Homilie voor 5de zondag van de Veertigdagentijd
13 maart 2016
Waar gaat het evangelie van de overspelige vrouw over?
Je zou kunnen zeggen dat het over barmhartigheid gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het over vergeving gaat.
Je zou kunnen zeggen dat het een oproep inhoudt om geen mens te veroordelen.
Ik zeg jullie dat het over waarheid gaat en over het spreken van de waarheid.
De waarheid die hier aan bod komt
is echter niet het antwoord op de vraag “Wat heeft die vrouw misdaan?”,
en ook niet op de vraag “Wat moeten we nu met haar doen?”,
“Zullen we haar stenigen of niet?”
Homilie voor de eerste zondag van de 40 dagentijd
14 februari 2016
De veertigdagentijd is een tijd van bevrijding.
Bevrijding van alles wat ons belet te zijn wie we eigenlijk zijn:
vredevolle en liefdevolle mensen, kinderen van God.
Als we ons niet liefdevol en vredevol gedragen, dan zijn we ons zelf niet.
Datgene wat ons belet ons zelf te zijn,
wordt in het verhaal van Jezus’ bekoring in de woestijn de duivel genoemd.
Het komt er voor ons christenen op aan, ons tegen die duivel te verzetten.
Christen zijn, geloven, is lid zijn van een verzetsbeweging.
De veertigdagentijd is een tijd van verzet.
Ons Nederlandse woordje ‘duivel’, in het Frans ‘diable’,
is afkomstig van het Griekse woord ‘diabolos’,
en het betekent letterlijk: diegene die uit elkaar gooit,
diegene die ons ik weggooit, wegtrekt, van wie we eigenlijk zijn.
Homilie voor de 3de zondag door het jaar C
24 januari 2016
Deze zondag valt midden in de Gebedsweek voor de Eenheid,
de zgn. oecumenische eenheid onder de christenen.
In de editie van deze week van het weekblad Kerk&leven
heb ik over die eenheid al wat overwegingen genoteerd.
Kort samengevat komt wat daar te lezen staat neer op het volgende:
we kunnen geen eenheid onder elkaar waarmaken en beleven
als we de eenheid met Christus niet nastreven en beleven.
De eenheid, de communio, met Christus zoeken, voeden en beleven,
dat is en blijft altijd ook het eerste doel van iedere eucharistieviering.
Homilie voor de tweede zondag door het jaar C
17 januari 2016
Het bruiloftsfeest mag gezien worden
als symbool van het menselijk samenleven, van de wereld
zoals God die droomt, en met Hem, alle mensen van goede wil: één groot feest.
Daarmee wordt bedoeld: een samenzijn met alleen maar vriendschap, vrede en vreugde,
waar mensen in blijdschap dankbaar genieten van elkaars aanwezigheid
en van al het goede.
Wijn hoort bij een feest.
We lezen in het boek wijsheid van Jezus Sirach:
Wijn staat voor de mens gelijk met leven,
als je hem met mate drinkt.
Wat is het leven voor iemand die geen wijn heeft?
Hij is al in het begin geschapen om vreugde te geven.
Homilie voor het feest van het Doopsel van Christus
10 januari 2016
De lezingen van het feest van het Doopsel van Christus geven ons de gelegenheid
de betekenis van ons eigen doopsel in herinnering te brengen,
eigenlijk van de twee doopsels die we bij het doopsel ontvangen:
het doopsel van Johannes, het doopsel met water
en het doopsel van Christus, het doopsel met vuur en met Geest.
Het doopsel is de intrede in het christen zijn, in het christelijk leven.
Het is het begin van een gelovig leven.
Maar het is geen eenmalig gebeuren.
Zoals ook bekering geen eenmalig gebeuren is.
Christen zijn, geloven is een kwestie van iedere dag herbeginnen.
Homilie voor het feest van de Openbaring van de Heer
3 januari 2016
Het is eigenlijk jammer dat legende en folklore
van de wijzen uit het kerstverhaal van Matteüs koningen hebben gemaakt.
Niet dat ik iets tegen koningen zou hebben.
Maar het zorgt er wel voor dat sommigen de eigenlijke boodschap van het verhaal
en van het feest van de Openbaring missen.
De boodschap is wel degelijk dezelfde als deze van het Kerstfeest:
dat God zich openbaart in een kind, een weerloos en onmachtig kind, niet in een koning,
en dat je een wijze moet zijn om die openbaring te zien, een wijze, geen koning.
In het evangelieverhaal op het feest van de Openbaring
worden twee ingesteldheden van mensen tegenover elkaar gesteld:
deze van de wijzen uit het oosten en deze van koning Herodes.