Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Homilies en Overwegingen Homilies priester Dirk
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
    • Homilie van de maand
    • Homilies abt. Manu
    • Homilies broeder Geurric
    • Homilies priester Dirk
    • Overwegingen Bénédicte Lemmelijn.
    • Overwegingen Sim D'Hertefelt
    • Vastenmediteren met Laurence freeman
    • Homilie Monnik en bisschop Lode Van Hecke
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux
  • Links andere websites

Dagoverweging woensdag 4 oktober

Vrede en alle goeds, Feest H. Franciscus

Column br. Guerric.

 Foto 2 klein br. Guerric met St Bernardus

Het leven van Sint Bernardus van Clairvaux (Feestdag 20 augustus 2023)

Er zijn vele gezichten van de heilige Bernardus. Elke eeuw sinds zijn dood op 20 augustus 1153 heeft zo haar eigen visie op hem. Beurtelings was hij de hervormer, de predikant, de mysticus, de geslepen diplomaat, de kruistochtprediker, de auteur van een literair oeuvre, de kloosterstichter, de schepper van een nieuw ridderschap, de ketterjager, de heilige, de vader van monniken, de scheidsrechter van Europa, de anti-intellectueel, de mariale leraar, de zanger van het mens geworden Woord, en nog veel meer. Dat we met Bernardus met een complexe persoonlijkheid te maken hebben is daarmee wel bewezen. Maar elke visie op hem zegt minstens evenveel over wie naar hem kijkt en over hem spreekt. Martin Luther zag hem bij voorkeur als hervormer en predikant, de jansenisten zagen in hem de strenge asceet, rationele theologen deden hem af als vroomheidsschrijver, de negentiende eeuw hemelde hem op als verzoener van het pauselijk schisma en organisator van de tweede kruistocht. Maar wie was Bernardus werkelijk? Om daarop te antwoorden kunnen we misschien beter de vraag stellen: hoe zag Bernardus zichzelf?



      Uiteraard kunnen we die vraag maar beantwoorden door zijn oeuvre te lezen, vooral dan dat gedeelte dat het meest autobiografisch is, namelijk zijn correspondentie. In niet minder dan 74 van zijn Brieven omschrijft Bernardus zich in de hoofding als: “Bernardus, geroepen tot abt van Clairvaux” (Bernardus, Claraevallis vocatus abbas). Dat besef, door God tot vader van de monastieke gemeenschap in Clairvaux te zijn geroepen, heeft zich sterk in de geest van Bernardus vastgezet en het onderging in de loop van de jaren ook geen significante verandering. Zelfs nadat zijn ster over het Avondland was opgegaan en hij ‘de monnik van Europa’s straten’ was geworden, bleef Bernardus zich in eerste en laatste instantie zien als de abt van Clairvaux. Tot viermaal toe heeft Bernardus ook het bisschopsambt dat hem werd aangeboden, categoriek afgewezen. Vanwaar dat sterke en stabiele identiteitsgevoel? En hoe heeft hij zijn ambt concreet gestalte gegeven?
         
