Homilie voor de 5de paaszondag 28 april 2024
Homilie voor de 5de paaszondag 28 april 2024
In deze paastijd ontvangen opnieuw veel twaalfjarigen het sacrament van het vormsel en mogen kleinere kinderen voor het eerst de communie ontvangen.
Deze sacramenten en de daarbij horende voorbereidende catechese moeten hen helpen om ‘nieuwe mensen’ te worden,
mensen die zoals Jezus beeld en gelijkenis van God zijn, liefdevolle, vredevolle en vreugdevolle mensen.
Zo’n mensen worden door Jezus vergeleken met vruchtbare wijnranken, takken waaraan vruchten van goedheid te plukken zijn.
Jezus wijst op enkele voorwaarden opdat de ranken vruchtbaar zouden zijn: er moet zuiverend snoeiwerk zijn
en de ranken dienen in ieder geval met de wijnstok verbonden te blijven. Laat ons enkele beschouwingen wijden aan dat zuiverend snoeiwerk.
Elke rank aan Mij die geen vrucht draagt snijdt Hij af
en elke die wel vrucht draagt zuivert Hij, opdat zij meer vrucht mag dragen. Gij zijt al rein dank zij het woord dat Ik tot u gesproken heb.
De onvruchtbare rank wordt weggesnoeid
en de vruchtbare wordt gezuiverd, hetgeen ook weer snoeiwerk inhoudt,
namelijk, het wegknippen van overbodige uitlopende twijgen om te verhinderen dat die kostbaar levenssap wegnemen
zonder daarvoor vruchten in de plaats aan te bieden.
Homilie voor de 4de paaszondag B 21 april 2024
Homilie voor de 4de paaszondag B 21 april 2024
Je ‘leven geven’: een goed betaalde carrière even opzij zetten…
Tot tweemaal toe horen we vandaag Jezus zeggen: “Ik ben de goede herder.”
Als christenen mogen we ons in eenheid met Christus
gerust beschouwen als herders voor elkaar, als goede herders. ‘Goed’ betekent hier: beantwoorden aan wat een herder dient te zijn.
Een herder moet zijn schapen kennen
en moet – indien nodig – zijn leven veil hebben voor zijn schapen. Dat kan je wellicht pas als die schapen echt de uwe zijn,
of wanneer je als ‘huurling’ de schapen toch als je eigen schapen beschouwt, zoals een leerkracht – om het heel idealistisch voor te stellen –
de hem of haar toevertrouwde kinderen of jongeren als zijn of haar kinderen wil en mag benaderen.
Homilie voor de 2de paaszondag 7 april 2024
Homilie voor de 2de paaszondag 7 april 2024
Evangelie: Johannes 20, 19-31
Op de avond van de eerste dag van de week, toen de deuren van de verblijfplaats van de leerlingen gesloten waren uit vrees voor de joden, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: ,,Vrede zij u." Na dit gezegd te hebben toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. De leerlingen waren vervuld van vreugde toen zij de Heer zagen. Nogmaals zei Jezus tot hen: ,,Vrede zij u." Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u." Na deze woorden blies Hij over hen en zei: ,,Ontvangt de heilige Geest. Als gij iemand zonden vergeeft, dan zijn ze vergeven, en als gij ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven." Tomas, één van de twaalf, ook Didymus genaamd, was echter niet bij hen toen Jezus kwam. De andere leerlingen vertelden hem: ,,Wij hebben de Heer gezien." Maar hij antwoordde: ,,Zolang ik in zijn handen niet het teken van de nagelen zie, en mijn vinger in de plaats van de nagelen kan steken, en mijn hand in zijn zijde leggen, zal ik zeker niet geloven." Acht dagen later waren zijn leerlingen weer in het huis bijeen, en nu was Tomas erbij. Hoewel de deuren gesloten waren, kwam Jezus binnen, ging in hun midden staan en zei: ,,Vrede zij u." Vervolgens zei Hij tot Tomas: ,,Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde en wees niet langer ongelovig maar gelovig." Toen riep Tomas uit: ,,Mijn Heer en mijn God!" Toen zei Jezus tot hem: ,,Omdat ge Mij gezien hebt, gelooft ge? Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben." In het bijzijn van zijn leerlingen heeft Jezus nog vele andere tekenen gedaan die niet in dit boek zijn opgetekend, maar deze hier zijn opgetekend opdat gij moogt geloven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt in zijn Naam.
Homilie voor het hoogfeest van Pasen 31 maart 2024
Homilie voor het hoogfeest van Pasen 31 maart 2024
De Gentse iconograaf Joris Van Ael schilderde een verrijzenisicoon, natuurlijk volgens de regels van de oosters-orthodoxe iconografie.
Denkend aan de verrijzenis komen bij ons eerder
de meer westerse afbeeldingen van dat Christusgebeuren in herinnering, afbeeldingen waarop we Christus zien opstijgen naar de hemel.
Op de oosters-orthodoxe iconen zien we Christus afdalen in de hel.
Vertellen de traditionele rooms-katholieke afbeeldingen van de verrijzenis ons in de eerste plaats wat verrijzenis voor Christus betekent,
nl. het achterlaten van een aards bestaan en terug totaal één zijn met God, de oosters-orthodoxe iconen vertellen ons eerder wat de verrijzenis
voor ons betekent en wat wij in deze paasdagen, ons doopsel herdenkend en ons geloof en engagement als christen vernieuwend, vieren.
Verrijzen is opstaan tot nieuw leven:
een bemind, liefdevol, vredevol en vreugdevol mens zijn, een goed mens zijn. Dat is iets wat we niet ons onszelf kunnen,
zoals een vlieger, hoe mooi en kostelijk die ook gemaakt is en hoe handig de vliegeraar ook kan wezen,
niet de lucht kan ingaan, als er geen wind is.
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd B 17 maart 2024
Homilie voor de 5de zondag van de veertigdagentijd B 17 maart 2024
“… wij zouden Jezus graag spreken…”
Waarom of waarover willen die Grieken, die vreemden Jezus spreken? Het gaat misschien over de boodschap die Jezus uitdraagt.
Jezus’ kernboodschap in het Johannesevangelie handelt over “eeuwig leven”.
Leven betekent hier meer dan ‘overleven’,
meer dan een constant zoeken naar beveiliging, bevrediging en bevestiging. Het leven dat God voor de mens wil is meer dan een angstig en behoeftig leven, meer dan een genieten van een vrijheid om alles te doen wat we willen,
meer dan een antwoord bieden op materiële, psychologische en sociale behoeften,
meer dan beantwoorden aan wat de ‘wereld’ als een zinvol leven beschouwt.
Het gaat over leven in eenheid met God,
een leven waarin de mens zijn wezen realiseert,
beeld en gelijkenis zijn van God, een mens zijn zonder angst en egoïsme, een mens zijn vervuld van liefde, vrede en vreugde.
Homilie voor de 4de zondag van de veertigdagentijd B 10 maart 2024
Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven,
opdat alwie in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven zal hebben.
Om dit vers is het ons vandaag te doen. Ik durf zonder meer te stellen,
dat bovenstaand vers het credo van de evangelist Johannes bevat. Drie begrippen formuleren dit credo: liefde – geloven – leven.
Liefde is verlangen dat iemand leeft, goed leeft en gelukkig leeft.
Dat goede en gelukkige leven van de geliefde is voor diegene die liefheeft wezenlijk verbonden aan het eigen geluk, aan de eigen vreugde:
“Mijn geluk is dat jij leeft, goed en gelukkig bent.”