Open Contemplatief Huis
menu
  • Home
  • Wie zijn wij ?
  • Postbus
  • Links
  • Contact

Kruimelpad

U bevindt zich hier: Home Homilies en Overwegingen Homilies broeder Geurric
  • Leerhuis voor Christelijke Meditatie
  • Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit
  • Leerhuis voor Contemplatieve Dialoog
  • Stille Abdijdagen
  • Stiltedagen aan Zee
  • Boekenplank
  • Homilies en Overwegingen
    • Homilie van de maand
    • Homilies abt. Manu
    • Homilies broeder Geurric
    • Homilies priester Dirk
    • Overwegingen Bénédicte Lemmelijn.
    • Overwegingen Sim D'Hertefelt
    • Vastenmediteren met Laurence freeman
    • Homilie Monnik en bisschop Lode Van Hecke
  • Monasterium Zonnelied
  • Aanverwante activiteiten
  • Bonnevaux

Dagoverweging woensdag 3 maart

Als Ik niet bij een  vriendschap betrokken ben, is die vriendschap niet sterk, en zal ze niet lang duren.  Er bestaat geen echte en zuivere liefde als  die liefde niet van Mij komt. (Thomas a Kempis)

De stille revolutie

vlinderuitcocon

 

 

 


    

Het belang van discipline!
   
Laat me je nog eens herinneren aan het belang van de discipline. Stil blijven zitten is de eerste stap weg van egoïsme en van bezig zijn met jezelf en met je lichaam. Zit stil. Je gaat binnen in, daalt af in gebieden van eenvoud in jezelf die je nauwelijks verwachtte te vinden, gebieden van nederigheid in jezelf die je vergeten was: je vermogen om te zijn als een kind, om vol vertrouwen alle eisen en verlangens los te laten en je woord te blijven zeggen, heel de meditatietijd lang. Neem het woord weer op zodra je het laat vallen. Maak je geen zorgen om de afleidingen. Er is geen binnenweg en geen instantmystiek. Er is alleen, voor ieder van ons, de oneindige liefde van God die opwelt in ons hart, en dat is meer dan voldoende. Luister naar Paulus (Ef. 2,17-18):
“Bij zijn komst  heeft Hij vrede verkondigd aan u die veraf was en vrede aan hen die dichtbij waren. Want door Hem hebben wij beiden in één Geest toegang tot de Vader.”
Daarom mediteren wij: omdat we toegang hebben tot de Vader, tot onze Vader, in de ene Geest.
John Main osb


 

 

Lees meer...

Ter inspiratie

 

Buiten de grenzen treden.

Als de christelijke kerk de test van de huidige veranderingen in onze beschaving en de overgang van het moderne naar het postmoderne tijdperk wil doorstaan, ben ik ervan overtuigd dat zij zich niet alleen kan bezighouden met de schapen die keurig meelopen in haar kudde of met het traditionele zendingswerk dat tot doel heeft zoekers in bewoners te veranderen en hen in de bestaande institutionele en mentale begrenzingen van de kerken wil persen.

Lees meer...

Quote


bt.orval

 

‘De woestijn is de school waar Jezus als mens in de wereld heeft leren bidden.’
Br. Guerric osc (kluizenaar in de Provence)

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

Een ervaring

Afbeelding1

"Vergevingsgezindheid: het einde van wraak."
Een getuigenis vanuit het Leerhuis voor Bijbelse Spiritualiteit van 9 februari 2021:
“Een aantal lessen werden mij duidelijk:
1)  Het moeilijke tot onmogelijke in een vergevingsproces is de juiste woorden vinden. Het onder woorden brengen  van wat moet vergeven worden en van de vergeving zelf. Zeker van het kwaad, niet geschied uit onwetendheid, maar met opzet, met voorbedachtheid.
2)  Vergeving door de benadeelde aan de pleger (wie vergeving geeft, wie vergeving krijgt) biedt aan beiden richting naar herstel, verdringt de spanningen van het verleden en opent  perspectief voor de toekomst.
3)  Vergeven gaat samen met zich bekeren. Door zich eerst zelf te wenden tot Gods Woord, waarin Hij zich openbaart krijgen wij  de kracht en het recht te vergeven. Het versterkt ons geloofsfundament van de onvoorwaardelijkheid van liefde en barmhartigheid.
Vanuit mijn fascinatie voor de Goddelijke Schepping zie ik iets analoogs gebeuren in het heelal. De voortdurende evolutie creëert vernieuwende ruimte voor een entropische (uit)zuivering waarbij niets verloren gaat en alles een nieuwe plaats en functie krijgt, onophoudelijk en oneindig. Wanneer dit alles bezinkt word ik stil en luister naar de stilte.”
Guy VC


Nu Stille Abdijdagen niet kunnen doorgaan …
De vraag van pr. Dirk beantwoordend, wat ik het meeste mis. Eerst dacht ik aan jullie en de andere vertrouwde namen en gezichten.
Ik denk dat ik vooral de Stilte van de Abdij, de stille gangen en de diepte van de stilte in de abdijkerk mis, dat laatste schreef ik eigenlijk al in het begin stilte met een hoofdletter S.