      Bernardus die in het voorjaar van 1115 door Stephanus Harding, de derde abt van Cîteaux, aan het hoofd was geplaatst van een groep monniken – voornamelijk familieleden van hem – om in het graafschap Champagne Clairvaux te stichten, ging die eerste jaren door een diep dal. Zelf was hij amper 24 jaar en van broze gezondheid. De plaats waar ze neerstreken was een bosrijk gebied zonder enige behuizing en de armoede en honger weken niet van hun zijde. Bovendien ontstond er tussen de jonge abt en zijn broeders een misverstand, gebaseerd op een taalbarrière. Bernardus’ spreken was zo verheven dat zijn toehoorders hem niet verstonden. Zijn biograaf schrijft zelfs dat Bernardus schrik verwekte bij haast alle mensen die hij moest besturen of met wie hij moest omgaan. De honger en de mentale kortsluiting stortten Bernardus in een crisis. Slechts drie jaar na de stichting moest hij op dringend verzoek van zijn vriend, bisschop Willem van Champeaux, weggehaald worden uit zijn gemeenschap om aan de rand van het abdijdomein in een annex een sabbatical te ondergaan en er aan te sterken. Deze eerste crisis heeft Bernardus en zijn gemeenschap echter niet van elkaar vervreemd maar juist dichter bij elkaar gebracht. “Nadat Bernardus een beetje geleerd had om met mensen om te gaan, als mens te handelen en de menselijke realiteiten te aanvaarden”, schrijft zijn biograaf laconiek, “begon hij met en tussen zijn broeders te genieten van de vruchten van zijn bekering.” Bernardus wordt een humanist en zal voortaan expert worden in menselijkheid.
      Bernardus’ pastorale houding jegens zijn monniken werd getekend door barmhartigheid. ‘Nooit bleef zijn vaderlijke schoot voor hen gesloten’, getuigt hij in een van zijn brieven (Ep 79,2). Voor Bernardus is deze houding van barmhartigheid zo onweerstaanbaar dat, zo bekent hij, als zij een zonde zou zijn, hij niet zou kunnen weerstaan haar te begaan (Ep 70). Het Exordium Magnum stipt in dat verband aan dat zelfs Judas, mocht die als monnik in Clairvaux zou zijn ingetreden, bij Bernardus barmhartigheid zou hebben gevonden en vergiffenis bij God. De abt leerde ook die broeders te verdragen die hem om futiliteiten lastigvielen. Maar de broeders leerden ook hun abt te verdragen. Bernardus kende zichzelf en had weet van zijn hebbelijkheden. In een autobiografische notitie vat hij ze bondig samen met ‘droefheid, woede en ongeduld’ (SCt 30,7). Psychologisch slingerde hij soms tussen kleinmoedigheid en impulsiviteit. Hij verheelt niet de ferme aanvaring die hij op een dag beleefde met zijn broer Bartholomeus, die hij in een vlaag van woede het klooster had uitgejaagd. De broeders zijn het er niet mee eens en laten dat hun abt duidelijk weten. Bernardus moest zijn medebroeders vaak om vergeving te vragen, omdat hij hen met zijn bekende ironie (Ep 88,4) had gekwetst, of omdat hij te snel tussenbeide kwam “met die overhaasting die hem eigen was”. (Ep 290, 269, 274)
      
    Maar Bernardus was vooral vervuld van liefde voor zijn broeders, die hij “de vreugde van zijn hart en de helft van zijn ziel” noemde (Ep 1,11). Het vermogen om lief te hebben was hem volgens Godfried van Auxerre, zijn secretaris die lang met hem samenleefde, al van jongs af eigen. Dat vermogen investeerde hij ten volle in zijn herderlijk dienstwerk. Tien jaar na zijn dood getuigt Godfried over de manier waarop Bernardus zijn taak als abt opvatte:
“Het is nauwelijks te geloven met hoeveel zorg hij erover waakte dat niemand terneergeslagen werd door droefheid of sombere gedachten. Omdat hij ieder van binnenuit kende, raadde hij makkelijk iemands verdriet. Met hoeveel goedheid droeg hij er zorg voor dat niemand overstelpt raakte met werk, noch verslapte door een teveel aan rust. Als men het zo zou mogen zeggen, woog hij met tedere liefde de slaap van elke broeder. Door een soort van goddelijke ingeving kende hij de krachten, de ziel en de maag van elkeen. Uit liefde tot Jezus Christus maakte hij zich waarlijk tot dienaar van allen.”

Niemand onder de honderden monniken van Clairvaux voelde zich uitgesloten van de liefde van deze vader. De bron van Bernardus’ affectief welbevinden, van zijn emotioneel en affectief evenwicht, lag nergens ander dan in Clairvaux, in het samenleven met zijn broeders. Hij heeft er zich daarom nooit van willen distantiëren. ‘Waar je genegenheid naar uitgaat, daar is je ziel’, noteert hij in een brief (Ep 506). En is roeping iets anders dan je ziel volgen, waarin je Gods stem beluistert? Bernardus’ roeping en zijn identiteitsgevoel waren volkomen één met zijn dienstwerk als vader van de gemeenschap van Clairvaux. Dat was zijn vreugde en zijn liefde en daarin betoonde hij zich heilig.  
                   
 Br. Guerric ocso     Abdij van Prébenoît
1



Lees meer...


