Homilie PASEN 2024
PASEN 2024
God, die rijk is aan erbarming,
heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad
ons met Christus ten leven gewekt, hoewel wij dood waren door onze zonden;
aan zijn genade dankt gij uw redding.
En Hij heeft ons samen met Hem doen opstaan.
Zusters en broeders,
Deze nacht hebben wij door de Schriften gewandeld – de geschiedenis van God met de mens – de geschiedenis van ons heil. Ook in deze viering opnieuw drie lezingen uit de Schrift. En nu voeg ik er aan een stukje aan toe uit de brief aan de christenen van Efeze. Waarom nog een woord toevoegen aan de vele woorden die het geheim van Pasen geheimvol omspelen? Omwille van een kostbare gedachte, die wij hier in de Paastijd uitzingen telkens wanneer we in de nacht Psalm 95 biddend zingen: Alleluia, juicht voor Christus, ons Pasen. Broeders en zusters, Zijn Pasen is ons Pasen.
God, die rijk is aan erbarming, heeft wegens de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad óns met Christus ten leven gewekt. Dat is Blijde Boodschap. Wat God aan zijn Zoon liet geschieden, laat Hij ook geschieden aan ons. De poorten van de dood zijn opengebroken. Christus is er door gegaan en wij, wij mogen volgen. En het motief, het waarom is hetzelfde wat wij op Witte Donderdag mochten horen: een bewijs van zijn liefde tot het uiterste toe – de grote liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad. God is liefde, onvoorwaardelijke liefde. Een liefde die blijft ja zeggen ondanks alle tegenheden. Bij onze wandeling door de Schriften werden ons deze tegenheden niet onthouden: beproeving, twijfel, onderdrukking, de Farao met zijn legermacht, elke macht die mensen verknecht, eigenzinnigheid, vruchteloze wegen, vreemde goden, ontwijding, verstrooiing. Samengevat: de oude mens – hoewel wij dood waren door onze zonden.
Homilie 5de zondag B 2024
Homilie 5de zondag B
Zusters en broeders,
Wij zijn reeds de vijfde zondag door het jaar en nog steeds vertoeven we in dit B-jaar in het eerste hoofdstuk van het Markusevangelie. Het opende met de doop van Jezus: Jezus begint zijn ‘bediening’ onder ons, mensen, door in stilte af te dalen in de wateren van de Jordaan tussen ons mensen in, mensen zoals wij zijn. Maar evenzeer is er een stem uit de hemel – van boven: Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in Wie Ik al mijn liefde heb gelegd. Dan volgden twee zondagen over de roeping van de eerste leerlingen. Een tweeluik. Enerzijds het Johannesevangelie, waar leerlingen van Johannes de Doper Johannes verlaten om leerlingen van Jezus te worden en mogen ontdekken waar Jezus thuis is. Anderzijds bij Markus, waar vier leerlingen geroepen worden terwijl ze met hun werk bezig zijn te midden van hun alledaagse leven. Jezus roept hen twee aan twee. Leerling van Jezus worden is altijd samen met anderen - met medegeroepenen volgelingen van Jezus worden. En Jezus verkondigt: Het Rijk Gods is nabij – Gods ontstellende nabijheid – én bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap. En vorige zondag: Jezus neemt het woord in de synagoge van Kafarnaüm – een woord met gezag – zo anders dan het woord van de Schriftgeleerden. De mensen voelen dat dit woord betrouwbaar is, omdat diegene die het uitspreekt het zich heeft eigen gemaakt, erin woont, het beleeft. Een woord met gezag – een aanwezigheid die onreinheid en zonde blootlegt en wegwast.
HOMILIE 4de ZONDAG B. 2024
HOMILIE 4de ZONDAG B.
