezindheid van Jezus Christus in je geest en hart laten heersen.
Het is slaaf van allen wezen.
Maar ook weerzinwekkende vreugde,
onbeschrijflijke moed en ongelooflijke vrijheid.
Dit is het leven waartoe we geroepen zijn.
Dit is het leven waar we voor tekenen als we er voor kiezen
gedoopt te worden, gevormd te worden, tot de tafel van de liefde te naderen.
Het glanzende witte gewaad is het symbool van dit nieuwe leven.
Met dat gewaad werden in de paasnacht de dopelingen bekleed.
Met dit gewaad worden wijdelingen bekleed
en zouden ook eerste communicanten en vormelingen
heel zinvol mee bekleed kunnen worden.
Het drukt uit waartoe we als christenen geroepen zijn:
om nieuwe mensen te zijn met een verheerlijkt leven,
een nieuw leven, een goddelijk leven.
Jezus is de nieuwe mens.
Hem volgen we na.
Naar Hem luisteren we. Wij hoeven Mozes en Elia niet meer.
Niet dat deze ‘afgeschaft’ zijn, maar Jezus laat horen en zien
wat zij de mensheid te vertellen hadden en hebben.
Naar Jezus luisteren we.
Niet naar stemmen die ons vervreemden van ons wezen,
en ons ook vervreemden van de aarde en van medemensen,
omdat ze ons aanmanen voor onszelf te zorgen,
omdat ze ons zeggen dat alleen zinvol is wat NUT&VERMAAK heet,
omdat ze ons dwingen alle aandacht te richten
op onze beveiliging, bevrediging en bevestiging.
Naar Jezus luisteren we.
De eerste geloofshouding is luisteren.
Het woord horen en het volbrengen.
Ge-hoor-zamen. Niet aan mensen. Ook niet aan ons kleine ik.
Maar aan God. Aan de liefde dus.
Aan een ver-rijkende, maar verrijkende liefde,
eentje die zelfs rijkt tot in Burkina Faso.
priester Dirk