 

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 

 
   Alle bgrenzingen overstijgen

  Uit de woorden en de daden van Jezus weten we dat God helemaal naar ons toegewend is in Jezus en in onze meditatie. En als we de meditatie werkelijk ernstig nemen en er de fundamentele as van ons leven van maken, keren we ons in Jezus geheel tot God. Dat is precies meditatie: ons leven omdraaien zodat het helemaal gericht staat op het bewustzijn van Jezus. Dat is het eeuwige leven ingaan. Het verbazingwekkende van het evangelie is dat het onze bestemming is om hierin vandaag binnen te gaan, als we maar willen luisteren, als we ons maar willen omkeren, als we de woorden van Jezus maar ernstig willen nemen. Dan begrijpen we onze wonderlijke bestemming.

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Nieuwe wegen … op weg naar een nieuw tijdperk!


‘Het is niet erg realistisch te verwachten dat de meerderheid van de nones binnen de huidige (geestelijke en institutionele) grenzen van de kerk een permanent thuis zal vinden. Maar centra van een open christendom, die vooral meditatiecursussen aanbieden, kunnen deze grenzen wel verleggen.’
‘Christenen die de moed hebben de huidige mentale en institutionele grenzen van de traditionele kerken te overschrijden en er, naar het voorbeeld van de heilige Paulus, in slagen voor allen alles te zijn en als zoekers met de zoekers nieuwe wegen inslaan, zullen daarmee waarschijnlijk de meest waardevolle dienst bewijzen aan de geloofwaardigheid en de vitaliteit van het geloof.’
De namiddag van het christendom
OP WEG NAAR EEN NIEUW TIJDPERK (blz.193)
(Kok Boekencentrum. Nl Utrecht)
Tomá? Halík (Praag, 1 juni 1948) Tsjechisch rooms-katholieke priester, filosoof en theoloog.


Lees meer...

Quote


bt.orval

 

 

‘Het verlangen naar het absolute ontwaakt in de individuele mens met een verschillende intensiteit, op een verschillende leeftijd, in verschillende omstandigheden;
het komt ook op verschillende manieren en in verschillende vormen tot hen.’‘

 

 

 

Een ervaring

 

Afbeelding1 In rust en stilte de diepere laag van het leven zoeken!
 
Terug thuis met een warm hart denk ik terug aan de abdij van Orval.
Wat was het daar heerlijk te vertoeven.
De rust voelde als thuiskomen na 7 jaren van geluk en veel verdriet!
Wat heb ik lieve en warme mensen tegengekomen, die ook de diepere laag van het leven zochten!
Rust en stilte geeft tijd om na te denken.
En effen jezelf te ontmoeten waar je tegenaan loopt en probeert ervan los te komen. Bij mij was het vooral de controle los te laten.
Veel opgestoken van de woorden van priester Dirk die de bijbel analyseert en er zijn woorden aan brengt.
Liefde, stilte, natuur, genieten van kleine dingen heb ik  allemaal beleefd tijdens de dagen in Orval!
Dankjewel dat mijn zus en ik erbij mochten zijn.
Als God het belieft wil ik volgend jaar er terug bij zijn.
Liefs
Shirley 
Een jonge deelneemster.
Stille abdijdagen Orval mei 2023

meer getuigenissen:klik hier

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

 Een contemplatieve levensstijl.

Christelijke spiritualiteit stelt een andere opvatting van levenskwaliteit voor en moedigt een profetische en contemplatieve levensstijl aan van diep genot vrij van de consumptiedrang.
Paus Franciscus

 



 

 

 

 

 

 

 










 






 

Lees meer...

Homilie voor de 23ste zondag door het jaar A

dirk

Homilie voor de 23ste zondag door het jaar A
10 september 2023


4,543 miljard jaar oud
Wanneer uw broeder gezondigd heeft, wijs hem dan onder vier ogen terecht.
Jezus zegt er niet bij over wat soort zonde Hij het heeft
en het is eigenlijk waarschijnlijk niet zo dat Hij een specifiek soort zonde bedoelt.
Maar als we de zaak wat concreter willen maken
dan kunnen we een beroep doen op de lijst die Paulus ons vandaag voorhoudt: echtbreuk, doodslag, diefstal of alle daden die het gevolg zijn van jaloezie.
Het is natuurlijk voor ons niet erg aanvaardbaar
dat christenen die zich schuldig gemaakt hebben aan doodslag of diefstal het er met een terechtwijzing onder vier ogen van kunnen afbrengen.
En dat zal in de kerkgemeenschap van Matteüs ook wel niet het geval geweest zijn.
Maar als we dan toch even in het algemeen over zonde willen spreken dan kunnen we, weer met een verwijzing naar de eerste lezing,

stellen dat ‘zonde’ iets is wat niet beantwoordt aan de liefde. En als ‘liefde’ behoort tot onze door God geschapen natuur, als God ons een hart heeft gegeven lief te hebben,
dan kunnen we stellen dat zonde iets tegennatuurlijks is.
De bedoelde liefde is het verlangen naar het leven en welzijn van de geliefde. Voor de christen is die geliefde iedere medemens,
want iedere mens is een geliefd kind van God en wordt door God bemind. Inderdaad, ook de zondaar.

