Getuigenissen Abdijdagen Chimay 2023
Getuigenis uit het dagboek van Liselotte Anckaert,redactrice Kerknet.
Aanklikken: https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/blog/loslaten-en-ont-moeten-een-dagboek-van-vier-stille-abdijdagen
Getuigenis abdijdagen chimay 2021
Stille abdijdagen Chimay
Met een hart vol verlangen stapten mijn moeder en ik in het avontuur van de stille abdijdagen in Chimay. We waren zeer dankbaar dat we er op het allerlaatste moment nog bij konden zijn, omdat er toevallig twee plaatsen waren vrijgekomen. Niet wetend waar we ons aan konden verwachten, ook omdat we nog nooit eerder hadden deelgenomen aan de stille abdijdagen, keken we reikhalzend uit naar deze toch wel heel bijzondere ervaring. En deze ervaring oversteeg alle mogelijke verwachtingen. Het was en is als een genade, we hebben deze dagen echt beleefd als een geschenk uit de hemel, een geschenk van God.
Nog zonder met de groep gesproken te hebben op de eerste dag, had ik al onmiddellijk een warm gevoel, een gevoel dat het wel goed zou komen. Een gevoel van vertrouwen.
Getuigenissen Chimay 2019
Telkens weer zijn de abdijdagen een oproep om los te laten wat geen leven in zich draagt en wat geen liefde is. Deze dagen brengen mij steeds weer terug tot het 
volle besef dat Gods onvoorwaardelijke liefde ook onvoorwaardelijk is. De conferenties van pr Dirk leggen open waar en hoe ik mij, vaak onbewust toch vastklamp aan denken en doen die proberen liefde te verdienen, veilig te stellen.
Ook nu weer werden de onechte Godsbeelden en de onechte zelfbescherming doorprikt.
Deze dagen waren een aanzet om te vertrouwen op Gods onvoorwaardelijke liefde die in ons woont en van waaruit we mensen van liefde kunnen zijn voor iedereen op ons pad, zonder uitzondering. Dank je priester Dirk voor het vele denk en overweging werk vooraf. Dank je wel Hubert voor de enorme praktische organisatie.
TC
Getuigenissen Stille Abdijdagen Chimay 2017
impressies van deelnemers
“Voor mij was “het gebed van hart tot hart” niet nieuw. Het thuiskomen bij God in als het ware een liefdevolle omhelzing, heb ik ook al ervaren tijdens het bidden van de rozenkrans en het overwegen van de mysteries hiervan. Zoals ik ook heb mogen ervaren dat geleidelijk aan, het enkel uitspreken van de namen “Jezus” of “Maria”, in mij soms een stille vrede geeft.
Maar de Stille Abdijdagen hebben mij door de hele waardevolle conferenties helpen begrijpen wat eigenlijk de essentie is van het gebed en waar we kunnen op letten omdat het niet “enkel uiterlijk gebed” zou blijven. Het werd op een boeiende en ook humoristische manier gebracht, waardoor het voor mij zeer herkenbaar én verteerbaar werd.
De meditaties vormden de praktijk. Ik ben heel blij met deze rijke, verdiepende aanvulling in mijn geloofsleven.
Van harte dank,
Marijke”
Getuigenissen Stille Abdijdagen Chimay 2016
Verstillen maakt liefdevoller
‘Stiltedagen’ laten toe tijd te maken voor het wezenlijke en open te komen voor God
> Abdijdagen blijken een verademing
> Een contemplatief leven is weggelegd voor iedereen
Liselotte Anckaert
Abdijen zijn vanouds oorden van stilte. Almaar meer mensen trekken er naartoe, niet om de werkelijkheid te ontlopen, maar om na afloop hun taak in de wereld met nog meer liefde, vreugde en toewijding te kunnen vervullen.
Verstillen is Tijd maken voor het wezenlijke. Zo luidde het thema van de vier ‘stiltedagen’ in de abdij Notre Dame de Scourmont in Chimay, die we op initiatief van het Open Contemplatief Huis in Oostende samen met 58 anderen onlangs mochten beleven. Als voltijds werkende moeder met twee kinderen is dat niet vanzelfsprekend, maar de inspanning loont. In een samenleving waarin ‘het druk hebben’ als criterium geldt voor ‘goed bezig zijn’ en waarin mensen voortdurend op zoek zijn naar meer en beter, is verstilling een verademing.
Getuigenissen Stille Abdijdagen Chimay 2015
Stille Abdijdagen in de abdij van Chimay
Oprecht dank voor de goede dagen in Chimay. Voor alles wat jullie doen om het ons zo
aangenaam mogelijk te maken. Ook aan priester Dirk dank. Dit jaar voelde ik mij wel echt aangesproken. Wat is bidden en wat is bidden niet.
Het lijden. "Het lijden is een weg die God opent naar ons toe. God leidt het lijden niet naar ons,
maar als het lijden komt en je neemt het op en gelovig, dan kan dat een weg zijn die God opent."
Ruth Burrows geeft diepdoorleefde gedachten door die we dagelijks kunnen gebruiken
in ons leven, ik heb er deugd aan beleefd en geniet nog na.
Michèle Beckers
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Een stilte retraite,
onder de oppervlakte gebeurt zo veel....
Wanneer ik me eindelijk los maak van mijn drukke werkzaamheden en aankom bij het klooster, dan mag ik even alles loslaten. Het is thuis komen! Met al die Belgische vrienden die ik niet spreek maar waar ik heel betekenisvol mee communiceer vorm ik binnen een paar uur weer een eenheid.
We gaan voor hetzelfde doel : stil zijn zodat we God aan het woord kunnen laten komen. En dat gebeurt! Ik heb ervaren dat ik altijd krijg wat ik nodig heb. Opmerkingen uit de prachtige conferenties van Pr Dirk, een boek dat ik zie en voor mij geschreven lijkt te zijn, een strofe uit het koorgebed dat precies aansluit bij het proces waar ik in zit....
Ook al heb ik dit vaak ervaren, het blijft heel wonderlijk!
Je weet in feite, God is er altijd, die laat ons nooit los, wij zijn zelf degenen die het laten afweten.
Wanneer je in de atmosfeer van het klooster, in Orval of in Chimay thuiskomt, te midden van de prachtige natuur, samen met tochtgenoten, luisterend naar de enerzijds luchtige anderzijds zeer wijze conferenties van Pr Dirk, deelnemend aan de getijden, dan moet je toch echt wel heel stil worden als je gaat mediteren?
Mijn dank is altijd weer groot naar Hubert en zijn crew, die alles tot in de puntjes verzorgen, Pr Dirk die ons in alle eenvoud, grote wijsheid bij brengt, de broeders die aan zo'n grote groep mensen gastvrijheid bieden en al die mede pelgrims die ik iedere keer weer ontmoet op mijn levenspad. Gods wegen zijn toch wonderlijk! Met veel dank en genegenheid, Maria Scholts