Lees meer...

franciscus

 paus FRANCISCUS

Niemand kan het leven aan in zijn eentje!

Het is mijn oprechte verlangen dat wij, in de tijd die ons gegeven is, door de erkenning van de waardigheid van elke mens bij zouden kunnen dragen aan de wedergeboorte van een universeel ideaal van broederlijkheid. Broederlijkheid tussen alle mannen en vrouwen . Ziehier een schitterend geheim dat ons laat zien hoe we kunnen dromen en van ons leven een wonderlijk avontuur maken. Niemand kan het leven aan in zijn eentje. We hebben nood aan een gemeenschap die ons ondersteunt en helpt, waarin we elkaar kunnen helpen om vooruit te blijven kijken. Hoe belangrijk is het om samen te dromen!            In ons eentje riskeren we luchtspiegelingen te zien, dingen die er niet zijn. Dromen daarentegen, die bouwen we samen. Laten wij dus dromen, als één enkele menselijke familie, als medereizigers uit hetzelfde vlees en bloed, als kinderen van dezelfde aarde die onze gemeenschappelijke thuis is, ieder van ons met de rijkdom van zijn of haar geloof en overtuiging, ieder van ons met zijn of haar eigen stem, allemaal broeders en zusters!
Paus Franciscus (uit Fratelli tutti)
 






 

Lees meer...

Homilie voor de 30' zondag door het jaar C

 

 

 

 

Lucas. 18,9-14   

Wat een chance, broeders en zusters, dat ik zo’n gemakkelijk evangelie heb getroffen om over te preken! Zeker na een dag als gisteren, waarop we de plechtige professie mochten vieren van onze broeder Pascal, en waar met alle voorbereiding maar weinig tijd overbleef om een preek te maken. De Jezus uit het evangelie van Lucas voert in een parabel twee figuren ten tonele, elkaars antipode, een volmaakte tegenstelling, wit en zwart, hoe duidelijk, hoe eenvoudig!
Twee mensen gaan de tempel van Jeruzalem binnen om te bidden. Ze bidden tot één en dezelfde God, op één en dezelfde plaats. Alles zou die twee dichter bij elkaar moeten brengen. Maar het omgekeerde gebeurt. De eerste schrijdt fier naar voor, om voor Gods aanschijn zijn eigendunk en zelfgenoegzaamheid uit te stallen. Hij benoemt alles wat hem doet uitsteken boven de anderen, of liever, alles wat de anderen minder maakt dan het beeld dat hij van zichzelf heeft. De anderen bestaan slechts om zijn superioriteit te doen schitteren.

Lees meer...

Homilie voor de 15'zondag door het jaar C

10 juli 2016

Meester wat moet ik doen? Barmhartig zijn!!

‘Meester, wat moet ik doen?’ Met die vraag wil de wetgeleerde Jezus naar een domein leiden dat hem vertrouwd is, dat van de Wet en haar voorschriften. En Jezus schijnt het spel mee te willen spelen door het stellen van een wedervraag: ‘Wat staat er geschreven in de Wet?’ Ook de felicitaties die Jezus de Schriftgeleerde geeft na zijn correct antwoord – God wil dat we Hem liefhebben en het leven van onze naaste ter harte nemen – passen bij zo’n Schriftuurlijk onderonsje: ‘Uw antwoord is juist, doe dat en je zult leven’. Het gesprek zou hier perfect kunnen eindigen; de wetgeleerde zou zonder prestigeverlies en met een goed gevoel kunnen vertrekken omdat hij zijn kennis heeft kunnen etaleren en zelfs door de rabbi uit Nazareth geprezen werd om zijn theologische onderlegdheid.

Lees meer...

Homilie 9de zondag na Pinksteren

1 Kon. 8, 41-43; Gal. 1,1-2.6-10; Lc 7, 1-10

Elke zondag horen wij een stukje evangelie en steevast is Jezus daarin de hoofdpersoon. We horen dan telkens een woord van Jezus, of lezen over een bevrijdend gebaar van Hem. Maar vandaag is het anders: niet Jezus staat centraal maar een centurio, een officier uit het Romeins bezettingsleger. En het bevrijdend gebaar en het beklijvend woord komen niet van Jezus, maar van die honderdman. Toch is de naam van die man niet eens is overgeleverd en in de kunst is hij niet of nauwelijks afgebeeld, maar zijn woord is wel in de liturgie terecht gekomen: ‘Heer, ik ben niet waard dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en mijn knecht zal gezond worden’.