Lees meer...

Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023

Homilie voor de 24ste zondag door het jaar A 17 september 2023
Startzondag van het pastoraal werkjaar VERBONDEN



Reeds vier maal stond ik bij het standbeeld van Nelson Mandela aan de ingang van de Drakenstein-gevangenis,
voorheen de Victor Verster-gevangenis geheten.

Ze is gelegen in de Zuid-Afrikaanse Kaapprovincie, tussen Paarl en Franschhoek.
Daar trad Mandela op 11 februari 1990 na 28 jaar gevangenschap als vrij man weer de wereld in.
Over dat historisch moment schreef hij:
“Toen ik naar buiten liep, mijn vrijheid tegemoet, wist ik
dat ik als ik niet al mijn angst, haat en bitterheid zou achterlaten, dat ik dan nog altijd gevangen zou zijn.”
En nog enkele merkwaardige uitspraken van Mandela zijn:
“Moedige mensen zijn niet bang om, in het belang van de vrede, te vergeven.”, en: “Als ons groot onrecht is aangedaan, genezen we nooit voordat we vergeven.” Het evangelie van deze zondag is een evangelie met een grimmig einde.
Maar Jezus wil met een ongelooflijke harde beeldtaal zijn leerlingen inprenten, dat voor gebrek aan vergeving en voor onbarmhartigheid geen plaats is
in het Rijk Gods, in een gemeenschap waar mensen in eenheid met God leven,
Gods wil tot het verbindende element in hun gemeenschap hebben en zo komen tot ware vrede en vreugde.

Lees meer...

Homilie voor de 20ste zondag door het jaar A 20 augustus 2023





Mijn dochter is van een duivel bezeten en wordt verschrikkelijk gekweld.
Bezeten zijn is jezelf niet kunnen zijn.
Je bent immers in bezit genomen door een ander.
Je bewustzijn is beheerst door de gedachten en het denken van een ander. Je gezindheid is beheerst door de wil van een ander.
Je doet dingen die je ten diepste verafschuwt
en waarvoor je later spijt van heb, met een pijnlijk geweten naar terugkijkt. Beseffen dat je niet echt jezelf bent maar voortdurend een rol moet spelen is een heel frustrerend en pijnlijk besef,
een pijn waaraan mensen proberen te ontsnappen door zich steeds meer in het onechte te verliezen.
Misschien leven we in tijden van collectieve bezetenheid. We kunnen Poetin en Trump als bezetenen wegzetten.
Maar wat de denken van de bijna vergeten straatrellen in Frankrijk eind juni.

Lees meer...

Homilie voor het feest van de gedaanteverandering van de Heer 6 augustus 2023

dirk

Homilie voor het feest van de gedaanteverandering van de Heer 6 augustus 2023


Gedaanteverandering … Transfiguratie … Omvorming …
Evgeny Vuchetich (1908-1974), Jesaja 2, 4 (geschenk van USSR aan de VN, 1960)

De Italiaanse monnik Enzo Bianchi wijst er op
dat het feest van de Gedaanteverandering een feest van hoop is, hoop op verandering, op omvorming van mens en wereld.
Ten diepste zijn we een mens zoals Jezus
en we kunnen het ook worden en zijn in ons leven:
mensen die stralen, die Gods goedheid en liefde uitstralen, mensen gezuiverd van alle angst en zelfzucht.
We kunnen nieuwe mensen worden, mensen waarin God welbehagen heeft.
Dat betekent niet dat God nu nog geen welbehagen in ons heeft en dat Hij ons nu nog niet graag ziet.

Lees meer...