Broeders en zusters,
Ik denk niet dat ik dit reeds van op deze plaats verteld heb, maar vóór m'n intrede bracht ik de zondagvoormiddag toch enigszins anders door dan dit nu het geval is. Bij mij thuis was het een herberg. En dat betekende dat ik die voormiddag meestal achter de toog stond om wat men noemt te 'schenken' en als bijkomende bezigheid - naar allerlei verhalen luisteren van diegenen die aan de andere kant van de toog stonden. Nu - zoals dat toen in een dorpscafé recht tegenover de kerk het geval was, waren verreweg de meeste herbergbezoekers ook kerkbezoekers. Als de mis gedaan was, waren ze daar. En wat opviel was dat er in het vele dat verteld werd, nooit iets ter sprake kwam van wat ze zojuist in de kerk hadden gevierd of beluisterd… Behalve…behalve die ene keer. En daar wil ik iets over zeggen. Die ene keer was onze pastoor ziek en was er een andere priester de mis komen doen. Zijn voorgaan en zijn preek waren die voormiddag hét onderwerp van gesprek. Het was zó anders dan gewoonlijk. Iemand zei: het was precies “ons Heer” zelf die daar stond. En ik herinner me nog: die priester dééd niets anders, niets opvallends… hij gaf geen schone gedachten mee of originele ideeën. Hij vertelde gewoon het evangelie - maar wel zo dat dat evangelie over ons ging. En je bleef niet stilstaan bij hoe hij het zegde… waar haalt hij het vandaan? Maar zijn woorden drongen binnen, deden vragen stellen - haalden je wat onderste te boven. Men werd gewaar: die man is vol van Jezus - hij leeft met Jezus. Hier stond iemand die leeft wat hij zegt. M.a.w. Jezus sprak ons aan door hem. Hij was doorschijnend: een vreemde mengeling van ingetogenheid en vurigheid, van vroomheid en uitdaging.
Homilie 2de zondag B 2024
Homilie 2de zondag B
Broeders en zusters,
Op deze 2de zondag door het jaar - het Marcusjaar -horen we een stukje uit het Johannesevangelie : de roeping van de eerste leerlingen - en volgende zondag zouden we normaliter de Marcus-versie horen van hetzelfde gebeuren : de roeping van Petrus en Andreas, van Jacobus en Johannes bij het meer van Gennesareth.
Johannes en Marcus vertellen ieder op hun eigen wijze hetzelfde gebeuren en als ge daar zo wat mee bezig bent, krijg je oog voor de nuances, voor wat elk van hen specifiek zeggen wil. Ik vermoed dat Johannes heeft nagedacht over een aantal vragen waar Marcus niet bleef bij stilstaan.
Het eerste wat opvalt bij Johannes is dat Jezus niet op een directe wijze zijn leerlingen roept. Bij Marcus zegt Jezus : 'Kom en volg Mij'. In het 4de evangelie worden ze door Johannes de Doper naar Jezus verwezen en ook daarna nog wijst Andreas Jezus aan naar zijn broer Simon toe. Wat zegt dit nu? Gaat het op die wijze niet over ieder van ons, over onze roeping? Ook wij zijn op deze wijze geroepen : anderen brachten ons naar Jezus, wezen ons Jezus aan. Als ik nu de vraag stel : hoe kwam de roep van Jezus mijn leven binnen? Dan moet ik zeggen : geen uiterlijke stem uit de hemel… geen innerlijke stem… Neen, wel Gods stem in een mensenstem. Langs een mensenstem komt Hij ons leven binnen: de stem van al dan niet toevallige mensen op onze levensweg.
Homilie Aswoensdag 2016
Homilie Aswoensdag 2016
Uw Vader die in het verborgene ziet.
Misericordes sicut Pater.
Barmhartig zoals de Vader.
Zusters en broeders,
In de evangelielezing die we op Aswoensdag krijgen aangereikt, vernoemt Jezus tot zesmaal toe de Vader en wel naar ons toe – uw Vader. De veertigdagentijd die we nu ingaan, heeft met de Vader van doen, onze Vader. Een Vader van wie de eerste lezing zegt dat Hij genadig is en barmhartig, lankmoedig en vol liefde en dat Hij spijt heeft over het onheil. Wij hebben een God, die Vader is, een barmhartige Vader, en dit is bepalend voor wie wij zijn. Een Vader die op een heel eigen wijze op ons betrokken is: een Vader die in het verborgene is en in het verborgene ziet. Geen opdringerige aanwezigheid die ons verplettert, maar verborgen als het geluid van de stilte.