En Jezus zelf doet of zegt in dit verhaal zo goed als niets; hij ontmoet de honderdman zelfs niet eens. Jezus krijgt van de regisseur Lucas vandaag alleen een bijrolletje toebedeeld. Kijken we dus eerst eens wat aandachtiger naar ons hoofdpersonage: wat voor vlees hebben we daarmee in de kuip?

Lees meer...

Homilie voor de 6de zondag in de Paastijd

 Joh. 14,23-29

Een groot deel van het Evangelie van Johannes, beste mensen, wel vijf hoofdstukken lang, is gewijd aan die laatste avond van Jezus vóór zijn sterven. Jezus viert met zijn leerlingen het Sedermaal, ter gedachtenis aan de uittocht uit Egypte, maar tegelijk vooruitlopend op zijn eigen uittocht uit deze wereld. Een maaltijd met een zwaar beladen sfeer, zwanger van betekenissen, vol verdriet om het nakende afscheid en het komende lijden, met vele onbeantwoorde vragen en niet ingeloste verwachtingen.
    De perikoop die we zojuist te horen kregen, komt uit de afscheidsrede die Jezus die bewuste avond hield. Na de voetwassing is de Meester in dialoog gegaan met ‘de zijnen’ die Hij ten einde toe liefheeft. De een na de ander stelt Hem een vraag, en Judas, niet Iskariot, heeft zojuist de vraag gesteld: ‘Waarom Jezus, openbaart Gij U wel aan ons en niet aan de wereld’?

Lees meer...

Homilie Paaszondag


Hand. 10, 34-43    Kol. 3, 1-4        Joh. 20, 1-9

De verrijzenis speelt zich af in een tuin. Hoe kan het anders? Alles begon ook in die tuin, die God de Heer die eerste dag had aangelegd voor de mens om in te wonen. Daarin liet God ook allerlei bomen opschieten, aanlokkelijk om te zien en heerlijk om van te eten, met midden in de tuin de boom van het leven. Zo schildert Genesis ons de oorspronkelijke habitat af van de mens. En God schiep de mens als man en vrouw, de een en de ander, twee ribmensen, in harmonie met elkaar verbonden.

Lees meer...

Homilie voor de 2' zondag door het jaar C

Jes. 62, 1-5; 1 kor. 12, 4-11; Joh. 2, 1-12

De bruiloft van Kana, broeders en zusters, zet het verbond van God met zijn volk in scène. In Kana begint, zoals Jesaja het plechtig uitdrukt, ‘de zon der gerechtigheid te stralen en gaan de volken Gods glorie aanschouwen. De schepping heet niet langer ‘Verlatene’, het land niet langer ‘Woestijn’. Nee, heel de mensheid krijgt te Kana in Galilea de naam ‘Gehuwde’ en rijkelijk vloeit er de wijn van Gods bruiloft met de aarde. Zoals een bruidegom zich verheugt in zijn bruid, zo blij is God is met zijn schepping!

Hoewel Jezus met zijn leerlingen bij die bruiloft maar zijdelings aanwezig is, valt de focus toch helemaal op Hem. Het bruiloftspaar wordt niet eens bij name genoemd. Jezus zélf is de eigenlijke Bruidegom. En zijn bruid is de Kerk die Hij bezig is zich te vormen, waarvan zijn moeder en zijn leerlingen de spil vormen, en die Hij wil laven met de wijn van zijn eigen bloed aan het kruis. Dát zal zijn uur worden dat thans, in Kana, nog niet is aangebroken, het grote uur van zijn volle openbaring en verheerlijking aan de rechterhand van de Vader. Hier, op de drempel van zijn openbaar leven, begint Jezus zijn opgang naar dat uur. En Hij doet dat heel symbolisch met een bruiloft te Kana in Galilea.

Opvallend op die bruiloft is, dat niet in de eerste plaats Jezus maar zijn moeder er de genodigde is. Het is via haar dat ook Jezus met zijn groepje leerlingen mee aan tafel aanschuift. Jezus verschijnt dus niet op het toneel van zijn openbaar leven langs de grote poort en met veel bombast, maar via een zeer bescheiden zijdeurtje, via zijn moeder, en dit naar aanleiding van een bruiloft, het feest bij uitstek van de menselijke liefde.

Lees meer...

Meer artikelen...

  1. Homilie voor de 3 de zondag van de Advent
  2. Homilie voor de 32 ste zondag door het jaar
  3. Homilies voor de 13de zondag door het jaar
  4. Homilie voor het feest van het Heilig Hart van Jezus

Pagina 4 van 6

  • Start
  • Vorige
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • Volgende
  • Einde

Copyright @2014 Open Contemplatief Huis

Back to top