Homilie voor de 17de zondag door het jaar A 30 juli 2023

Homilie voor de 17de zondag door het jaar A 30 juli 2023



Voor koning Salomo is wijsheid belangrijker dan een lang leven,
belangrijker en kostbaarder dan rijkdom, die alle zekerheid en plezier kan verschaffen en belangrijker dan veiligheid en macht.
Hij gelijkt daarmee op die landman en die koopman,
die de gevonden schat en parel veel kostbaarder achten dan hun hele bezit. Maar wat is wijsheid?
Echte wijsheid is anders dan het vele weten,
dan de kennis waarnaar velen zo gulzig op zoek gaan.
Echte wijsheid is anders dan de kennis die mensen de status van wijze bezorgt, een status waardoor je uitgenodigd wordt in praatprogramma’s

of geïnterviewd wordt met een indrukwekkende boekenkas op de achtergrond.
Echte wijsheid is hetgeen mensen leidt naar diepe vrede en vreugde, naar echt geluk. Wijsheid hebben we niet in onszelf.
We vinden wijsheid, we ontdekken ze,
net zoals de landman en de koopman de schat en de parel vinden, hetzij bij toeval, hetzij na een lange zoektocht.
Waar is wijsheid te vinden?
Niet in onszelf en dus ook niet in de zo geprezen intuïtie. Bij medemensen?
Ja, bij wijze medemensen,
mensen die in het schenken van hun wijsheid geen enkele verborgen agenda hebben
maar alleen het geluk van anderen op het oog hebben. Bij de massa is geen wijsheid te vinden.

Lees meer...

Homilie voor de 11de zondag door het jaar A 18 juni 2023

Homilie voor de 11de zondag door het jaar A 18 juni 2023



Het evangelie van deze zondag is het begin van de zgn. zendingsrede in het Mt-evangelie, het onderricht dat Jezus aan zijn twaalf leerlingen geeft
vooraleer Hij hen uitzendt om te verkondigen dat het Koninkrijk der hemelen nabij is,
om zieken te genezen, doden op te wekken, melaatsen te reinigen en duivels uit te drijven. Ze worden geroepen en gezonden om te doen wat Jezus deed en doet.
Ze zetten zijn zending en zijn werk verder.
Er is slechts één iets dat Jezus daarvan niet vroeg aan de twaalf:
de oproep tot bekering.
Misschien omdat ze zelf nog nood hadden aan bekering.
Bijna alle bijbelgeleerden zijn het erover eens dat volgens de evangelist Matteüs Jezus zijn zendingsrede niet alleen richt tot de twaalf apostelen,
maar tot alle toekomstige christenen, die het nieuwe Godsvolk zullen vormen.
Die twaalf apostelen vertegenwoordigen de twaalf stammen van Israël, het eerste godsvolk, maar ze vormen ook het begin van het nieuwe Godsvolk, waartoe ook wij behoren.
Aan de Israëlieten in de Sinaïwoestijn liet God weten dat Hij hun volk als zijn eigen volk heeft gewild,
als een eigendom waarmee Hij mag doen wat Hij wil.

En wat wil Hij er mee doen?
Hij wil het gelukkig maken maar
Hij wou en wil met en door het volk van Israël zich ook openbaren aan de wereld en wegen wijzen die leiden naar een vredevol en rechtvaardig samenleven.
De uitverkiezing van Israël hield en houdt dus een opdracht in.
Veel gelovige Joodse mensen zijn zich nog van die opdracht bewust. In Jezus’ tijd kon dat niet gezegd worden van veel religieuze leiders. Vooral in Jeruzalem trof men zichzelf dienende leiders aan.
Actualiserend moet men daarbij helemaal niet alleen kerkleiders viseren,
maar iedereen die, gedoopt en gevormd, denkt de kerk er is om hen te dienen en onvoldoende bewust is dat ieder christen door het doopsel en vormsel
een opdracht en een zending heeft ontvangen.
Wij, die samen de kerk van God zijn, vormen het volk van God, dat zich steeds moet bekeren en zich steeds moet vernieuwen en zich steeds aan zijn zending in de wereld dient te houden.
En ieder van ons deelt in die zending en is geroepen eraan mee te werken. Onze roeping om Jezus na te volgen, om christen te zijn,
licht in de wereld, zout van de aarde, gist in de deeg,
is de roeping om Gods liefde te openbaren in onze liefde voor medemensen.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Homilie voor de 10de zondag door het jaar A 11 juni 2023
  2. Homilie voor de 6de paaszondag A 14 mei 2023
  3. Homilie voor de 7de paaszondag A 7 mei 2023
  4. Homilie tweede paaszondag A Beloken Pasen

Pagina 1 van 22

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top